Yabancı

Bölüm 14.

Sen gülünce ben bildiğim herşeyi unutuyorum..

Yetka Poyrazoğlu.

Hayatımı darmadağın eden Yabancı.

Ondan nefret etmeme rağmen,gülüşü kalbime neşe,sesi hayatıma yaşam katıyor sanki.

Duygularımın karmakarışık olduğunu kabul ediyorum.Ona karşı ne hissettiğimi bilmeme rağmen,kalbimde bir tutam nefret beslediğime dair emindim.

Ve beni asıl düşündüren şey,nefret ettiğim kişi beni nasıl mutlu etmeyi başarıyordu?

Gözlerimi tavandan ayırıp;aynaya diktim.Kendime gelmeliydim.

Yatağımdan kalıp;dolabıma ilerlerledim.Bir kaç parça seçtikten sonra üzerime geçirip odadan çıktım.

'Yetka!"

Koridorun ortasında durmuş bağırıyordum.Ses gelmeyince,omuz sıkıp "evde değildir" diye fısıldadım.

Koridorun sonlarına ilerlerken,Yetkanın kapısı ilgimi çekti.Evdeki tüm odaların beyaz olmasına rağmen onunki siyah,benimki mordu.Erkeklerin dağınık olduklarını düşündüğüm için odasını toplamaya karar verdim ve odanın kapısını açıp içeri girdim.

Gördüğüm manzara sebebiyle iğrenç birşey görmüş gibi yüzümü buruşturdum.Tamda düşündüğüm gibi,oda darmadağınıktı.

Heryerde siyah tişörtler ve siyah kotlar vardı.Sanırım Yetka siyaha aşıktı.

Yerdeki tişört ve kotları düzenle dolaba yerleştirdim. Odadaki diğer noktaları incelerken yataktaki kıpırdama ilgimi çekti.

Yavaş adımlarla yatağa yaklaştım.Bu bir bedendi.Çarşafı başına kadar çekmiş,tuhaf bir uyuma şekli olan beden. Çarşafı hızla ve merakla yabancının başından çektiğimde yüzüme tebessüm çizildi.

Yetka uyuyordu.

Eğilip;yatağın boyuna gelmeye çalıştım. Değişik davranışları olan,genelikle bana kötü davranan yabancı şuan çok masum görünüyordu.Dayanamayıp;elimle saçlarını okşamaya başladım,ipek gibi yumuşak kahverengi saçlar.

Gözlerimi saçlarından ayırıp;yüzüne diktim.Kumral teni,dolgun pembe dudakları,uzun kirpikleri,yeni çıkmış sakalı ona kesinlikle mükemmeliği sunuyordu.

"Yabancı" diye fısıldadım saçlarını okşamayı kesmeden, "Şuan görduğun kadar kaba,hissettirdiğin kadar kötü değilsin.Sevgiye muhtaç bir çocuktan farkın yok"

Gözlerimi kapatıp;kokunusunu içime çektim.Bu parfüm yada başka bir şey değildi.Kendine has kokusu vardı. O an Yetka bir şey mırıldandı ama anlaşılmadı. Uyanacağını sandığım için hızla ayağa kalktım.

Tam odadan çıkmaya hazırlanıyorken,duyduğum sözler bedenimin donmasını sağladı.

"Sana söz veriyorum ki,büyüyünce seni bulacağım.Yine beraber olacağız.Seni asla bırakmıyacağım"

Hızla arkamı dönüp rüyasında konuşan Yetkaya korkuya baktım.

Bu sözleri yıllar önce duymuşum gibi hissediyordum.Kalbime korku sahiplenirken,sesli birşekilde yutkundum.Odadan çıkıp;mutfağa indim.Su içtikten sonra salona geçip kendimi koltuğa attım.

Onu tanımam mümkün değil.Yerimde rahatsız bir şekilde kıpırdarken fısıldadım;

"Mümkün değil"

Merduvenlerden duyulan ayak sesleri sebebiyle gözlerimi sesin sahibine döndüm.Yetka uyanmıştı.

Merduvenleri,tembelce inerek bir gözünü ovuyordu.Ona içten gülümseme yollamaya çalıştım.