Kırmızı

-3-

Uyandığımda aşşağıdan müzik sesleri geliyordu. Bi anda herşey aklıma gelince yataktan fırladım. Hemen ışığı açtığımda odada benden başka kimse yoktu. Ayakkabılarım herşey aynıydı. Sanki rüya gibiydi. İşkillenmiştim. Aklıma kapı anahtarı gelince hemen çantama doğru ilerledim. İçinden anahtarı aldığım gibi kapıya koştum. Deliğe anahtarı soktuğumda gerçekten delik degişmişti, demekki olaylar gerçekti.

Hemen ayakkabılarımı ve çantamı aldığım gibi odadan çıktım. Aşağı indiğimde gözlerimle etrafı tarayıp onu bulmaya çalıştım ama yoktu. Sonra vazgeçip Serhata doğru adımladım. Biraz sersem gibiydim. Serhat beni görünce hemen yanıma geldi.
"Bitanem noldu sana iyi misin?"
Dediğinde hemen
"İyiyim canım miğrenim tuttu galiba eve gitsem sorun olmaz dimi?"
Dediğimde kaşlarını çatıp
"Sorman hata, istersen bırakayım, hatta dur arabanın anahtarinı alayım"diye gitmeye çalıştığında hemen tuttum.
"Serhet ablam, saçmalama lütfen ben giderim, sen eğlenmeye bak"
Dediğimde kuşkuyla beni süzdü
"İyi olduğuna eminsin dimi, bak istersen gelebilirim"
"Bitanem hayır, iyiyim hapımı attım mı bide uyudum mu hemen geçer"
Bişey söylemesine kalmadan hemen lafa atladım
"Ben gidiyorum ,korumaların yarısını bırakıyorum, dikkat et"
Yanaklarını bol bol öptüm ve sımsıkı sarıldım, arkamı yürüycekken geri dönüp tekrar sarildım ve kulağına "seni seviyorum, tekrardan iyi ki doğdun bebeğim" dediğimde o da eğilip " Bende seni seviyorum fındık burun" diyip burnumu öptü.

Arkamı dönüp çıktım bardan. Arabama doğru ilerlerken kafama dank eden şeyle donup kaldım. O adam burdaysa Serhat tehlikede demektir. Arkamı dönüp uçeri girecekken bugünü mahfetmemem gerektuği geldi aklıma, Serhat mutluydu. Hemen Barına dönüp, "İçeriye sivil koruma sok, Serhatın yanından ayrılmasınlar, Serhata farkettirmeyin. Dışarda da koruma kalsın. Benimle sadece 1 araba gelsin. Ve sende Barın Serhatın yaninda kal"
İtiraz edicekken "Kal dedim barın" diye sert dille uyardım
"Peki efendim"

Arabama bindiğimde o adamın elleri aklıma geliyordu, bana dokunduğu benim dediği yerler. Kafamı salladım ben düşünmeyi sevmeyen bir kızım. Düşünürsen mahfolursun.
Arabamı çalıştırdığımda arkamdan 1 koruma dolu araba beni takip ediyordu. O kadar hızlı kullandım ki 15 dakikaya evdeydim.

Eve girdiğim gibi odama çıkarken salonda Dumanı uyurken gördüm, elimle başını okşayıp öptükten sonra odama ilerledim.Odamın ışığını açmadan yatağa gidip oturdum beynimi düşünceler işkal ediyordu. Biraz uzansam iyi olurdu. Uzandığimda gözlerim sanki bu anı bekliyormuş gibi kendiliğinden kapandı.

1 saat sonra
Gözlerimi üstüme birinin çullanmasıyla açtım. Daha ne olduğunu anlamadan üstüme biri uzandı. Kafasını boynuma soktu ve ellerim, ellerim bağlıydı. Ellerimi çekmeye çalıştığımda farkettim.
Korkum gün yüzüne çıktı. Adam kafasını kaldırmıyordu kim olduğunu bilmiyordum,
O kadar koruma  varken nasıl girdiğini de

Ağzımı açıp tam bağıracağım sıra elini  ağzıma attı ve beni susturdu. Ellerimi kurtarmaya kafamı sağ sol yaparak kurtulmaya çalıştım. Allahım sabah bir, bu iki. Lütfen yardım et Allahım lütfen.
Gözyaşlarım istemeden de olsa akmaya başlamıştı. Tam 2 senedir ağlamayan ben bugün 2 kere ağlamıştım. Adamın dokunuşları beynimden çıkmıyordu. Yavasça kafasını kaldırdı. Kendi arnıyla beni arnımı birleştirdi. Gözlerine baktığımda o sabahki adam olduğunu anladım. O an anladım artık hiçbişey eskisi gibi olmayacağını. Beni nasıl buldu, benimle ne yapmak istiyor bilmiyordum. Bu bilinmemezlik beni korkutuyordu. Nefesini dudaklarımda hissediyordum.

