CANT GET OUT

CHAPTER 22

Closure*

    Alam kong ito ang pinakahihintay ko. Ang magkausap kami ni Khaiden.

Papasok ako ngayon sa isang restaurant kong saan kami ngayon magkikita.

Halos isang linggo ko rin tong pinaghandaan. Ang makita siyang muli.

Nawala sa isip ko kung ano ang magiging reaksiyon ko kapag nakikita ko siya,ang sakin lang ay makita ang reaksiyon niya sa mga tanong kong dapat noon ko pa sinabi,kagaya ng;

Bakit mo ko linoko?

Bakit ginawa mo to sakin?

At higit sa lahat.

Bakit mo ginawang paibigin ang kapatid mo sayo,na alam mo namang wala siyang alam kong ano ka talaga sa kanya,at kaano ano ka talaga niya?

Maraming bakit?pero walang sagot.

Bumuntong hininga ako dahil hindi ko makita ang ang lalaking pinuntahan ko dito.

Umupo ako sa isang table at nag order ng tubig.

Sinabi ko sa waiter na may hinihintay ako at Khaiden Montenegro ang whole name niya.

Halos 30 minutes na akong naghihintay. Akmang aalis na ako ng may umiyak na isang bata sa likuran ko.

Kaya agad akong napalingon at nakita ang isang lalaki na may hawak na 2 yrs. Old.

Mukhang babae ang bata at iyak siya ng iyak habang ang tatay niya ay yinuyogyog siya para kumalma.

Nakayuko lang ang ama niya dahil sa pagyogyog at mukhang hinahanap ang gatas nito sa isang maliit na bag.

Awang-awa na ako sa bata at makikita ang pagpapanic ng isang lalaki mula sa kanyang kinikilos.

Agad akong tumayo at pinuntahan ang mag-ama.

"Shhh" rinig ko ang pagpapatahan ng ama sa kanyang anak ngunit umiiyak pa rin ito.

May mga taong napapatingin sa kanya.

Hindi kasi siya umuusog sa pagkakatayo niya dahil may hinahanap siya sa bag niya.

"Having a babysitter like you is the biggest mistake of your baby's moment" halong biro ko at kinuha ang bata mula sa kanya.

Patuloy pa rin ang pag-iyak ng bata.

Natigilan ako kong sino ang lalaking nakita ko.

Siya ang ama?

Anak niya to?

Siya ba talaga to?

Khaiden.

"Oh, I'm sorry, Khasiana had an appointment kaya ako ang nagbantay kay Kyrie." Sabi niya at ibinigay sa bata ang isang bote ng gatas at agad namang kinuha ng bata.

Malaki na ang isang batang 2 yrs.old

"I-i dont think so na ikaw pala to?" Medyo nautal ako kanina.

"Yeah,me too. Ikaw pala to ate?"sabi niya at kinuha ang bata mula sakin.

Ate?

Sa 3 months age gap?

"Sorry,but i think dont call me ate? Parang ang tanda ko naman ata?" Pabiro kong sabi at umupo kami sa upuan at pinaupo niya ang bata sabay sipsip sa gatas niya.

Anak nga niya ito dahil sa mahahabang pilik mata at tangos ng ilong.

"Haha,di ka pa rin nagbabago tashia" sa mga narinig ko. Yong mga malalalim niyang boses at mga tawa o ngiti niya.