ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 5

[Kay : ရွံတတ်သူများ၊ ကြောက်တတ်သူများ သတိပြုရန်။အစားအသောက်စားနေစဉ် မဖတ်ပါနှင့်]

{Unicode}

"ထွင်းထားတဲ့စာလုံးတွေအရဆိုရင် ဒီခမ်းနားတဲ့ဂူသင်္ချိုင်းကြီးထဲမှာ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုမြှုပ်ထားတာတဲ့၊ တစ်ယောက်က သေပြီးသား... တစ်ယောက်က ရှင်လျက်!"

"ဟာ့? ဟားဟား ဦးလေး နောက်နေတာလား? သေပြီးသားလူကို မြေကြီးထဲမြှုပ်လိုက်မှတော့ သေပြီပေါ့"

လူများစွာကလည်း အတူလိုက်ရယ်မောကြတယ်။

သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ခေါင်းရမ်းတယ် "မဟုတ်ဘူး ထွင်းထားတဲ့စာထဲမှာပြောထားချက်အရဆို တကယ်ကိုအသက်ရှင်နေတာ... သင်္ချိုင်းသခင်နဲ့ သူ့ရဲ့ချစ်သူက သက်ရှည်ဆေးကိုရပြီးချိန်မှာ ရန်သူတွေအများကြီးလိုက်တာကို ခံခဲ့ရတယ်လို့လည်းပြောကြတယ်၊ သင်္ချိုင်းသခင်နဲ့ သူ့ချစ်သူလည်း လမ်းဆုံးရောက်ခဲ့တယ်... လူပေါင်းများစွာက သူတို့ကိုသေစေချင်ခဲ့တယ် အဲ့တာမှပဲ သူတို့လက်ထဲကဆေးလုံးကို ရမှာလေ၊ သူ့ရဲ့ချစ်သူသေသွားပြီးနောက်မှာ သင်္ချိုင်းသခင်က သက်ရှည်ဆေးသောက်ပြီး ထိန်းချုပ်လို့မရတဲ့မကောင်းဆိုးဝါးဖြစ်လာတော့တာ"

ဒီအကြောင်းပြောနေရင်း သူ့လေသံကတိုးတိုးလာပြီး ရင်ဖိုစရာကောင်းလာတယ် "ဒါပေမယ့် ထွင်းထားတဲ့စာရဲ့တစ်ဖက်မှာ ဒီလူကသူ့ရဲ့ချစ်သူမဟုတ်ဘူးလို့ ဖော်ပြထားတယ်၊ သင်္ချိုင်းသခင်က အဲ့လူကိုတဖက်သတ်ချစ်နေပြီးတော့ ဆေးလုံးအတွက်ရုန်းကန်နေရချိန်မှာ မတော်တဆသတ်မိသွားတာတဲ့... သူ့ရဲ့အချစ်သေဆုံးမှုက သူ့ကိုနောင်တတွေရစေခဲ့တယ်"

"နှစ်ပေါင်းများစွာကြာတော့ သင်္ချိုင်းသခင်ပြန်ပေါ်လာပြီး ကမ္ဘာပေါ်က ရတနာတွေနဲ့ သေပြီးသူတွေကို ပြန်ခေါ်နိုင်မယ့်အစွမ်းတွေကို ရှာဖွေနိုင်တဲ့လူတွေအားလုံးကို ဆင့်ခေါ်လိုက်ပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာ ရွှေတွေ ငွေတွေအပုံလိုက်ကြီးစုဆောင်းတော့တာပဲ... ဒါပေမယ့် အဆုံးမှာ သူ့ချစ်သူကို ပြန်မခေါ်နိုင်ခဲ့ဘဲ သူရူးသွားခဲ့တယ်၊ သူစိတ်လွတ်နေတဲ့လူလိုမျိုး သတ်ဖြတ်ပြီး သွေးချောင်းစီးစေခဲ့တယ်၊ သူ့ရဲ့ရန်သူတွေ၊ သူတို့နဲ့ဆက်စပ်နေတဲ့ ကြီးကြီးငယ်ငယ် အကုန်ဖမ်းပြီး ဒီသင်္ချိုင်းထဲမှာ တွဲလောင်းချိတ်ခဲ့တယ်"