LevixReader |+18|

13

Merhaba okuyan,beğenen ve yorum yapan herkese çoook teşekkür ederim.Ancak yapmayanlardan da ricam buraya kadar geldiyseniz beğenmişsinizdir lütfen yorum ve beğenilerinizi esirgemeyin.Ne kadar yorum o kadar etkileşim demek.İyi okumalarr

Uyandığımda ilk kez kabus görmemiştim.Yanımda yatan Levi da oldukça huzurlu gözüküyordu.

Yataktan çıkıp elimi yüzümü yıkadıktan sonra üzerimi değiştirdim.

İçeri girdiğimde Levi hâlâ uyuyordu.

Başucunda dikildiğimde ne yapmam gerektiğini düşündüm.

Sars kaldır işte.

Ama dünden sonra daha samimi kaldırmam gerekmez mi?

Levi bu sağı solu belli olmaz ona göre davran.

İç sesime bir kez daha hak verip yere eğildim.Omzuna koyduğum elimi hafifçe sarstım.Mırıldanmalar çıkardığında tebessüm ederek kalkması gerektiğini söyledim.

Belki abartıyordum ama sanki her zamankinden daha huzurlu duruyordu.

Çantamı sırtladığımda Levi yatakta öylece duruyordu.

"Eğer şimdi kalkmazsan kahvaltımı askerle yapmak zorunda kalacağım ve sen de aç kalacaksın."

Yatağın gıcırdama sesini duyduğumda sırıtarak kapıyı ardımdan kapadım.

Girişe geldiğimde Desmond bizi bekliyordu.

"Günaydın asker."

"Günaydın yüzbaşım."

Beraber yemek için masaya geçtiğimizde Levi da bir nevi uçmuş olmalı ki yanımızda oturuyordu.

Bu hızı beni korkutuyordu.

Hmm bir nedeni var mı (y/n)cim??

Fesatlaşma be.

Kahvaltı sonrası hızla yola koyulmuştuk.Yolda sesliği bozan Desmond'ın kaleyi göstermesi olmuştu.

İçeriye adımladığımda tanıdık yüzleri görmüştüm.

Hatsume ve Halsey ikizleri boynuma atladığında bende onları sarmaladım.

"Seni çok özledik (y/n) abla!"

"Seni kaybettik sanmıştık!"

İkisine baktığımda cidden büyümüşlerdi.Yanlış hatırlamıyorsam 15 yaşlarına girmiş olmalıydılar.

"Ben de sizi çok özledim."

İkisi kolumun altında içeri ilerlerken arkamda kalan ve talimat veren Levi'ya baktım.

Bana göz kırptığında kızların kıkırdamalarını duydum ve kafalarını önlerine çevirdim.

Bana tahsis edilen odayı bulmam çok zor olmamıştı nitekim hiç değişmemişti de.

Düzenli temizlenen odaya girdiğimde kızıl saçları ve yeşil gözleri ile delici bakışlar atan annemi umursamadan çantamdan çıkanları dolaba yerleştirdim.

"Hâlâ çok sade giyiniyorsun."

"Seni de görmek güzel anne."

Arkamı döndüğümde dibimdeydi ve hızla sarıldı.

Ben de elimi sırtına doladığımda ağladığını duyabiliyordum.

"Son kez sarılamadan seni kaybettiğime inanamamıştım.Tanrıya şükür buradasın."

Ne kadar çok fikir ayrılığı yaşamış olsakta o benim kanımdandı,annemdi ve geriye kalan tek aile ferdimdi.

Duyduğuma göre babam öleli 2 ay olmuştu ve kardeşlerim zaten pek bağımız olduğu söylenemezdi.