ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 22

{Unicode}

ဝမ်ဖုန်းကျင် ကနဦးမှာ တွေးခဲ့တာက : သူတမင်သက်သက် ဖော်ထုတ်ပြလိုက်တဲ့ အမှန်တရားအစိတ်အပိုင်းကို ရှစ်ရှုန်းက သိသွားပြီးနောက်မှာ အရမ်းတွေအပြစ်မကင်းဖြစ်ကာ စိတ်ဖိစီးပြီး သတိကပ်နေတာတွေ လုံး၀ ပျောက်သွားကာ သူ့အပေါ် အူလှိုက်သည်းလှိုက် မှီခိုလာလိမ့်မယ်ဆိုပြီးဖြစ်တယ်။ နောက်ပြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့နှလုံးသားရော ခန္ဓာကိုယ်ပါ သူ့(ဝမ်ဖုန်းကျင်)ထံ အပ်နှံလာပြီး ချစ်ကြည်နူးတစ်တီတူးတဲ့ဘ၀မှာ ‘ဖုန်းကျင် ငါ ချမ်းတယ်”ဆိုလာရင် “ရှစ်ရှုန်း ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ နွေးထွေးအောင် လုပ်ပေးပါရစေ”ဆိုပြီး နေနိုင်လိမ့်မယ်။

သို့ပေမယ့် ရှေးခေတ်ကျောက်ဖြစ်ရုပ်ကြွင်းအနေနဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့gongလေး ဝမ်ဖုန်းကျင်ဟာဆိုရင်ဖြင့် ခေတ်သစ်ချိန်းတွေ့တဲ့ဓလေ့တွေအကြောင်း မသိခဲ့ရှာဘူးဆိုတာ အသိသာကြီးဖြစ်တယ်…

ဝမ်ရှောင်းမျယ်အနေနဲ့ကတော့…

အမှန်တရားကိုမသိခင် : အနိုင်ကျင့်ခံရချိန်မှာ မျက်ရည်ချောင်းစီးမတတ် ငိုနိုင်တဲ့ ကြောက်တတ်တဲ့ကြောင်လေးတစ်ကောင်။

သူက ဘော့စ်ရဲ့ငွေလမင်းလေးဆိုတာ ဝမ်ရှောင်းမျယ် သိသွားပြီးနောက် : သူ့နှလုံးသားထဲမှာ ဘဝင်လေဟပ်စွာ ရယ်နေရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်က မြင့်တက်သွားကာ မဲ့ပြုံးတစ်ခု ပေါ်ထွက်လာတယ်!

သူ့ရဲ့ပြောင်းလဲမှုက လက်မထပ်ခင်နဲ့ လက်ထပ်ပြီး ခမည်းခမက်တွေလိုမျိုး သက်ရောက်မှုက ပြင်းထန်လှတယ်။

“ရှောင်ဝမ်းကျစ်၊ အဝတ်လျှော်ဖို့အချိန်ရောက်ပြီ” [ T/N : ဝမ်းကျစ်ဆိုတာ တရုတ်မှာ ခြင်ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပါ၊ ဝမ်ဖုန်းကျင်ရဲ့ မျိုးရိုးနာမည်နဲ့ အသံချင်းဆင်နေတာကြောင့် ဝမ်ရှောင်းမျယ်က ဒီလိုမျိုး နာမည်ပြောင်ပေးလိုက်တာပါ ]

ဝမ်ဖုန်းကျင် “…” ‘ရှောင်ဝမ်းကျစ်???’

“ရှောင်ဝမ်းကျစ် ငါ လက်နက်တင်တဲ့ဟာကို အဝတ်လှန်းတဲ့တန်းလုပ်လိုက်မယ်နော်”

ဝမ်ဖုန်းကျင် “… ကိုယ့်ရဲ့လျောင်ယွဲ့ဓားက ဘယ်မှာလဲ?”

“Ha? ဪ ငါ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ချထားခဲ့တယ်!”