Ne Oldu Bize?|texting

1,0

Selamın Aleyküm güzel insanlar!

Artık geçiş bölümlerinden sıkıldım!

Ne dersiniz güzel bir bölüme?

Allah'ın rahmeti, bereketi, mağfireti ve merhameti hepinizin üzerine olsun!

''Darlanıyorum Ya Rabb! Günahlarım ulaşmış boğazıma! Beni nurunun suyuyla arındır bundan!''

Amin amin amin🥀...

Multi Media 🥀Eşref Ziya- Kalksam Ve Dirilsem

Buyurun Yeni Bölüme!👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻

''Kaldırdım ellerimi, açtım gönlümü, bıraktım yaşlarımı huzuruna Ya Rabbi!''

A.N.Ü

Gözlerim dolmuştu. Başımı kaldırdım. Yumdum gözlerimi. ''Medet Ya Rabb! Medet! Şu aciz günahkar kuluna yardım et!'' dedim. İki yaş düştü.

 ''Yüküm ağır Ya Rabb! Yardım et! Sana muhtacım! Şu Ömer Ali kulunu adı gibi biri kıl! Ya beni yolunda gidip bu davanın bir neferi kıl! Ya da bu tene ağır basan şu canı al benden! Beni hidayetinden ayırma! Bana yüzünü çevirme! Ben seni bulmuşken kaybetmeyim Ya Rabb! Sen Berna kuluna da hidayeti nasip eyle! Ona ve kardeşine de Ya Rabb! Günahlarını affeyle! Hem onların hem bizlerin Ya Rabb! Pişmanım Ya Rabb! Pişmanım! Ettiğim tüm günahlardan bin pişmanım! O günahlarımı affeyle! Şu kalbimi senin (c.c.) ve Rasulünün (sav.) aşkıyla pakla! Şu zihnimi ve ruhumu ayetlerinle arındır!''

Ellerimi yüzüme sürdüm. Çekemedim ellerimi yüzümden. Ağlıyordum. Küçücük çocuk gibi! Herkesin karşısında elif gibi dimdik duran, boyun eğmeyen ben, Rabb'imin huzurunda vav gibi eğilmiş, küçücük çocuk gibi hüngür hüngür ağlayarak affını, hidayetini, aşkını, merhametini dilemiştim.

Zaten öyle olmamız gerekmez mi?

Allah'ın kullarının önünde, karşısında bir Ömer ve Ali gibi dimdik durup, Rabbimizin huzurunda ise vav gibi eğilmeliyiz! Sevdiğim kadını temiz ve saf sevmeye çalışıyordum. Engelleyemiyordum. Çünkü onun ailesi onu çoktan bırakmıştı. Sırf bana aşık olduğu için ailesi onu dışlamıştı. Şimdi de öyle. Ben onu bırakmaya çalışırken o bana daha çok tutunmaya çalışıyor. Benden başka yazacak, içini dökecek kimsesi yok ki onun. Onu da elinden alamıyordum. Yazmazdım. Ama engele basamazdım! Babam ve annem beni, onu da ailesi dışlamıştı. Ama benim sığındım bir liman vardı. Onun yoktu. Eğer engellersemse yanlış limanlara yaklaşıp iki hayatını da mahvedebilirdi. Bundan korktuğum için her namaz da hem onun için hem kardeşi için dua ediyordum.

Seccademi katlayıp gardırobuma koydum.

Biraz Risale okusam belki bu hüznü üstümden atabilirdim.

Kitaplığımdan Gençlik Rehberi'ni aldım elime. Tekrar yaşlarım akmaya başlamıştı. 

Elimi Gençlik Rehberi'nin kapağının üzerinde kapağı okşarcasına gezdirdim.

