Red Carnatıons /MikaYuu

🔹11🔹

'' Başka zaman! ''

'' Neyse, ben yatıyorum. '' Mika ayağa kalktı ve Yuu'ya döndü.

'' Sen de yat. ''

'' Ama uykum yok! ''

'' Bu saatte ne yapabilirsin Yuu-chan? Özellikle de ben uyurken. ''

Yuu suratını astı ve oturduğu yerden yavaşça doğruldu.

'' Sen de uyuma. ''

'' Olmaz, zaten başım ağrıyor. '' Yuu merakla elini Mika'nın alnına koydu.

'' Ateşin yok. Son günlerde başın sık ağrımaya başladı, endişeleniyorum Mika. ''

Mika kollarını Yuu'ya sardı.

'' Endişelenme Yuu-chan! ''

Yuu Mika ona kollarını sarınca geri çekildi ve camdan ayın yansımasına baktı.

'' Sen yat o zaman, ben bahçeye gidiyorum. Eğer başın çok ağrırsa beni çağır. Gelmezsem ilaç falan al. ''

Mika başını salladı ve yatağa uzandı. Yuu ona yaklaştı ve üstünü örtüp alnına bir öpücük kondurdu.

'' İyi uykular. ''

Mika ağırlaşan gözlerini kapattı ve yavaşça kapanan kapının sesi duyuldu.

Yuu koridorda bahçeye doğru yürüyordu. Çok az kalmıştı. Ay o kadar parlak görünüyordu ki bu manzarayı uyuyarak kaçırmak istemedi. Son günlerde gördüğü kabusları da sayarsak artık Yuu uyumaya töbe etmiş gibiydi.

Bahçenin kapısının önünde durdu ve etrafına bakındı. Güvenlikler bu saatte dolanmalarına izin vermezdi. Etrafın temiz olduğunu görünce rahatça nefes verdi Yuu ve bahçe kapısını açtı.

'' WAAAG! ''

'' WUAAAA! ''

'' Korkuttun beni! ''

'' A-asıl sen beni korkuttun! ''

Birbirlerine korku ile bakmaya başladılar. Bir süre sonra sakinleştiler.

Oturan çocuk kenara kaydı ve Yuu'ya oturması için işaret etti. Yuu anlamadı ve boş boş çocuğun işaret ettiği yere bakındı.

'' Otursana Yuu. ''

'' Ah, teşekkürler. ''

Yuu yanına oturdu tanıyamadığı çocuğun. Ay ne kadar etrafı parlatsa da karanlıktı onun yüzü.

Sesi tanıdık geliyor. İsmimi de biliyor.

'' Bir şey soracağım ama yanlış anlama. ''

Çocuk Yuu'ya döndü ve konuşmasına izin verdi.

'' Sen kimsin? Yani... Havadan dolayı belli olmuyor yüzün ondan. Ya-yanlış anlama sak- ''

Yanında ki çocuk kahkaha atmaya başlayınca Yuu kaşlarını çattı. Çocuk eliyle karnını tuttu. Nefes nefese kalmış haliyle Yuu'nun gözlerine baktı.

'' Komik mi?! '' çocuk Yuu'nun çenesinde parmaklarını gezdirdi. Yuu ise şaşkınlıktan olduğu yerde kalakalmıştı.

'' Kimizuki, ben Kimizuki'yim. ''

Yuu gülümsemeye çalıştı ve oturduğu yerden yana doğru kaydı. Kimizuki'nin ise eli hala onun çenesindeydi.

'' Ki-Kimizuki! Demek sendin, ahaha!'' Zoraki gülümsemeyle Kimizuki'ye doğru baktı Yuu. Kimizuki de Yuu'nun rahatsız olduğunu anlayıp elini yavaşça çekti ve yıldızlı gökyüzüne doğru baktı.