𝘣𝘢𝘥 𝘭𝘪𝘢𝘳 {𝘣𝘢𝘬𝘶𝘨𝘰𝘶 𝘬𝘢𝘵𝘴𝘶𝘬𝘪 𝘹 𝘳𝘦𝘢𝘥𝘦𝘳}

Final

On yıl sonra

Etrafına dikkatlice bakınan ve belli ki havaalanında seni arayan abine neşeyle seslendin ve valizlerini bir kenara bırakıp, koşarak kollarına atladın.

"SENİ ÇOK ÖZLEDİM! TANRIM! HALA KIZIL OLDUĞUNA İNANAMIYORUM!"

Bu dediklerinle birlikte kıkırdayan abin Kirishima, saçlarına öpücükler kondurdu ve vücudunu sımsıkı sarmaya devam etti.

"Sonunda evindesin, güzel kardeşim."

'Evindesin.'

Evindeymiş gibi hissetmekten oldukça uzaktın aslında, on yıldır hiç uğramadığın bu şehir senin için çoktan bir yabancıya dönüşmüştü bile.

Abin ve Akira ile sık sık yaptığın facetime konuşmaları ve arada sırada onların Kanada'ya uğramaları dışında bu şehirle hiçbir bağlantın kalmamıştı artık.

Evin Kanada'ydı. Burası değil.

On yılda her şey düşündüğünden daha da fazla değişmişti; Kanada'da okuduğun süre boyunca üniversiteden mezun olduktan sonra tekrardan Japonya'ya dönmeye planlamış fakat sonrasında orada yakaladığın iş fırsatı ile Kanada da kalmanın daha mantıklı olacağını düşünmüştün.

Bu süre zarfında orada kurduğun arkadaşlıklar, artık senin ailen olmuştu. Birçok arkadaşa sahiptin. Güzel bir işin vardı. Her şey yolundaydı.

Aslında geri dönmek gibi bir plana hiç sahip olmasan da Akira'nın evleniyor oluşu seni sonunda buraya getirmişti işte.

Akira ve Denki'nin düğünü için bir haftalığına Japonya'da kalacaktın.

Abin ile birlikte valizlerini bagaja yerleştirdikten sonra arabaya binmiş ve on sene öncesinde 'evim' diye adlandırdığın ancak şu an sana sadece 'misafirmişsin' gibi hissettiren o yere doğru gitmeye koyuldunuz.

***

Bütün gününü evde eşyalarını yerleştirerek ve yol yorgunluğunu üzerinden atmak için bolca dinlenerek geçirmiştin.

Ertesi gün yapılacak olan düğün töreni için enerjik olmak istiyordun, ne de olsa en yakın arkadaşın evleniyordu.

Yatakta yatmış kitabını okurken, abinin kapıyı tıklatmasıyla birlikte tüm dikkatini oraya doğru verdin.

"Bir sorun mu var abi?"

Kısa bir süre içerisinde cevap geldi. "Düğün öncesi yakın arkadaşlar olarak hep birlikte Denki'nin mekanında ufak bir parti düzenlemeye karar verdik. Akira ve diğerleri seni gördüğüne çok sevinecektir."

Pek gidesin yoktu ama Akira ve Denki için gitmen gerekiyormuş gibi hissettin; kimseyi ekmek istemiyordun.

Abine, "tamam" dedin ve onu odadan gönderdikten sonra aceleyle ne giyeceğine karar vermek için dolabının karşısına geçtin.

***

Denki'nin mekanı, 22.00.

Sanırım o ana kadar eskiden evim dediğin şehri ne kadar çok özlediğinin farkına varamamıştın.

Ancak o anda tam da Denki'nin kafesinin önünde dururken, burayı ne kadar çok özlediğini anladın. Gözlerin dolmuştu ve tüylerin diken dikendi.

Önünde durduğun kafe ışıklandırmalarla aydınlatılmış; tam bir parti mekanına dönmüştü adeta. Hoş görünüyordu.

O sırada abinin, "hadi içeri girelim!" demesiyle birlikte kendine geldin ve ağır adımlarla abinin arkasından kafeye doğru ilerlemeye başladın.