''Senin için annem ve babamdan geçtim ben... Rabbime koşarken annemle babamı görmedim ben... Onlar beni Rabbime giderken her gördüklerinde...'' titrek bir nefes aldım. ''Beni odama kilitlediler. Halbuki beni Rabbimle baş başa bırakıyorlardı... Kur'an'ı defalarca elimden alarak okumamdan geri bırakmaya çalışıyorlardı... Halbuki çocukken beni Kur'an Kursu'na gönderense kendileriydi... Tabii ben ciddi ciddi maneviyatı benimseyip yöneldiğimde tehdit olarak görmüş beni bir daha yollamamışlardı... Risaleyi okurken... Az dayak yememişimdir...'' titrek bir nefes daha alarak gözlerimi yumdum ve devam ettim. ''Babamdan o ana kadar bir fiske dahi yememiştim. Ne zaman ki annem... Kur'an ve Risale okuduğumu, camiye gidip namaz kıldığımı söyleyince babam beni odamdan sesletti... Bir şeyler olacağından bir beklentim vardı... Hiç hoşuma gitmeyen bir hissiyat vardı içimde... Bu Ömer Ali... Yine dikliğinden, heybetinden ödün vermeden, gram korkuya mahal vermeden indi o merdivenleri... Aklında... Babam öğrenmiş midir acaba? Namaz kıldığımı? Kur'an ve Risale okuduğumu? Camiye gidip vaaz aldığımı? Bunun için başkalarını da tetiklediğimi? Ya o arkadaşlarıma bir zarar verirse babam? Ya bir daha Kur'an'ı ve Risale'yi göstermezse? Ya o kitaplara bir şey yaparsa? diye içinden geçirdi hepsini...'' gözümden bir yaş daha aktı. Tekrar titrek bir nefes aldım. ''Ya o kitaplara benim yüzümden bir zarar verirse? Diye diye içimi yiyip bitirdim. Dimdik durdum babamın karşısında! Babamın babasına benziyordum... O yüzden göz bebeğiydim ben babamın... Elini dahi kaldırmamıştı o ana kadar... Şunu dedi ''Sen. Camiye gidip namaz kıldığın doğru mu?''... Sanki yanlış bir şey yapmamdan korkan bir ifade vardı yüzünde. Gözlerinde de bunu kabullenemeyen bir hal vardı. Net bir sesle... ''Doğrudur baba.'' ''Kur'an ve Risale okuduğunda doğru yani?'' aynı netlikte ve korkusuzlukla ''Doğrudur baba.'' dedim... Hüsrana uğramış bir ifade vardı... Arkasını döndü... Kendince mırıldandı... O an karşımdaki babama aldırmadan kurdum cümlelerimi... ''Bir yanlışlık varsa bunu bana göster baba! Ben buyum! Özüme döndüm! Ama kimse de beni özümden döndüremez!''... Ev halkı korku ve endişeyle bakıyorlardı... Bu Ömer Ali ne diyor böyle, diye... Ömer Ali yapması gerekeni yapıyordu! Asıl siz ne yapıyordunuz?..  Şöyle ki... Babam Türkiye de ve dünya da itibarı olan bir iş adamıydı... Almanya da ve Amerika'da şirketi vardı. Türkiye'nin birçok yerinde de... Herkesin el pençe divan durduğu bu herifin karşısında, oğlu... Dimdik duruyordu... Gereken de buydu zaten... Babam... Sert bir şekilde elinin tersiyle yüzüme vurdu... O an... Gözlerim... Annemi... Babaannemi... Büyükbabamı aradı... Nereye kaçmıştı o cesaretiniz? dedi gözlerim... Neden susuyorsunuz şimdi? diye haykırdı bakışlarım... Gözümden düşen yaş... Canımın yandığından değil, ailemin bu tutumundandı... Canım çok yanmıştı... Hem de çok... Tekrar gözlerim söyledi ''Sizin artık bir Ömer Ali'niz yok!''... Neden mi bir şey bekliyordum?.. Çünkü dedem, nenem ve annem pasif değillerdi! Yeri gelir babamı pişman bile ettirirlerdi... Yine bekledim... Ama bu sefer onlar gözleriyle şunu söyledi ''Bunu... Hak... Ettin sen Ömer Ali'' elimi çektim... elim kan içindeydi... Tokadı ben yüzüme yememiş miydim?.. Neden elim kandı peki? Diğer elim gitti bu sefer yüzüme... Kanayan bir dudağım değilmiş ki... Burnumda kanıyormuş... Sonra önüme baktım... Yere... damla damla kan akmaktaydı... Elimi ağzımla burnumun altına denk gelecek şekilde kapattım... '' burnumu çekip yanağımdaki yaşı sildim...