Once In A Lifetime (Athlete Series #2) - COMPLETED

FLIP - 19

FLIP - 19

One month later...

"CONGRATS, Amara!"

"Congratulations!"

"Oh my God, you did it!"

"Good job, amiga!"

"Well done!"

"Thank you, guys! Treat nyo ako mamaya ng yakult, ha?"

"Sure!" sabay-sabay nilang sabi na ikinatuwa ko.

Today is one of my best day because I did it to the final round competition after the elimation. But sad to say is, the gymnast players that move to the final round was Jessica and I.

Napailing ako at kinalma ang sarili. Ayoko masira ang mood ko ngayon ng dahil lang don. Hindi ko pa nga pinapalampas ang ginawa nya sakin nuon eh.

"Girl, mauna na kami ha, may training pa kasi kami." paalam ni Mars na gumising sa diwa ko.

"Don't worry, babawi kami sa Saturday para lahat tayo free." segunda naman ni Hanelle.

Nagpaalam na rin silang lahat saka naunang umalis sa apartment ko matapos ang kaunting salo-salong naganap sa aking pagkawagi.

I sighed as I looked at the whole apartment. It's been a month since he left without a word.

That day, when I was in the hospital because of Hanelle, Philip called me that he's missing so I rushed to get back here as soon as possible. My guts are telling me that there's something bad will happen and this is it. That he's gone into the air.

I look for him for two weeks but still there's no sign of him. Even his friends can't contact him. And maybe Philip is right. He's in the states.

At bakit naman sya pupunta don?

Nagtatampo na ako sa kanya habang lumipas ang mga araw simula ng mawala sya. Hindi man lang kasi sya nagpaalam kung saan ba sya pupunta. Hindi ko rin naman sya pipigilan pwera kung illegal ang gagawin nya.

Nakalimutan na ata ng gagung yon na may girlfriend na sya ngayon. Humanda talaga sya sa akin. Hinding-hindi ko sya papansinin!

NAPATALON ako sa kinauupuan ko nang may mag doorbell. Nakita ko sa bintana sa umuulan kaya agad kong binuksan ang pinto sa isiping may nakalimutan ang mga kaibigan ko.

"May nakalimutan--" napatigil ako sa pagsasalita nang bumungad sa akin ang isang babaeng estranghero.

Medyo may edad na ito.

"Pasensya na po, wala po akong pambigay--"

Natigilan ako sa uri ng kanyang pananamit. Satingin ko naman hindi naman sya mukhang namumulubi dahil sa pagkakabase ko sa itsura niya, nakapang mayaman siyang suot at may kumikintab na maletang bitbit saka may payong na mamahalin.

"Hi there! I'm Carley Thompson. And I'm looking for a place to sleep since it's raining outside and I can't find a place to stay in for the night." tumigil ito at may inilabas sa bulsa. "My phone is out of battery so I can't search a place--"

I cut her off. Medyo may pagka iba ang accent nya sa pagsasalita ng English. I bet she live in states.

"So you mean to say po is, you wanna stay here? I mean I'm just a stranger to you. I bet it's super uncomfortable to you--"

"Oh, nonsense! It's so fine for me." sumilip ito sa loob. "So ahm, can I?"

Seryoso lang ha, ano bang problema nitong ginang na ito? Kung hindi lang ako mabait, baka sinaraduhan ko na sya ng pinto.