BİR KABUSUN ORTASINDA (Tamamlandı)

bölüm :17 "Geçmiş kendini tekrar eder"

(Bts yeni şarkı yayımlamış. Bunu da tüm armyler için buraya bırakıyorum...)

Bölüm:17 "Geçmiş kendini tekrar eder"

"Onunla yüzleşmek için hazır mıydım?"

Cansu

  "Evet benimle birlikte"

  "Oh çok şükür " dedi kadın rahat bir nefes vererek. "Dün haber vermeyince merak ettim. Normalde bizi habersiz bırakmazdı"

  "Şey sınavlardan dolayı çok çalışıyor. Muhtemelen unutmuştur" dedim. Telefonu Arya'ya vermemi istemesi ihtimalini yok etmek için o konuşmadan ekledim. "İyi akşamlar. Arya uyanınca sizi aramasını söylerim"

  "Tamam kızım. İyi akşamlar"

  Telefonun kapanma sesini duyunca bana bakan üç meraklı göze döndüm.

  "Noldu?"

  İçimde büyümeye başlayan korku yüzüme yansıdı. Arya'nın annesi beni aramış ve Arya'nın evde olmadığını söylemişti. Dün bizimle gelmemesini çok dikkate almamıştık. Ama bugün işler değişmişti. Arya birbuçuk gündür kayıptı.

  "Noldu? Dedim Cansu (!)" diye bağırdı Arda. "Arya'ya ne oldu?"

  "Bilmiyorum" Ellerimi gerginlikle ovuşturdum. "Dün okuldan sonra eve gitmemiş. Şimdi de hiçbir yerde yok"

  "Ne demek yok?" Arda bağırmaya devam ederek ayağa kalktı.

  "Nerden bileyim ben ! Yok işte . Kayıp."

  "Dün siz kavga ettikten sonra nereye gitti?" Bizim gibi bağırmak yerine sakinliğini koruyan Barış konuştu.

  "Cafeye girmeden hemen önce sinirlenip gitti" dedi Arda. Gerçekten endişeli gözüküyordu.

  "Öyleyse ne duruyoruz?" diye ayaklandı Savaş. "İlk ipucumuzu kullanmalıyız"

  "Cafe kapanalı bir saat oldu"dedim.

  "Daha fazla bekleyemeyiz." dedi Savaş. "Başına bir şey geldiyse ona bir şey olmadan onu kurtarmalıyız"

  "Polisi arayalım"

  "Ya kaçırıldıysa ve kaçıran kişi katilse? " Arda'nın sözleri herkesin donmasına yetti. Etrafı soğuk bir hava kapladı. Ya Arda haklıysa? Ya katil gerçekten Arya'yı kaçırdıysa?

  "Öyle demek istemedim" Arda söylediği sözleri toparlamaya çalışsada herkesin aklına bu ihtimalin gerçeklik payı olduğu bir kez yatmıştı.

  "Ya katil hepimizi avcı gibi tek tek avlıyorsa? " dedim korkudan kısık çıkan sesimle. Her ne kadar güçlü biri olsam da bir katille uğraşmak çok tehlikeliydi.

  "Öyle bir şey olmayacak" dedi Barış kararlı bir ifadeyle.

  "Olmayacak" diye tekrar ettim. Olmayacaktı. Kısa bir süredir bu dört yabancıyla tanışıyordum. Ama onlara o kadar çok güveniyordum ki. Hepimiz birbirimizden çok farklıydık. Ama beş farklı kişilik tek bir gücü ortaya çıkarmıştı. Biz belki Avangers değildik. Belki Rick Grimes kadar korkusuz da değildik. Ya da Clarke Griffin kadar güçlü değildik. Ama biz bizdik. Biz farklı kişilikleri uyum içine sokan tek guruptuk. Ve karşımızda dünya dursa bizi yıkamazdı.

  " Gidiyoruz o halde " dedi Barış önden çıkan Savaş'ın peşinden giderek.

  Arda'yla birbirimize baktık. "Bugün süpürgeli cadı değil Black Widow olma vakti"