Ο σκοτεινός πρίγκιπας

•Κεφάλαιο δύο• 🍎

Καθόμουν στο γραφείο του δωματίου μου και σημείωνα ένα όνειρο που είχα στο τετράδιο μου. Πάντοτε πίστευα ότι αυτά που έβλεπα, ήταν εικόνες από το μέλλον. Το χθεσινό όμως ήταν αυτό που με τρόμαξε περισσότερο από όλα. Είδα την Έλενορ, αλλά όχι όπως είναι τώρα. Ήταν μεγάλη σε ηλικία, ενήλικη και πιο όμορφη από ποτέ. Στα χέρια της κράταγε ένα μήλο το οποίο έσταζε πίσσα. Καλούσε το όνομα μου αλλά όσο περισσότερο έτρεχα να την φτάσω τόσο τα πόδια μου βούλιαζαν μέσα στο χώμα ώσπου αυτό με κάλυψε. Ήμουν θαμμένος ζωντανός και απέξω ακούγονταν γέλια και φωνές σαν αυτά του Ρίτσαρντ και της Τάμπιθα.

Όταν ξύπνησα ήμουν ιδρωμένος από πάνω μέχρι κάτω ενώ τα άκρα των ποδιών μου είχαν μουδιάσει. Ξεφύσηξα προβληματισμένος και έκρυψα το τετράδιο στην εγκοπή ενός παλιού βιβλίου. Ήθελα να είναι καλά κρυμμένο ώστε να μη μπορέσει ποτέ κανείς να το διαβάσει. Ο εφιάλτης με έβαλε σε σκέψεις σκοτεινές που δε θα έπρεπε. Τι θα γινόταν αν κατά βάθος η μητριά μου με μισούσε και ήθελε να με σκοτώσει; Αν το όνειρο μου ήταν προμήνυμα; Μια προειδοποίηση ώστε να μπορέσω να αποφύγω το μοιραίο;

Οι σκέψεις μου διακόπηκαν από ένα απότομο χτύπημα στην πόρτα. Έσμιξα τα φρύδια μου μπερδεμένος και άνοιξα μεμιάς περιμένοντας να βρω κάποιον από το κάστρο. Ωστόσο βρήκα τον Στήβεν να στέκεται, φορώντας την παραδοσιακή φορεσιά του βασιλείου του.

«Γιατί είσαι καλοντυμένος; Ποιος παντρεύεται;» Ρώτησα πειραχτικά

«Κανένας, αλλά γίνεται ένα πάρτυ γενεθλίων στο Κέρστον. Ο πρίγκιπας Τσάρλς γίνεται δεκαπέντε και έχει καλέσει τους πρίγκιπες και τις πριγκίπισσες όλων των βασιλείων. Και επέτρεψε μου να σου πω κάτι σημαντικό για αυτό το πάρτυ, ο μπουφές θα είναι τεράστιος. Η οικογένεια Κάρτερ είναι φημισμένοι για τα συμπόσια που διοργανώνουν.» Απάντησε ενθουσιασμένος

«Ακούγεται υπέροχο. Αν είναι δώσε μου λίγα λεπτά να αλλάξω και κατεβαίνω. Θα περάσουμε τέλεια. Να είσαι σίγουρος για αυτό»

«Θα περιμένω κάτω αν είναι»

Έκλεισα με γρήγορες κινήσεις την πόρτα και στην συνέχεια έσπευσα να αλλάξω ρούχα, όσο αυτός περίμενε στο σαλόνι. Επέλεξα να φορέσω κάτι απλό αλλά ταυτόχρονα αρχοντικό. Έβαλα ένα μαύρο βελούδινο παντελόνι το οποίο συνδύασα με σκούρο μπλε πουκάμισο φτιαγμένο από μετάξι. Στους ώμους μου φόρεσα μια μπλε κάπα με το έμβλημα του βασιλείου μας.

Αφού έστρωσα και τα μαλλιά μου κατέβηκα κάτω έτοιμος να φύγουμε. Ωστόσο πριν ανοίξουμε την πόρτα, μας σταμάτησε ο πατέρας μου.