"Diğerleriyle geçen derin konuşmalardansa, seninle garip bir sessizliğin içinde olmayı tercih ederim."
•••
Park Chaeyoung, ailesinin kusursuz olması için uyguladığı baskılarla başa çıkmaya çalışmaktan yorulmuştu. Ve Park Jimin, sevdiği kızın günden...
"Düşüp canımı yaksam bile, hayallerime doğru koşmaya devam edeceğim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
"Sen kendi başına iki gün bile kalamazsın."
"Reşit olduğun için bu mümkün ama senin böyle büyük bir şeyin üstesinden gelebileceğini düşünmüyorum, Roseanne."
"Seninle ilgili tüm planlarımız ne olacak?"
"Gidersen, sana hiçbir konuda destek vermeyeceğimizi de bilerek git Chaeyoung."
"Bencilsin, senin için yapılan o kadar harcama boşa gidecek. Hiçbir şeyi hak etmiyorsun, Roseanne."
"Nereye gidersen git ama ihtiyacın olduğunda buraya gelme."
Tüm bu sözler kulaklarımdan silinmiyordu. Söyledikleri her şey kafamın içinde tekrar tekrar başa sarıyordu.
Bana söyledikleri şeylerden sonra bir süre konuşamamıştım. Bakmıştım sadece, yıllardır beraber yaşadığım insanlar mıydı sahiden onlar? Hiç mi bakmamışlardı gözlerime? Hiç tanımamışlar mıydı kızlarını? Oysa ben onların gözlerine bakmıştım. Gün geçtikçe kayboluyorum, bana kızmayı bırakıp elimden tutamaz mısınız?
Bana para harcamayı bırakıp sevginizden veremez misiniz?
Keşke gözlerime baksaydınız, anne. Ve istediğim tek şeyin sevginiz olduğunu görseydiniz gözlerimde.
Keşke beni gelecekte işinizi devam ettirecek biri olarak değil de, kızınız olarak görseydiniz beni. Ve paranızı harcamak yerine, sevginizi verseydiniz bana.
Ama artık bir beklentim yoktu.
Çünkü birisi, bana kendime inanacak gücü vermişti.
Duygusal olarak kendimi yorgun hissediyordum ama zamanla bu yorgunluğun geçeceğini de biliyordum artık. Hiçbir sorunun sonsuza dek sürmeyeceğini, bir şeylerin düzelmesini istiyorsam bunun için adım atmam gerektiğini biliyordum. Çünkü zaman geçiyordu, geçmeye devam edecekti.
Bir şeylere üzülecek, acı çekecektim fakat daha sonra, zamanla iyileşecektim. Belki sonra başka sorunlar çıkacaktı karşıma ama düzelmeyecek bir sorun yoktu. Sağlıklıydım, beni sevdiğine inandığım birine sahiptim ve yarının ne getireceğini merak ediyordum. Geriye kalan şeylerin üstesinden bir şekilde gelebileceğimi umuyordum.
"Hey, sessizce gözlerin dalmış bir şekilde oturmak yok diye anlaşmıştık!" Başımı kaldırıp mutfağın girişinde duran Jimin'e bakarak dil çıkarttım. "Benim gibi tatlı bir kız senin gibi gıcık biriyle nasıl sevgili oldu diye düşünüyordum," diyerek ona laf attığıma güldü. "Fazla özgüven demek... olsun, sana o da yakışıyor." Gülerek başımı iki yana salladım ve başında durduğum yemeği karıştırmaya devam ettim.
