İman eden ve etmeyen iki genç birbirlerini sevseler nasıl olurdu? Peki ya acemi iman eden bir süre sonra acemilikten kurtulmak isterse ne olur? İman etmek için değişirse neye sebep olur?
kapak tasarımı; bir_azokuyan
🏅🏅🏅;
ayrılık 4. sıra ( 08.10...
"Anlamazsın ki sen beni, Hakk'ın huzuruna varamadan..."
A.N.Ü
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Göz yaşı dökmek kâfi midir? Sen beni anlayamadan,
Sana dua etmek vazifem midir ki? Sen Hakk'ı kalbinde istek duymadan,
Anlatmam olur mu sana müstehak? Sen emince ilerlerken sapkınlıkta."
Yüzümdeki tebessümle okuyan kişiye döndüm. Bilal'den başkasının olma ihtimali var mıydı peki?
Adımlarımı yönlendirmiş yanına varırken birisi bana hitap etti. "Ömer Ali Sarnıç!" Kimdi ki bu böyle? Adımı bırakın soyadına kadar bilen birisi? Komikti.
"Buyurun. Benim." Gördüğüm yüz daha önce de görmüş gibi olduğum yüzdü. Benden yapılı ve uzun olan genç sakin ve büyük adımlarla yanıma vardı. O varırken etrafıma bir göz attım. Kimilerin gözleri üzerimizdeydi. Genç yanıma vardığında gözlerimi koyu kahvelerine çektim.
Evet evet. Daha önce de görmüş olmalıyım. Yoksa bu kadar tanıdık gelmezdi. "Tanımadın mı oğlum sen beni?" Dedi alaycı, takılır bir ifade ile. Gözlerimi biraz daha kıstım. Kavisli kaşları, kemerli uzun burnu, koyu kahve gözler, sık lakin kısa kirpikleri bir araya getirince...
"Bak oğlum! Bunu sana hiç yakıştıramadım. Ben seni görür görmez tanıdım. Sen yarım saattir beni tanımaya çalışıyorsun. Valla alındım ha."
"Ulan Güney! Bir daha seni tanımazsam sana borcum olsun lan!"
"Gör bak Ömer Ali! Öyle bir vakit geleceğim ki. Yine tanıyamayacaksın! O vakit tekrardan bana borçlanacaksın!"
"Görürüz lan!"
"Görürüz!"
Bir an da uyanmış gibi ayıldım. Yüzümde zafer tebessümü ederken kımıldattım dudaklarımı. "Güney Yaman. Ah, sevgili dostum. Bu sefer borçlanan sen oldun!" Şaşkınlıktan kal gelmiş hâlâ daha yenilgisini kabullenememişken küçük bir kahkaha peyda oldu dudaklarımdan.
Gözlerini kırpıştırp bakmaktaydı bana. "Sen. Nasıl? Hatırladın. Az evvel. Adımı söyledin. Ama. Bu. Nasıl oldu?" Ben gülmeye devam ederek elimi sırtına koyup sıvazlamaya devam ettim. Ağır ağır ilerlerken hâlâ daha şoku üzerinden atmaya çalışıyordu.
