Yabancı

Bölüm 16

Saat 06:47.

Güneşin ilk ışıkları güne sarılırken isteksiz gülümsedim.Yine sabah olmuştu ve yine ben uyumamıştım. Herzaman böyleydi,Yetkayla her kavga ettiğimizde uyumak yerine ağlıyordum. Kalbimi çok kolay kırabiliyordu. Nefesimi serbest bırakıp; aşağa indim. Televizyon izlemenin kötü fikir olmadığına karar verip,koltukta yerimi aldım.
On dakikadır kanal değiştiriyordum,fakat izlecek bişey yoktu. Saat 09:58dı ve Yetka hala uyanmamıştı yada evde değildi.Omuzlarımı sıkıp;televizyonu kapattım ve dışarı çıktım,hava almaya ihtiyacım vardı.

Parkta oturmuş insanları izliyordum.
Her yerde mutlu aileler vardı. O an kalbimde ağrı hissettim. Ailemi çok özlemiştim. Onlardan hiç haber almadım. Beni hala arıyorlarmı?Öldüğümü düşünüp beni unuttularmı?.
Telefonumu elime alıp,ekranda annemin numarasını yazdım,korku ve heycan kalbimi sahiblenmişti. Buna hazır olup olmadığıma dair hiçbir fikirim yoktu. Eğer onları ararsam yerimi tespit ederlerdi ve işim yarım kalmış olurdu. Yetka benimle ilgili çok bilgiye sahip olduğunu hissediyordum ve bu konuda haklı olduğuma emindim. Nefesimi dışarı üfleyıp,kafamı otuduğum banka yasladım. Bunu yapamazdım,onları şimdi arayamazdım. Aylarla süren bekleyişim ve sabrım boşa olurdu. Gökyüzüne bakıp,telefonumu cebime yerleştirdim.

_________________________

Eve geleli saatler geçmişti ve Yetka hâlâ ortalıkta yoktu. Masaya tırnaklarımla ritim tutarken telefonun zil sesini duydum. Arayan gizli numaraydı. Kalbimde korku hissettim,bu saatte kim olabilirdi ki?
Boğazımı temizleyip,telefonu açtım.
"Alo?"

"Ben Barış,Yetkanın üvey babasıyım"

"Evet?" dedim kaşlarımı çatıp, "Bişeymi oldu?"

"Ona beni aramasını ilet. Para gerekli"

"Yetk-" lafımı bitirmeden konuşmanın bitmesiyle karşılaştım. (Barış telefonu yüzüne kapattı).
Kaşlarımı çatıp,telefonu koltuğa fırlattım. "Allah Allah,beyefendiye bak"

"Kendi kendine de mı konuşmaya başladın?"

Yetka gelmişti,rahatlama hissiyle buluştu bedenim,sebebsiz gülüş çizildi yüzüme. Kendimi toparlayıp arkamı döndüm.

"Evet canım" dedim ellerimi havaya kaldırarak, "Delirdim hatta"

"Bak sen" dedi çarpık gülüşünü unutmayarak.

Gülme,kalbimin yerini hatırlatıyosun bana.

"Barış aradı,onu aramanı söyledi"

Tek kaşını havaya kaldırdı, " Numaranı nerden buldu?"
Omuz sıktım, "Bilmiyorum"
Cebinden telefonunu çıkardı ve birkaç numara tuşlayıp salondan uzaklaştı.

Yarım saat geçmişti ve Yetka hâlâ telefonda konuşuyodu. Merakıma yenik düşüp odasına yöneldim,hiç ses gelmiyodu. Kapıya iki kez vurduğumdada cevap gelmemişti.
Kalbimi korku sahipledi bi an,ellerim terlemeye başlamıştı. Kapıyı açtığımda karşılaştığım manzara herşeyi unutmama yeterdi.
Yetka uyuyordu.
Yanına yaklaşıp onu izlemeye başladım.
Mükemmeldi,yüzünün her noktası kalemle çizilmiş gibi.

"Şu an sana sarılıp kokunda sarhoş olmak isterdim.
Sana okadar sıkı sarılmak isterdimki,rüzgar bile aramızdan geçmesin."

Gözlerimin dolması sebebiyle onlari bir kaç kez kırptım. Bana noluyordu? Napıyordum? Bu hisler neyin nesiydi? Kendime gelmem gerekiyordu. Ayağa kalkıp odadan çıkmaya karar verdim. Yetkanın üzerini örtüp kapıya ilerledimki o an Yetkaya mesaj gelmişti.

Gönderen; M
"Kızın ailesi sizi bulmaya çok yakın"

Kısa bölüm olduğunu farkındayım,uzun zaman beklediğinizi farkındayım. Hepinizden binlerce kez özür diliyorum. İnanın çok zor dönem geçiriyorum ve yazmaya hevesim olmuyor. Özür dilerim.
- Yazım yanlışım olduğumu biliyorum,Türkçemin iyi olmadığını da farkındayım,kusura bakmayın. Türkiyede yaşamıyorum ve Türkçeyi çok az kullanıyorum.
- Attığınız her mesajı görüyorum,cevap vermeye de calışıyorum,yorumlarınızı da okuyorum. Çok teşekkür ederim iyi veya kötü yorumlarınız için ❤️
-Sormak yada bişey soylemek istiyosanız rahatlıkla bana mesaj atabilirsiniz,cevap vermeye çalışacağım ❤️

Teşekkürler..