ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 19

{Unicode}

မြေအောက်ကို ပြန်ရောက်တော့ ဝမ်ရှောင်းမျယ် ထိုင်းမှိုင်းနေတဲ့စိတ်နဲ့ သစ်ပင်ကြီးကို မှီနေလိုက်တယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဝိရောဓိတစ်ခုဖြစ်နေတယ်။

နောက်ပြီး ထူးဆန်းစွာ စိတ်ဘဝင်မကျဖြစ်နေတယ်။

သူ့ခေါင်းထဲမှာ သူ့ရဲ့ဆင်ခြင်တုံတရားနဲ့ အသိဉာဏ်က လူလေးနှစ်ဦး အချင်းပွားနေသလိုပဲ။

အဖြူလေးကပြောတယ် : သူက ငါ့အရှိတိုင်းကို ကြိုက်တာလား ဒါမှမဟုတ် မျန်တျန်းဝင်စားလို့လား?

အနက်လေးက ပြောတယ် : ဒါက တုံးအလိုက်တဲ့ မေးခွန်းပဲ၊ အဖြေက သိသာနေတာပဲမဟုတ်ဘူးလား? မင်းက ဘယ်သူလဲ? သူ့ရဲ့အပတ်တကုတ်ကြိုးစားပြီး ပိုးပန်းခဲ့ရတာတွေကနေ တဖြည်းဖြည်း စွဲလမ်းမှုတစ်ခုလိုပြောင်းလဲသွားတာတွေအားလုံးက သူ့ရဲ့ရှစ်ရှုန်းမျန်တျန်းအတွက်ပဲ... မင်းဆိုတဲ့ ဝမ်ရှောင်းမျယ်ကို မဟုတ်ဘူး!

အဖြူလေးက သနားဖွယ်ပြောတယ် : ဒါပေမယ့် မျန်တျန်းဆိုတာ ငါလေ ပြီးတော့ ငါကလည်း မျန်တျန်းပဲ... ဒါကြီးက ငါ့ကို လူစားထိုးတစ်ယောက်လို ခံစားရစေတယ်။

အနက်လေးက မျက်လုံးကို လှည့်လိုက်ပြီး : ဟက်! အဲ့တာက ဘယ်လိုလုပ်တူနိုင်မှာလဲ? မင်းက သူဖြစ်နေတယ်ဆိုရင်တောင်မှ သူတို့အချင်းချင်းရှိကြတဲ့ လေးနက်တဲ့ခံစားချက်တွေကို ခံစားဖူးလား? မင်း အဲ့တာကို အစားထိုးနိုင်လား?

ဝမ်ဖုန်းကျင် မင်းဆီမှာ မြင်နေတာက အတိတ်ကအမှတ်တရတွေ... လက်ရှိအခိုက်အတန့်မဟုတ်ဘူး...

ထိုစကားက သူ့နှလုံးသားကို ဓားတစ်ချောင်းနဲ့ ထိုးစိုက်လိုက်သလိုပဲ။ ဆူးထစ်ကလေးတွေပါတဲ့ ဓားက ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန်မှာ သူ့ရဲ့ကွဲအက်နေတဲ့နှလုံးသားကို သွေးတွေမတရားလျှံထွက်လာစေတယ်။

လက်မခံချင်တဲ့ အဖြူလေးက ပြောတယ် : ဒါပေမယ့် ငါတို့ကိုကြည့်တဲ့အချိန်ဆို ဖုန်းကျင်ရဲ့မျက်လုံးတွေက အမြဲတမ်း ငါတို့ကို နူးနူးညံ့ညံ့ပြုံးပြတယ်လေ။

အနက်လေးက လှောင်ပြောင်လိုက်တယ် : ဖုန်းကျင်? သူ့ကိုခေါ်တဲ့ဟာကို ဘာဖြစ်လို့ ဒီလိုရင်းနှီးသလိုမျိုးနဲ့ သုံးနေရတာလဲ? ဝမ်ရှောင်းမျယ် မင်း လူသားတွေရဲ့ပြောင်းလဲတတ်တဲ့သဘာ၀ကို မြင်ခဲ့ပြီးပြီပဲ... သူ့ရဲ့ရက်စက်ပြီး မှောင်မိုက်တဲ့ပုံကို မမြင်နိုင်သလိုမျိုး တုံးအဟန်ဆောင်နေမှာလား? ပြုံးတယ်? အဲ့တာတွေအားလုံးက အတုယောင်တွေပဲ ဟုတ်ပြီလား?