Aramızdaki 197 Kilometre (TAMAMLANDI)

22.Bölüm

"Zoruna gittiğini duydum. Güzel yer bende gitmiştim..."

"Her gece yolculuk var,gelmişine geçmişine..."

Burdan karaktersizlere sesleniyorum:
"Karakterin otursun,söz ben ayağa kalkacağım."

"Senin açtığın yarayı başkasıyla kapatırım kapatmasına da, yüreğime adilik yapmanın anlamı yok."

2.5 Ay sonra...

-Kızım haydi kalk işe geç kalıcaksın.
-Ya bizi rahat bırak uyuyacağız anne!
-Sizi derken kızım anlamadım?

Salak mısın Yağmur ağzından kacırıcaktın mal ben valla mal!

-Yani uykumla beni anne yalnız bırak.
-İşe geç kalıcaksın sonra görürsün uykuyu.
-Of tamam ya kalkıyorum.

Kalkıp elimi yüzümü yıkadım.Üstüme siyah dar pantolon ve pembe gömleğimi giydim.Ayakkabılarım zaten beyazdı.

-Günaydınnn.
-Günaydın canım kızım.Haydi masaya otur.
-Tamam.

Kahvaltı etmeye başladık.

-Kızım Emre'nin gelmesine az kaldı biliyorsun şuan nişanlısınız Emre geldikten sonra ne yapacaksınız?
-Valla baba bi gelsinde hayırlısıyla.
-Aynen hayırlısıyla gelsin.

Kahvaltımı ettikten sonra evden çıktım.Hastaneye doğru ilerlemeye bi yandan da karnımdaki küçük çocukla konuşmaya başladım:

-Eee napicaz biz senle bebekcik biz senin babanla daha evlenmedik bile ananenlere nasıl söyleyeceğiz?

Ses vermedi.
Malmısın Yağmur 4,5 aylık çocukla ne konusuyon ayrıca daha doğmadı bile !
Karnım birazda olsa belirginleşmeye başladı bundan çok korktum.Ya annem anlarsa?

Biraz sonra hastaneye gelmiştim arabayı park edip hastaneye girdim.

-Hocam hoşgeldiniz.
-Hoşbulduk Elif bugün Ahmet bey kontrole gelecekti geldimi?
-Evet hocam sizi bekliyor .
-Tamam içeri al.

-Buyrun efendim hocam sizi bekliyor.
-Hoşgeldiniz Ahmet bey bugün daha iyi misiniz nasıl hissediyorsunuz?
-İyiyim Yağmur hanım arada ağrılarım oluyor ama iyiyim.
-Arada olur sakın ilaçlarınızı içmeyi unutmayın ve stresten uzak durun.
-Gelin bi kalbinize bakalım.
EKG cihazı ile kalbinin ritmini dinledim.

-Bişey yok gayet iyisiniz Ahmet bey.
-Stresten uzak durmaya çalışıyorum yediklerimede dikkat ediyorum.
-Harika ! başka bi işleminiz yok gidebilirsiniz.
-Teşekkürler Yağmur Hanım.

Kendimi koltuğuma bıraktım.Emre gideli 2,5 ay olmuştu geriye
3,5 ay kalmıştı...

Onu çok ama çok özlemiştim karnımdaki cocuksa çok masumdu kazayla olan biriydi kendisi Zeynep ten başka kimse onun varlığından haberi bile yoktu.

-Hocam!
-Efendim ne bağırıyorsun Elif ne oldu?
-Hocam bi hasta geldi kalp krizi geçiriyor.
-Ne ney tamam gidelim.