TORTURE OF LOVE [Completed]

CHAPTER 22

I stared at the man in front of me. I just realized his changes for the past 6 years. His hair is much long than before. His face, his lips, i miss them. He also got much taller.

May tumutubo na din paniguradong balbas at bigote sa kanya ngunit shine'-shave niya ito. Hindi ko din alam kung bakit ko siya tinititigan. Kung bakit ko siya chine-check. Maybe i just missed him so damn much.

"Hey, why are you crying? Is there something wrong? Something happened?"he worriedly asked. Hindi ko naman napansin na nakalapit na pala siya sa'kin. At hindi ko din napansin na umiiyak na pala ako.

Pinunasan ko kaagad ang luha ko at lumayo ng kaunti sa kanya. Agad ko namang nasilayan ang dumaang lungkot sa mga mata nito. Mali ba ang ginawa ko'ng paglayo?

Natigilan at paisip agad ako sa aking tanong sa sarili. That hit me so hard. Pumasok nalang bigla sa isip ko ang panahong umalis ako at nag paka layo-layo sa kanya.

I just want to see him whole kaya lumayo ako ng kaunti. Hindi pa din ako makapaniwala na iba'ng iba na ang itsura niya kaysa noon pero alam ko na siya pa din si Austin. Ang lalaking nagmamayari ng puso ko. Ang nagpapatibok nito.

"Hey,"tawag muli nito. Ang mukha nito ay puno ng pag-aalala.

"I-i'm sorry."bigla ay nabanggit ko nalang.

"For what? Anong problema? Did something happened? Tell me Hon."

Hon. Napangiti nalang ako sa itinawag nito sa'kin. Parang musika ito sa aking mga tenga hanggang ngayon.

"No, nothing. I j-just want to say sorry."umpisa ko. "F-for everything, th-that happened years ago."

I feel like i had to say sorry to him first dahil sa kasalanan ko. Hindi ko siya muna pinakinggan bago ako nagdesisyon.

"Hindi ako nagisip ng mabuti nung mga panahon na 'yon. Hindi ko naisip yung mga pwedeng mangyari."patuloy ko pa habang mahinang umiiyak.

Nag angat ako ng tingin sa kanya. Nakatingin lang siya sa'kin at may tumulong luha sa kanyang mata.

"I'm sorry kung tinago ko sila sa'yo. I-i'm just scared na baka kuhanin mo sila sa'kin. Nasaktan din ako. Nasaktan ako nung mas pinili mo'ng puntahan s-si Clarize kaysa ang malaman ang sorpresa ko sa'yo na nagdadalang tao ako. A-ang sakit-sakit no'n Austin."

"Hindi na ako nakapagisip ng maayos dahil nasaktan ako sa ginawa mo. Hindi ko alam ang gagawin ko kaya nagpakalayo-layo ako. Hindi ko kinaya. Kahit alam ko'ng mali, ginawa ko pa rin."

Lumapot siya sa'kin at niyakap ako. Napahagulgol naman ako at gumati ng yakap. I feel so safe on him. Ang tagal na simula nang huli ko siyang nayakap. Napakatagal..

Ilang minuto pa ay pinutol niya ang aming yakapan. He stare at my face and i did stare at him too. Nagtitigan pa kami ng matagal hanggang sa unti-unti ay inilapit nito ang mukha sa akin at marahang dinampian ng labi niya ang aking labi.

Napapikit nalang ako sa sensasyong aking naramdaman. Hindi naman nagtagal iyon at humiwalay na din siya. Napayuko nalang ako dahil sa hiya. Ngayon ko naisip na.. ang rupok ko!!