Cennet

"Allah'ın ipine sımsıkı sarılın..."

Kapının tıklatılmasıyla başımı dalgınca kaldırdım. Aralanan kapıdan annem, başını uzatmıştı.

"Yemek yiyeceğiz kızım."

Odamın karanlıkta kalmasını fark etmemle akşam olduğunu anlamıştım. Başımı sallayıp gülümsedim. Bunun üzerine annem, gülümseyerek odamdan çıkmıştı.

Elimdeki kitabın kaldığı yere ayraç sıkıştırıp yatağımdan yavaşça kalktım. Kitabı okumaya başlamadan önce odama gelmişti tüylü arkadaşım. Yatağıma yattığında sessizlikten olacak ki uyumuştu. Çok oyun oynadı bugün herhalde. Arif, çok tatlı bir köpekcik...

Üzerime çeki düzen verip ses çıkarmamaya çalışarak odamdan çıktım. Arif'in işaretlediği yerleri okumuştum. Birbirimize helal olmadığımızı söylemişti. Ayetlerde onunla ilgili kısımlar okudum. Kan bağı olan belli kişilerle helal oluyormuşum. Amcamın, dayımın, teyzemin, halamın oğulları helal değilmiş bana. Okuduğuma göre erkek arkadaşlarım da helal olmaz bana. Çünkü ayette sıralananlar arasında yok. Arif bana helal olmadığı gibi diğer belli akrabalarım dışındaki erkekler bana helal değil. Erkek arkadaşlarım helal değil. Sakınmamız gerekmiş onlardan. Okuduğumda abartılı geldi bana. Hem kötü bir niyetim yok ki. Bilmiyorum...

Arif'in yengesi Elif ablaya bu meseleyi açmak için aklıma not etsem de geç oldu vakit. Şimdi aramak ayıp olur.

Ayetlerde üzerimi örtmem gerektiği yazıyor. Dinimize göre kapanmamız gerektiğini biliyorum ama hiç düşünmedim. Etrafımda gördüklerime saygım var ama bilemiyorum, hiç düşünmedim. Evet, ninem kapalı bir kadın. Örtünmeyi nineme ayrıntılı bir şekilde sormak isterdim. Ya da Elif ablaya sorabilirim. Sanki bilmem gereken çok şey varmış gibi hissediyorum. Sürekli okumak istiyorum. Ayetlerde bahsedilen gereklilikler omuzlarıma yük olmuştu sanki. Ben Arif ile konuşmak istiyorum. Ondan da yardım almak istiyorum. Tek başıma gözüm korkuyor ayetlerin gerekliliklerinden. Acaba ben mi büyütüyorum? Yardım almam gerek...

...

"Bu ders test çözelim. Anlamadığınız soruları bana ya da herhangi bir arkadaşınıza sorabilirsiniz."

Hatice hoca, önüne döndüğünde gözlerimi matematik test kitabıma çevirdim. Bugünkü konum, çarpanlara ayırma. Yapabildiğim bir konu. Çözmek istemiyorum.

Çantamdan Arif'in verdiği Kur'ân'ı Kerim mealini çıkardım. Bir ayeti anlamamıştım. Hmm neydi?

Ayracı sıkıştırdığım kısmı açtım. Dün yemekten sonra helal olma durumunu ve tesettürü düşünmüştüm. Anlamadığım ayet hangisiydi?

Allah'ın ipine sımsıkı sarılın... diye başlayan ayet, evet. Allah'ın ipine sımsıkı sarılın ne demek, anlamadım.

Aklıma gelenle gözlerim Arif'e gitti. Benim gibi tek oturuyordu. Test çözdüğünü gördüğümde gülümseyerek gözlerimi test kitabıma çevirdim. Açık olan test kitabının üzerine Kur'ân'ı Kerim mealini koyup test kitabını kapattıktan sonra elime aldım. Herkes kendi hâlindeydi. Test kitabını kollarımın arasına alıp yerimden kalktım. İster istemez heyecanlanmıştım. Sırasına önüne geldiğimde dudağımı araladım.

"Arif..."

Soru çözümüne devam ederken sesimi biraz yükselterek tekrar seslendim.

"Arif..."

Başını dalgınca kaldırdığında göz göze gelmiştik. Elimdeki kitabı daha çok kavrarken gözlerini test kitabına çevirip tekrar bana baktı. Hı?

Yanaklarım hafiften yanarken başını eğmişti. Ağzımı hava ile doldurmamak için kendimi zor tutuyordum. Ayakta ona bakarken sesini duydum.

"Soru mu soracaktın?"