Once In A Lifetime (Athlete Series #2) - COMPLETED

FLIP - 9

FLIP - 9

He's getting me out of here...

Iyon palagi ang pumapasok sa utak ni Amara nang sabihin 'yon ni Ean. Alam nyang seryoso ito dahil gagawin sa uri ng to o ng boses nito at walang halong kalokohan. Malakas ang kutob nya na tutuhanin nito ang sinabi.

"Amara, are you okay?"

She woke up from her reverie when sister Fely snap out of her. They were in the middle of practice but her mind couldn't forget what he said on the telephone.

"Mas okay pa po ako sa ayos." pilit syang ngumiti.

"Sige, mabuti naman." ibinaba nito ang binabasa na newspaper sa katabing lamesa. "Tawag pala ako ni miss Abella. May inuutos na naman eh. Maiwan muna kita ha,"

Si Miss Abella ang head orphan keeper ng Hope Orphanage.

She left her at the studio for some matters. Amara sat down the mat and look herself through the reflection of the mirror.

"Three years na lang, aalis na ako dito." she sighed.

Just like Ean said, when she turned eighteen years old, he will help her get out of the orphanage. Dapat maging masaya siya sa planong iyon pero bakit nakakaramdam siya ng lungkot?

This is what she wants. Ang makaalis dito sa bahay-ampunan. But why does she felt like she didn't want to or she change her mind about that? Is it because of sister Fely?

Napamahal na sa kanya ang ginang kaya para sa kanya, mahirap ang iwanan ito dito. Marami na itong naitulong sa kanya at hindi niya alam kung paano ito susuklian para sa mga kabutihang ginawa sa kanya. Kung pwede nga lang isama ito sa kanya gagawin nya. Pero mukhang imposible mangyari 'yon.

She felt her throat went dry so she stood up to get some water at the water dispenser. But it's run out of water. Kailangan tuloy niyang lumabas pa para uminom sa kwarto niya.

"Ay palaka!"

Nagitla siya nang may tumalapid sa kanya habang dali-daling naglalakad sa hallway papunta sa kwarto niya. Nag angat siya ng tingin. Namutla ang buong mukha niya ng makita kung sino iyon.

"Anong ginagawa mo dito?"

Jessica wickedly chuckled. "I didn't know that you were practicing here all the time. Was it fun? Was it fun that no one can judge you ever since you sneak out just to get here?"

Sinamaan niya ito ng tingin. Madilim sa parte nila kaya panigurado hindi nila kita ang isat-isa. Pero nahalata na agad ni Amara na si Jessica iyon dahil sa amoy nito.

Amoy putok kasi ang gaga.

"Pakialam mo ba?" sinubukan niyang tumayo at umalis pero pinigilan siya nito nang makarating sila sa may bandang liwanag.

"So ganito pa rin pala ang itsura mo? Isang pangit na baboy?" tumawa ito. "The last time I saw you, you were just a piglet. But now, ugh, look at you, kaya walang nagkakagusto sa isang katulad mo! Hindi ka marunong mag alaga ng sarili mo!"

Matapang niyang sinalubong ang mga tingin nito. She wants to defend herself but no words came out from her mouth.

Akala niya tapos na ito pero nataranta siya nang pumasok ito sa studio na pinaka itinatago nila ni sister Fely. Agad siyang sumunod dito para pigilan.

"I miss this place." ipinalibot ni Jessica ang paningin sa studio. "This is a storage room before and it turns out to be a dance studio. Ang laki ng ipinagbago kumpara nuon. I'm impressed!"

Amara gasped when Jessica pulled out a knife to her pocket and grab her apparatuses.

"Sa tingin mo ba naging maayos na ang buhay mo simula ng matagpuan mo itong lugar na ito at matulungan ng isang professional gymnast player? No! Kahit kailan, hindi magiging maayos ang buhay mo!" with that, she started to ripped off all her apparatuses with the knife she holds.