Aramızdaki 197 Kilometre (TAMAMLANDI)

1. Bölüm

3 yıl önce...

14 Eylül 2018  Saat:13.30

Herseyi anlatmaya başlayalım..

Ben Yağmur bu anlattıklarım tamamen kendi yasadiklarimdir....
-Not:Uydurma kurmaca değildir ....

-Anne hadi işe geç kalıcaksın.
-Tamam kızım.Sen benim çantamı kapının önüne koy.
-Tamam .
-Hadi dikkat edin mutfaktaki aletlerle oynamayın kardeşinle kavga etme .
-Tamam.

Telefon çalmaya başlar....

-Tut şu çantayı kızım.
-Tamam anne.

-Alo kiminle görüşüyorum?
-Öncelikle sakin olun ben eşinizin patronuyum.
-Ne oldu bişey mi oldu ?
-Sakin olun eşiniz hastaneye kaldırıldı.
-Neee!!! Ne oldu söyleyin ne oldu kocama?
-Ne olmuş anne babama?
-Eşiniz kalp krizi geçiriyor ve hastaneye götürdük.
-Hangi hastaneye?

Annem babamın patronuyla konuşurken benim üzerimden sanki araba geçiyormusta öldürmüyormuş gibi olmuştum...

Annem hemen teyzemi dayımı dedemi kim varsa aradı.Dayım hemen geldi biz hastaneye gittik.Annemi aldılar hastaneye beni ve kardeşimi almadılar.Cocuguz diye...

Halamlar dedemler babannem kim var kim yok gelmişlerdi...
Benle kardeşimse hastanenin bankında oturup halen olayı kavramaya çalışıyorduk...

-Abla ?
-Efendim Bulut?
-Babama bişey olmayacak demi bizi birakmiyacak.
-Babalar çocuklarını bırakmaz Bulutum...
-Ya bırakırsa?
-Bulut saçma sapan konuşma iyiyi düşün ki iyi olsun tamam mı?
-Tamam peki abla...

Biz kafayı yiyecek duruma gelmiştik.Babam ameliyattan çıkmış odaya almışlardı.Yanimdada sadece annem vardı...

Babam iyiydi.Kalp krizi geçirmesinin nedeni aort damarının %95 kapalı olmasıymış...

Tabi kapalı olur okadar sigarayı ben içmedim sonuçta değil mi?

Hastanenin içine almiyorlardi biz gece boyunca dışarda bekledik.
Hiç unutmuyorum zaten okulun başlamasına 2 gün vardı.Gunlerden cumaydı.Bize haberi saat 13.30 gibi gelmişti.
Hiç bir zamanda unutmayacağım zaten kim unutur değil mi?

Sonra biz hastanede kardeşimle hasta olduk soğukta dışarda bekledik diye ...

Teyzemler bizi eve götürmüşlerdi .Biz gitmek istemedik ama götürdüler.Zaten ertesi gün tekrar getirdiler...

O gün babamı görme şansımız oldu kardeşimle...
Gizlice amcam saolsun bize gösterdi.

-Babaa
Ben gerizekalı gibi babamın kalbindeki dikişi unutup sert sarıldım galiba .Biraz canını acıtmıstim.
-Gel kızım yeter bak şimdi güvenlik görüp kızıcak haydi baban odasına gidicek.
-Tamam amca

Babamı o an görünce çok mutlu oldum ama bı andan buruktum.

17 Eylül saat bilmem kaç...
Bugün okulun ilk günü şimdi arkadaşlarım okuldadır.En ön sıralarda oturuyorlardır.
Okulun ilk günü okula gitmek yada gitmemek umrumda değil önemli olan babamın iyi olması benim için.
Babam gelmişti ben yatakta yatıyordum.Hastanenin önünde soğukta beklediğim için.Babamin sesini duydum.Hemen kalkıp oturma odasına gittim.Herkes evdeydi.Babannemler,teyzemler, dayım,amcam kim var kim yok. Babamın yüzü beyazlamıştı.Sanki evrim geçirmiş gibiydi.

Sarıldık.
-Baba sana bişey olacak diye çok korktuk
Ağlamaya başladım.
-Aglama geçti bak karsimdayim kızım.
Saçlarımı okşadı ...

Peki o günden sonra biz babama çok iyi baktık.Bi dediğini iki etmezdik. Ama en büyük darbenin babamdan geleceğini bilmiyordum tabi...

Ben babam kalp krizi geçirdiği zaman kendime söz vermiştim.Yağmur senin tek hedefin kardiyoloji okumak.Kalp damar cerrahisi okumak...

En büyük darbe ne diye soracaksınız şimdi.
Eee anlatayım o zaman...

Benim babamın sigaradan kalp krizi geçirdigini biliyorsunuz.Ama babam o günden sonra tekrardan sigara içmeye başlamış bunu en basit örneğiyle ben veriyim.
Mutfakta gördüm ictigini.Kardesimde gördü mutfakta görmüş yani..Sonra yatak odasında gördüm. Anneme söyledik annem dedi yok yapmaz yanlış görmüşsündür.Sonra kendisi şüphelendi dışarda babamı takip etti ve kendisi kendi gozleriyle gördü...

Eve geldi yıkılmış vaziyette bize inanmadığı için kendine kızdı.

Sonra bizim gördüğümüzu babama soyledi.Babam bize birakamadim sonuçta bağımlılık yapan bişey değil mi?
demişti.Sonra tekrar bize tamam yapmicam dedi falan filan hepsi yalan ...
Tekrar yaptı bu sefer babannemlere söyledim babannemin tepkisi şu olmuştu:
-Anlamıyor kızım boşver ne yapıyorsa yapsın karışma dedi

Ben cildircak vaziyeteydim.O lafı duyunca babanneme biraz bağırdım sonra zaten özür diledim.

Ve o gün bugundur değil babama hiç kimseye inanmadım .
Hani derler ya şu hayatta babana bile guvenmiceksin diye heh işte benden size tavsiye bu hayatta gerçekten babana bile guvenmiceksin....

Eee benim geçmiş hikayemi okudunuz şimdi birazda şuana mı dönsek ne yapsak?

Arkadaşlar ben bu kitabı yazmadan önce başka kitap yazıyordum ama engel yedim kaldırıldı.Lutfen okuyun bakın üstüne basa basa söylüyorum kurmaca düzmece uydurma değil bunların hepsini ben kendim yaşadım.Hatta zaten şu satırları yazarken gözüme eski kaçtı aglicaktim....
Oylamayı yorum atmayı unutmayın kitabıda yaymaya çalışın okunmasını istiyorum.💛