Dudağıma doğru yönelince kafamı sola çevirdim.
"İstemiyorum, bırak beni piç"
Dediğimde hiç aldırmadı. Eliyle çenemi tutup kendine çevirdi ve
"Senin isteyip istememen önemli değil, ben istiyosam olur" dediğinde korkum artmıştı. Ellerim bağlıydı bana dokunsa hiçbişey yapamazdım. Gözlerimdeki korkuyu gördü
Yaklaşıp "Benden kork, beni sinirlendirdiğinde kaçaçak delik ara, ben sana sahipsem benim dediklerimi yapmak zorundasın"
Cümlesi bittiğinde gözlerimdeki korku sinire bıraktı yerini. Kafamı kaldırıp " Sen kime sahipsin, bana mı" güzel bi kahkaha attım. Ona baktığımda sinirlenmeye başlamıştı, korkuyordum ama asla susmazdım. "Sen kendini bi bok sanan, bi kıza zorla dokunan adi-" cümlem bitmeden dudaklarını dudaklarımda hissettim.
1,2 saniye dondum. Hemen kafamı çekmeye çalıştığımda elleriylr kafamı sabitledi. Dudaklarımı sımsıkı kapattım. Gözlerimden yaşlar eksik olmuyordu. Beynimdeki tek düşünce şuan tehlikede olduğum ve hemen bu şerefsizdsn kurtulmaktı. Dudağımı ısırdığında istemeden olsa ağzımı açtım. İstediğini almış gibi dudaklarımın üstünde güldü.

Dilini ağzımın içinde hissetiğimde midem bulanmıştı. Anılar aklıma dolaşırken birden hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Adam çekilmişti. Hemen konuşmaya başladım "
Lütfen bırak yapma, istediğin neyse veririm para, ev, araba herşey ama bana dokunma" cümlem bittiginde gözleri gözyaşlarımdaydı.
"Senden seni istiyorum bana seni ver" dediğinde kafamı hayır diye sallamaya başladım.

Üstümden kalkıp ayaklarıma doğru ilerlediğinde çığlığım evi sarsmıştı. Umrunda değildi benim ağlamalarım,çığlığım. Ellerini kilodumda hissettiğimde ayaklarımla ellerini tepmeye çalıştım. Elbisem karnımda toplanmıştı .Ama bu ona daha kolaylık verdi ve çıkarıp kilodu yere bıraktı.  Gözlerimi kapattım, bitmişti artık. Bana zorla dokunacaktı, hala sesli ağlıyordum. Adam bikaç saniye sonra üstüme oturdu. Kendi baksınırını da çikardığını farkettim. Gözlerimi açmadan "Senden nefret ediyorum" dedim.
Soluk sesleri hızlanmıştı, sinirlendirmiştim. Ellerini bacaklarımda hissettim. Bacaklarımı çekmeye çalıştım ama olmadı. Elleri sanki kelepçeydi. Yerine kurulmuştu, kadınlığımda onu hissettim sadece dokunduruyordu. Kendimi geri çekmeye çalıştım ama olmuyordu sanki elleri beni boğuyordu. Yavaş yavaş sürtmeye başladığında çığlıklarım iç çekişlere dönmüştü. Onu hala hissederken bana doğru uzandı. Gözlerimi açmadım. "Gözlerini aç" dedi.
Hiçbişey yapmadım açmadım.
"Gözlerini aç dedim"
Kafamı salladım hayır diye. "Aç ki sana nasıl sahip olduğumu gör, kime ait olduğunu gör. Kimin kadını olduğunu gör. Bundan sonra hiçbişey eskisi gibi olmıcak." Hala gözlerimi açmadığımı gördüğünde kulağima yaklaşıp yavaşça fısıldadı.

"Açmazsan seni burdan 1 hafta boyunca kaldırmam, her saniye her dakika beni içinde hissedersin, şimdi güzelim gözlerini aç"
Biliyorum yapardı, bunu yapan onu da yapardı. Yavaşça gözlerimi açtım. Açtığım gibi kendini hızlıca içime itti, ve durdu. Çığlığım sanki evi başimıza yıkacaktı. Güldü gözlerimi burnumu, kaşlarımı, yanaklarımı öptü. Ruhsuzca bakıyordum ona. Hala canım acıyordu. Geri çıkmaya başladığında gözlerim açıldı
"Dur canım acıyo" dediğimde durdu. Dudaklarımı öptü. Dudaklarımın üstünde konuşmaya başladı "Sen benim kadınımsın. Bana aitsin duydun mu?"
Dediğinde hiçbişey demedim. "Kendini hızla geri çekip hızlıca tekrar içime girdiğinde tekrar çığlığım bastı odayı.
Kulağima yaklaştı ve "Sen kiminsin?"
Dedi. Sustum. Hiçbirşey demedim. Duvara bakıyordum sadece. "SEN BENİ ANLAMIYORSUN GALİBA, SANA KİMİNSİN DİYORUM"
cümlesi bittiğinde gözlerimi kapattığımı gördü. İçimde hızlıca gel git yapmaya başladı. Artık sesim kısılmıştı ve acıya alışmıştım. Ne bağırıyor ne çığlık atıyordum. Canım yanıyordu ama sesim çıkmıyordu, o benim sesimi bile duymaya layık biri değildi.

Düşünüyordum, ilk defa uzunca düşünüyordum. Napacağımı nasıl kurtulacağımı, ona ait olmadığimı biliyordum. Benden beni almamış çalmıştı...