Dimensionauts Deel 1

Hoofdstuk 13

Hoofdstuk 13.

Vermoeid strompelde ik door de gangen van de school met Sharon en Ester druk kwebbelend naast me.

'Hé Guinnie, wat is er? Je bent zo stil.' Ester en Sharon keken me bezorgt aan.

'Huh wat?' Ik schrok op uit mijn dagdroom. Gister avond was ik direct na het avondeten (iets simpels, pasta met saus) naar bed gegaan, maar de slaap wilde maar niet vatten. Eerst lag ik tot twee uur te woelen totdat ik eindelijk inslaap viel om vervolgens voor m'n gevoel de diepe slaap fase over te slaan en direct door te gaan naar de remslaap.
'Oh, niks hoor ik ben een beetje moe verder niks,' gaf ik gapend antwoord. Niks mis? Alles is er mis! Hoorde ik een klein stemmetje in mijn hoofd zeggen. Je hebt last van schuldgevoel. Echt niet! Daar was de stem weer... Ga weg uit mijn hoofd! Je bent irritant. Dat gaat niet ik ben je geweten. M'n geweten? Ja tuurlijk. Jij hebt last van schuldgevoel. Ja tuurlijk, waar zou ik een schuld gevoel over moeten hebben? Eh-uhm, Brandon. Rinkelt er al een belletje? Ja er rinkelde inderdaad een belletje. Ik had Ester nog niet verteld dat Brandon ook één van hun is. Was je nog van plan om de goede vriendin te spelen en het haar te vertellen? Oohh! Kon die stem niet net zo snel verdwijnen als het gekomen was? Nee ik kon het haar niet vertellen, dat moest hij zelf doen. Als ze erachter komt wordt ze echt boo-oos! Misschien komt ze er niet achter. Misschien...

'Spullen op tafel en tas van de tafel!' riep mevrouw Vasant door de klas die me terug bracht weg uit mijn gesprekje... Bah, weer tijd voor Nederlands.

'Ik heb vandaag voor jullie leesteksten en een samenvatting gekopieerd die jullie vandaag gaan maken. Let wel goed op de tijd wanneer je begint en klaar bent, dan kun je een beetje rekening mee houden met de tijd die je nodig hebt voor het examen.' Ulgh weer een samenvatting maken. Ik pakte een pakketje aan van mevrouw Vasant en legde het voor me neer. 'Als je rond de twintig tot dertig minuten zit voor de samenvatting en een kwartiertje, hooguit twintig minuten voor de leesteksten dan zit je goed op schema. Oké jullie mogen beginnen.' Met tegenzin sloeg ik de bladzijde om en las de eerste vraag. Ik moest een lap tekst lezen en daarna de vraag beantwoordden. Een vlaag van misselijkheid schoot door me heen.

'Psst,' hoorde ik achter me. Ik draaide me om.

'Ja?' de "psst" was van Sharon afkomstig.

'Heb je nu dat boek voor Engels?' vroeg Sharon. Oh ooh, hier was ik al bang voor.

'Ja, alles is geregeld,' antwoordde ik met een glimlach. Hopelijk zou ze het geloven.

'En hij deed niet moeilijk?' Vroeg ze verast. Ik dacht aan wat ik gisteren had gedaan en dat was alles behalve dat boek regelen...

Maar goed we moesten de schijn ophouden. Dus antwoordde ik met een brede glimlach: 'Nee, eigenlijk viel dat wel mee.'

Ze keek me nog even wantrouwig aan maar haalde toen haar schouders op.
'Oké mooi. Dan had ik me toch vergist.'

'Yup, dat blijkt maar weer,' mompelde ik me snel omdraaiend dat ze niet door zou hebben dat ik loog. Pfieuw, hebben we dat ook weer achter de rug.

'Guin, wat heb jij bij vraag vier?' fluisterde Sharon even later achter me. Eigenlijk mochten we niet overleggen, maar ja het was mevrouw Vasant dus dat boeide ons niet veel.

'Ik heb B,' fluisterde ik voorzichtig naar achteren. Een steek van misselijkheid overspoelde me zo plotseling dat ik er draaierig van werd.

'Oké dank je,' zei ze terwijl ze het opschreef. Ze keek even op en haar gezicht betrok toen ze mij zag. 'Gaat het wel? Je ziet super bleek.' Sharon keek me bezorgt aan.