ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 33

{Unicode}

ခန်းမဆောင်တံခါးကြီးလည်း တစ်ဖန်ပြန်ပိတ်သွားတော့တယ်။

မကောင်းဆိုးဝါးတွေကို ဦးဆောင်ထားတဲ့မုယီက သွေးဆာနေသလိုအပြုံးကြီးနဲ့ ခပ်ပြုံးပြုံးဖြစ်နေတယ်။ သင်္ချိုင်းကိုစောင့်ရှောက်ကြတဲ့ ဆယ်ယောက်စလုံးက သူတို့ဗိုက်တွေ တင်းကားနေပြီဖြစ်တယ်။ သူတို့တွေက ရုပ်ရှင်ကားတစ်ကားကြည့်နေရသလို ကျန်းပိုင်ကို ပတ်လည်ဝိုင်းကာ နှာတရှုံ့ရှုံ့နဲ့ ငေးကြည့်နေကြတယ်။

တကယ်တော့ သူ့ဆီကနေ သူတို့တွေနဲ့ အတော်လေးဆင်တူနဲ့ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့အနံ့တစ်ခု ထုတ်လွှတ်နေတယ်။

ကျန်းပိုင် ကျန်းမူကို ဘေးဘက်တွန်းလွှတ်လိုက်တယ်။ ထို့နောက် သူက လက်ထဲမှာပင် ခေါက်ဓားကို ကျွမ်းကျင်စွာ ဆတ်ခနဲသိမ်းလိုက်ပြီး ကျန်းဟောင်ကို လေ့လာကြည့်ဖို့ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်တယ်။ ထိုလူရဲ့မျက်နှာက အခုတော့ အရိုက်ခံထားရတာတွေကြောင့် သွေးချင်းချင်းရဲနေပြီ။ ကျန်းပိုင်က ကျန်းဟောင်အတွက် လက်ကိုင်ပဝါလေးတစ်ခု ထုတ်ပေးတော့မယ့် လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်လို နွေးထွေးစွာ ပြုံးပြလာတယ်။

သို့ပေမယ့် သူ ဆွဲထုတ်လိုက်တာက နောက်ထပ်ဓားတစ်ချောင်းဖြစ်နေတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ အန္တရာယ်ကျလုဆဲဆဲဖြစ်နေပြီဆိုတာ ကျန်းဟောင်ခံစားမိလိုက်တဲ့အတွက် သူ့ရဲ့ဆဲဆိုနေတာတွေကို ရပ်တန့်လိုက်တယ်။ ကျန်းပိုင်က မျက်နှာပေါ်မှာ ဘယ်တုန်းကမှပျောက်ကွယ်မသွားဖူးတဲ့ အပြုံးကြီးတစ်ခုကို ချိတ်ဆွဲကာ သူ့နားကို တစ်လှမ်းစီ ဖြေးဖြေးချင်းတိုးကပ်လာတာနဲ့အမျှ သူကလည်း ကြောက်လန့်တကြား သူ့ကိုယ်သူ နောက်ပြန်တရွတ်ဆွဲ ဆုတ်နေမိတယ်။

အတိအကျကို စိတ်မနှံ့တဲ့လူသတ်သမားတစ်ယောက်နဲ့ တူနေတယ်။

"အစ်ကို~ ကြီးရေ~ ပျော်ရအောင်လေ~ ဟား ဟား ဟား ဟား"

ကျန်းဟောင် မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်နဲ့ တိုက်မိသွားပေမယ့် အခုချိန်ပြန်ကြည့်မယ်ဆို သူ့ကိုအရူးတစ်ယောက်လို ခေါ်နေတဲ့ညီဖြစ်သူက ပိုတောင် ကြောက်စရာကောင်းသေးတယ်!