Eijiro Kirishima'nın küçük kız kardeşi olan (y/n), abisinin en yakın arkadaşı Bakugou Katsuki'ye aşıktı.
***
*hikayenin, animenin gidişatıyla hiçbir alakası yoktur; tamamiyle günümüz modern dünyasına uyarlanmış olan bir kurgudur.*
*yarı texting*
*...
bu bölüm de bir araba yolculuğu yapacaksanız, bu yüzden arabanın içinde çalan şarkıları kulaklıkla dinlerken bölümü okumanızın daha hoş olabileceğini düşündüm..:3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
ufak bir not: başınızı şişirmek istemiyorum ancak Hawks x reader kurgusu olan "nothing" kitabıma göz atmayı unutmayın lütfen...teşekkürler şimdiden..<3
***
"Eve kadar bıraktığın için teşekkürler, Bakugou abi. İyi akşamlar ikinize de!"
"İyi akşamlar..."
Arkadaşın Akira, arabadan indiğinde iyice gerildiğini hissettin, eve varasıya dek Bakugou ile baş başa kalma fikri seni bayağı korkutuyordu.
Akira, sevgilinin olduğu yalanını söyledikten sonra Bakugou birkaç saniye boyunca yüzüne boş boş bakmış, ardından sizi eve bırakacağını söyleyerek konuyu kapatmıştı; bu kadar tepkisiz olması, seni oldukça şaşırtmıştı açıkçası.
Arabanın içinde ölüm sessizliği vardı adeta, sıkıca emniyet kemerine tutundun ve bir an önce evine varabilmek için dua etmeye başladın. İlk defa Bakugou ile baş başa kalmak seni rahatsız ediyordu.
"Kim o herif?"
Derin bir şekilde yutkundun. "Neden bahsediyorsun?.."
Eve varasıya dek salağa yatmayı düşünüyordun, yalan söyleyebileceğinden emin değildin; ortada bir herif bile yoktu ki!
Bakugou, kısa bir süreliğine sana baktı ve ardından yeniden gözlerini yola doğru sabitledi; bakışları alaycı ve agresif bir aura yayıyordu sanki etrafa.
"Neden bahsettiğimi gayet iyi biliyorsun."
Ses tonu sakindi, nedense bu daha da stresli hissetmene sebep oluyordu.
"Hayır, bilmiyorum."
Bu şekilde daha nereye kadar devam edebilirdin, hiçbir fikrin yoktu ancak götürdüğü yere kadar gitmeyi planlıyordun.
Bakugou, bıkkınca konuşmaya devam etti:
"Sevgilinin olmasını anlıyorum velet ve onunla tanışmak istiyorum; abin olarak güvenliğinden emin olmam gerek."
Abin olarak...
Abi...sadece bir abi olarak...
Kafanı cam tarafına doğru çevirdin ve dolmaya başlayan gözlerini bir şekilde yatıştırmaya çalıştın, nasıl olur da bu kadar canın yanabilirdi?
Baştan sona hissettiğin buz gibi olan o hisle birlikte dudaklarını ısırdın; kanadıklarına emindin.
"Sen, benim abim değilsin."
Bu dediğin şey Bakugou'yu şaşırtmış olmalı ki, yüzüne garip garip bakmaya başlamıştı.
"Ne saçmalıyorsun lanet olası?"
"SEN, BENİM ABİM FALAN DEĞİLSİN; SİKEYİM, BEN DE KÜÇÜK BİR KIZ ÇOCUĞU DEĞİLİM!"
Sinir krizi geçiriyor olma ihtimalin çok yüksekti; yıllardır içine attığın birçok şey sonunda o gün açığa çıkmak istemiş gibiydi sanki. Kendini tutamıyordun, kendini tutmak bile istemiyordun.
"Ses tonunu düzelt." diyen Bakugou'ya daha da sinirlendin.
"SES TONUMU NASIL KULLANMAM GEREKTİĞİNİ DE SANA SORACAK DEĞİLİM!"
Giderek daha da yükseldiğini hissettiğinde gözyaşlarını tutamadığını fark ettin ve tüm yüzünü elinin arkasına saklamaya çalıştın.
"Hey, sakin ol."
Bakugou, kulağa endişeli gelen sesiyle, seninle konuşmaya çalışırken; sen de, kendini sakinleştirmeye çalışıyordun.
Sonunda arabayı bir kenara çekmeye karar veren Bakugou, emniyet kemerini çözdü ve arabadan indi.
Kapını açtıktan sonra senin de emniyet kemerini çözmeye çalışan Bakugou'yu engellemedin.
"Dışarı çık, biraz hava al."
Dediğini yapıp arabadan indiğinde derin bir nefes aldın ve hızlıca gözyaşlarını sildin.
"Tanrı aşkına, sorun nedir (y/n)?!"
"Sensin.." demek istedin ama yapamadın.
"Özür dilerim. Konunun seninle hiçbir ilgisi yok, tamamen sana patladım." diye mırıldandığında zar zor Bakugou'nun gözlerine bakmaya çalışmış ve burnunu çekmiştin.
Bakugou birkaç kez gözlerini kırpıştırdıktan sonra alaycı bir ifadeyle sırıtmaya başladı.
"Burnun kıpkırmızı olmuş, her ağladığında böyle oluyor; ne aptalsın ya!"
Saçlarını karıştıran sevdiğin adama tebessüm ettin, seninle ilgili ufak bir detayı hatırlaması kalbini huzurla doldurmuştu.
Bu adam sana her türlü duyguyu yaşatmayı çok iyi beceriyordu.
