Ο σκοτεινός πρίγκιπας

•Κεφάλαιο έξι• 🍎

Το επόμενο πρωί ξύπνησα γεμάτος χαρά και ανυπομονησία. Δε έβλεπα την ώρα να συναντήσω τον Τσαρλς και να κάνουμε την εκγύμναση μας. Σηκώθηκα από το κρεβάτι μεμιάς και έτρεξα προς τον κάτω όροφο για να πάρω το πρωινό μου. Όταν μπήκα στην τραπεζαρία βρήκα τους πάντες στο τραπέζι να τρώνε τα χτυπημένα τους αυγά με συνοδεία ένα ποτήρι φρεσκοστυμμένο χυμό.

«Καλημέρα σε όλους» είπα ευδιάθετα

Η Τάμπιθα μου έριξε ένα βλέμμα όλο νόημα, σαν να απορούσε προς τι ο ενθουσιασμός. Ο Ρίτσαρντ από την άλλη έτρωγε σαν σπουργίτι, εκπέμποντας έναν αέρα αριστοκρατικό. Ο πατέρας ούτε που μου έδωσε σημασία και απλά συνέχισε να διαβάζει κάτι αρχεία. Στην συνέχεια τον είδα να υπογράφει το ένα χαρτί μετά το άλλο γεγονός που με παραξένεψε.

«Τι είναι αυτά που υπογράφεις;» Ρώτησα και αμέσως το βλέμμα του άστραψε προς τα εμένα

«Κάτι συμφωνητικά για κάτι υλικά που χρειαζόμαστε. Όσο έχω καλούς συνεργάτες θα έχω και καλές εξορύξεις» εξήγησε

«Α υπέροχα. Εγώ θα βγω σε λίγο. Έχω σχέδια»

«Τι είδους σχέδια;» Αναφώνησε η Τάμπιθα εντελώς αδιάκριτα κάνοντας τον πατέρα μου να σμίξει τα φρύδια του θυμωμένα

«Ναι Άαρον, τι είδους σχέδια;»

«Θα έρθει ο Τσαρλς εδώ πέρα για μερικές ασκήσεις. Να πάρουμε καθαρό αέρα και να σφίξουμε τα σώματα μας» ψέλλισα ξαφνικά φοβισμένος για την αντίδραση του

«Αυτό ακούγεται υπέροχο. Μην απομακρυνθείτε όμως από το χωριό. Εντάξει;»

«Μάλιστα πατέρα»

Τελείωσα με βιαστικές κινήσεις το πρωινό μου και βγήκα έξω για να κάνω μερικές διατάσεις ώσπου να έρθει. Πήγα πίσω στο στάβλο και έκανα μερικές κάμψεις να σφίξουν τα χέρια μου. Όταν τελείωσα και το δεύτερο σετ, βρήκα τον Τσαρλς να στέκεται από δίπλα μου με ένα έδεσμα στα χέρια του.

«Τι είναι αυτό;» Ρώτησα καθώς στάθηκα όρθιος

«Ρούχα για εσένα. Είναι δώρο από τους γονείς μου. Για καλή αρχή. Και για να σε ευχαριστήσουν για την ευγένεια και τους τρόπους σου»

«Δε χρειαζόταν. Ούτε καν ξεκινήσαμε ακόμα»

«Το ξέρω αλλά επέμεναν.» Μουρμούρισε ντροπαλά «ορίστε, δοκίμασε τα»

«Εντάξει»

Πήρα το πακέτο στα χέρια μου και λύνοντας το σπάγκο που τα κράταγε σφιχτά δεμένα, βρέθηκα σαν χάνος να κοιτάω την υπέροχη φορεσιά. Ήταν ένα παντελόνι σκούρης απόχρωσης, φτιαγμένο από σφιχτοραμμένο υλικό μαζί με ένα λευκό πουκάμισο από μετάξι. Οι υφές τους ήταν απίστευτα απαλές ενώ το ύφασμα του πουκάμισου έλαμπε υπό το φως του ηλίου. Κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο και τα φόρεσα με δυο κινήσεις, νιώθοντας την υπέροχη ποιότητα να αγκαλιάζει το σώμα μου. Μπορώ να πω πως κολάκευε την φιγούρα μου και τόνιζε τα σωστά σημεία.