ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 16

[Unicode]

မြူခိုးတိမ်ငွေ့တွေရစ်ဝဲနေတဲ့ တောင်တန်းပေါ်မှာ မြူခိုးတွေကိုဖြတ်ပြီး နေဘုရားကျောင်းကို လှမ်းမြင်နေရတယ်။ အပြာရောင်ဖျော့ဖျော့ဝတ်စုံလေးနဲ့ ခန့်ညားတောက်ပတဲ့လူငယ်လေးက စာလိပ်လေးတစ်ခုလက်ထဲကိုင်ထားပြီး သူ့ရဲ့ကြင်နာတတ်တဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေကလည်း ဖတ်စာအုပ်ကိုဖတ်ရင်း ထိုင်ခုံမှာတင် ချာချာလည်နေတဲ့မုန်လာဥဖြူလိုခေါင်းလေးတွေကိုလိုက်ကြည့်နေတယ်။

သူ့အကြည့်က အားလုံးအပေါ်ဖြတ်သန်းသွားပြီးနောက်မှာတော့ သူတို့ထဲက တစ်ယောက်ထံမှာရပ်တန့်လိုက်တယ်။ ထိုခလေးရဲ့ရှောင်တိမ်းနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ အပြာရောင်ပြောင်းသွားပြီဖြစ်တဲ့မျက်နှာလေးက သူ့အားကူကယ်ရာမဲ့စွာပြုံးမိစေတယ်။

" ဒီနေ့အတွက်တော့ ဒီလောက်ပဲ " သူ့လက်ထဲက စာအုပ်ကိုအောက်သို့ချလိုက်ပြီးတာနဲ့ သေးငယ်လှသောမုန်လာဥဖြူခေါင်းလေးတွေက စတင်ဆူညံလာကြပြီး သူ့ခြေထောက်နားစုရုံးလာလျှက် ခေါ်လာကြတယ် " တာ့ရှစ်ရှုန်း တာ့ရှစ်ရှုန်း "

ကလေးတွေကိုအဝေးသို့ချော့လွှတ်ပြီးနောက် ထင်းရှူးရနံ့လေးသင်းနေတဲ့ အပြာနုရောင်အင်္ကျီလက်လေးက အတန်းထဲတစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တဲ့ အခြားကလေးတွေထက်ပိုအသက်ကြီးတဲ့ကောင်လေးဆီကို တရွေ့ရွေ့ရောက်သွားခဲ့တယ်။

ဘာခံစားချက်မှရှိပုံမပေါ်တဲ့ကောင်လေးက သူ့စာအုပ်တွေကိုသာ သိမ်းဆည်းနေတယ်။ သူ့ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ပုံစံနဲ့ ထူးခြားတဲ့သူငယ်အိမ်တွေက ​မှောင်မိုက်တဲ့ခံစားချက်မျိုးကို ပေးစွမ်းနိုင်တာကြောင့် သူဟာပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး မကောင်းတဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ သူတခြားလူတွေကို ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်တိုင်း နတ်ဆိုးဆန်ဆန်ခံစားချက်မျိုးရရှိနိုင်စေပြီး အားလုံးကို အော်ဂလီဆန်သလို ဖြစ်သွားစေတယ်။ ဒီလိုအသက်ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ဒီလိုချောင်ကျကျတောင်ပေါ်ကျောင်းလေးမှာတောင် သူက တသီးတခြားဖြစ်နေခဲ့တယ်။

ဒါပေမဲ့ မြီးကောင်ပေါက်အရွယ်ရောက်စပြုလာတဲ့ တာ့ရှစ်ရှုန်းကတော့ ဒီကောင်လေးနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ဘာမှငြင်းဆန်စရာရှိပုံမရဘူး။ သူက အရိုးပေါ်အရေတင်လောက်အောင် ပိန်ပါးပြီး ခေါင်းလေးငုံ့ထားတဲ့ကောင်လေးကို ကြည့်လိုက်ကာ အပြုံးတစ်ခုက ထိန်းမရစွာပဲ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့တော့တယ်။