Yazardan Devam:
Lydia halsizliğinden dolayı odasında yatıyordu. Heyecanlıydı, bir bebeği olacaktı. Nasıl bir anne olacaktı? Lydia bu düşündüklerine gülümsedi. Aşağıdan bağırma sesi gelince irkildi. İki kişi kavga ediyordu ama kim? Lydia yatağından kalkarak kapıya ilerledi. kapıdan dinlemeye başladı. Hope ve Klaus kavga ediyordu.
Hope: O kadın benim annem falan değil!
Klaus: Hope, o kadın dediğin kişi benim karım oluyor! Bunu kabullenmek zorundasın!
Hope: Asla. Beni doğuran kişi Hayley.. O benim annem, Lydia değil.
Klaus: HOPE! Bunu kabullen artık, bunu kabullenmek zorundasın! O kadın seni doğurmayabilir ama senin annen!
Lydia geri yatağa yattı, sesler kesilmişti. Klaus odaya girdi. Lydia arkası dönük yatıyordu. Klaus sessiz adımlarla yanına gitti. Lydia hemen gözlerini kapattı. Klaus, Lydia'nın önüne oturdu. Önüne gelmiş saçlarını kulağının arkasına attı. Yüzüne bakarak gülümsedi. "Uyumadığını biliyorum, güzelim." dedi Niklaus. Lydia gözlerini açtı. Klaus ona yaklaşarak dudağını öptü.
"Yakında bir Mikaelson olacaksın," Lydia'nın karnına dokundu, "sonra da bize bir tane daha Mikaelson gelecek." deyip gülümsedi, Lydia da öyle. Mutluluklarını bozan şey camların kırılması olmuştu. Klaus hemen Lydia'nın üzerine geçti. Ona bir şey olmasını istemezdi.
"Huhu, kimse yok mu? Büyük kötü vampir burada!" demişti bir ses. Lydia bu cümleyi hatırladı, aynısını Klaus'a söylemişti. -Büyük Kötü Melez..-
_______________________
Bölümlerim çok kısa oluyor..
Her neyse vote atmayı unutmayın🖤
