Nefes, nefes almak zorlaşıyordu sanki her geçen gün, insan bunu hissetmeyi asla istemez.
"Annen seni gerçekten çok merak ediyor." dediğinde gözlerimi kapadım. "Beni oraya tıktığında neden beni merak etmemiş, merak ediyorum." dediğimde gözlerini irice açtı. "Çünkü senin iyileşmeni istiyordu!" Sesini fazla yükselttiğini anlayıp fısıldadı. "Sadece iyi ol istedi."
Alayla güldüm. "Ben zaten iyiydim. Hatta hepinizden daha iyiydim. Aptal hayatınızın aptal kargaşasına girmeden kendi halimde yaşıyordum." Fısıldadım. "Siz beni hapsedene dek." Derin bir nefes aldı. "Geri dönmen gerek."
"Dönemem." dediğimde başını salladı. "O zaman ben gidiyorum." dediğinde histerik bir kahkaha boşaldı ağzımdan. "Tamam, git Sofia." Derin bir nefes aldım. "Sadece sonsuza dek beni rahat bırak ve git. Tamam mı?" Yüzüme doğru eğildi. "Ama eninde sonunda kapana sıkışacaksın, önceki gibi, aynı şeyler yeniden ve yeniden yaşanacak." Arkasını döndü ve evin içine girip kapıyı çarptı.
Dişlerimin dudaklarıma sürtüşüyle başımı geriye yasladım. Ve bahçede esen rüzgarı yüzümde hissettim. Önümdeki havuzda bıraktığım anılara baktım. "Delirmek dedikleri şey bu kadar kolay mı?" Bahçeye çıkıp yüzüme bakmadan konuştu. "Arkadaşıma seninle kalmasını rica ettim." Doğruldum. "Ne arkadaşı? Sadece gidip beni rahat bırakamıyorsun değil mi?" Sinirle eğildi. "Babamın evini öylece sana emanet edeceğimizi sanmıyordun heralde?"
"Senin ne yapacağın belli olmaz." dedikten sonra ekledi. "Chloe seninle kalacak, sen dönene kadar."
"Chloe mi?" dediğimde başını salladı. "Seninle kalmayı kabul eden tek cesur arkadaşım." Yanıma bıraktığım bardağı alıp yanındaki duvara fırlattığımda korkuyla sıçradı. "Belli ki sen cesur değilsin." Yanıma sakince yaklaşıp yüzüme baktı. "Seni seviyorum ama kendine hiç yardımcı olmuyorsun." Arkasını döndü ve eve girip ardından kapıyı sertçe çekti. Bahçenin diğer tarafından onun olduğu yöne ilerledim ve bağırdım. "Sadece kaçmasını biliyorsunuz!"
Çimenlerin üzerine bıraktım. "Sadece kaçıyorsunuz. Kaçmayan tek kişi o." Nefes alışverişlerim hızlandığında yüzümü çimenlere döndüm ve gözümden akan yaşların yanağımdan süzülmesine izin verdim.
Arkamı dönüp havuzda ki yansımaya baktım. "Kaçmayan bir tek o ve sensin." Zorlukla nefes aldım. "Zaten kaçan herkeste senin yüzünden kaçıyor değil mi?"
"Beni deli sanıyorlar, senin yüzünden." Sakince bacaklarımı kendime çektim. "Seni görmek istemiyorum." Elimi uzatıp yüzüne dokundum. "Ama beni sadece sen seviyorsun."
