ÖZEL BÖLÜM 🕊️ BABA

1.9K 167 96
                                    

Selamün Aleyküm güzel yüreklilerim!

Özel bölümle geldim. Geçmiş ve şimdiki zaman kısımları var. Hem Behice'den hem de Amine Cennet ile Arif'ten bahsetmek istedim. Umarım seversiniz.

Kurban Bayramımız mübarek olsun :)

Allah kabul etsin ibadetlerimizi. Hayırlı, güzel bir bayram geçiririz inşallah.

Sizi seviyorum❤️

Bölüme geçelim. İyi okumalar!

Buyurun bölüme 🕊️

Behice🕊️

Ben bir kuşum gökyüzünde kırık kanadıyla yükselen, küçük bir kuş. Ufacık bir esintide sarsılıp düşeceğim diye korkarken, diğer kuşlar rüzgarda neşeyle süzüldüler yanlarımdan. Aynı gökyüzünü paylaşıyorduk. Ama ben güçsüzdüm. Babacığım beni cesaretlendirirken, yanımda olmadığı vakitler sığınacak bir yer arıyorum. Hep onun kanatları altında kalmak istiyorum. Okula gitmek işkence oluyor bana. Bir an önce üniversiteyi kazanıp babamın yanında soluklanmak istiyorum. Bu süreç beni yoruyor. Babacığımın yanında olsam akşam vakti ne zaman gelip çattı, bilmem. Onun huzurlu kollarından çıkmak istemem.

"Behice..."

Adımı duymamla başımı çevirdim usulca. Yanımı kimsenin doldurmadığı sıraya oturmuştu, Çağan. Bana temas etmemeye dikkat etmesi az da olsa gülümseme oluşturmuştu dudaklarımda. Dinlemeye koyuldum.

"Üzgün gördüm seni. Derslere mi canını sıkıyorsun? Sınava az kalmış olabilir ama bence iyi bir yere yerleşeceksin."

Gözlerini bana dokundurmamaya özen gösteriyordu. Babacığımı hatırlıyordum onu görünce. Aklıma annemle babamın anıları geliyor, gülümsemekten kendimi geri alamıyordum. Babamı çok seviyorum.

"Hayır, sorun dersler değil. Sadece kızlar, annelerinin yaptığı günlerden bahsediyor." dedim burukça. Anne lafı geçtikçe canım acıyordu. Onlara imreniyordum lakin elimden bir şey gelmiyordu. Şükrediyorum. Bu dünyanın geçici olmasını idrak ediyor olmam acımı hafifletiyor. Annemi sonsuz hayatta görmek istiyorum. Hayaller kuruyorum. Belki annemi öpüp koklarım, olmaz mı?

"O günleri bizim mahalledeki komşular da yapıyor. Ama yarış hâlindelermiş gibi. Hoş olmuyor. Hepsi öyle değildir elbet. Ben gördüklerimi konuşuyorum... İnşallah sen de anneni göreceksin."

Başımı sallayıp düzensizce gözyaşlarımı sildim. Kızarmış gözleriyle bana bakıyordu. Yutkundum.

"İnşallah göreceğim, Çağan. Teşekkür ederim desteğin için. Ben seni alıkoymayayım. Dediğin gibi sınava az bir vakit kaldı."

Gülümsedi. Öyle güzel bakıyordu ki, Kur'ân ayetlerine gözlerini birer birer dokundurmuş ve tarifsiz huzuru tatmanın onurunu yaşıyor gibi. Kahverengi gözleri parlıyordu pak. Kalbim yine alışık olmadığım hisle çarpıyordu. Yanımdan kalkıp sırasına ilerledi. Önüme döndüm. Annemle babam gibi birini sadakatle sevebilir miydim?

...

"Baba!"

Beni kolları arasına aldığında sımsıkı sarıldım babama. Başımın üstüne öpücük bırakıp güldü.

"Papatyam, günün nasıl geçti?"

Başımı kaldırdım. Yüzümü buruşturup güldüğümde cıkladı.

"Tüh. Yine mi sıkıcıydı?" dedi oyunuma dahil olurken. Her şeyin farkındaydı ki farkında olduğunu bildiğimi bilerek gerçek oyunumu sürdürüyordu.

"Evet, test çözmekten soru kusacağım artık. Kafamı rahatlatmam lazım, babacığım."

Güldü. Kolunu omzuma attığında hemen kolunun altına girmiştim. Şimdi güvendeyim.

"Soru kusmaktan miden boşaldıysa yemek yiyelim."

Yüzümü buruşturup güldüm. Onaylamaz bakışlar atıyordum. Karnım da acıktı ama.

"Baba..."

Gülüyordu. Yerime biraz daha sinip gözlerimi babama çevirdim. Gülümseyerek bana bakıyordu.

"Anneme de böyle espriler mi yapıyordun?"

Düşünür gibi yapıp cıkladı. Öyle keyifliydi ki gülümsememe engel olamıyordum.

"Cennet'imin yanında inatçıydım."

"İnatçı Arif." dedim gülerek. Güldük.

"Evet, İnatçı Arif."

🕊️Geçmiş🕊️

Arif🕊️

Gözlerimi aralandığımda güzel karımın gülen yüzüyle karşılaştım. Yatağın üzerinde bağdaş kurmuş, beni izliyordu.

"Rüyanda beni mi gördün? Cennet'im diye sayıkladın." deyip kıkırdadı. Gülümsüyordum. Gözlerimle kolumu işaret ettiğimde hemen yerini almıştı. Kolumu beline sarıp sarıldım ona. Boynuna öpücük bırakıp güldüğümde yerinde kıpırdanıp başını kaldırdı. Meftun olduğum gözlerini kırpmadan bana bakıyordu. Kalbim çok hızlı çarpıyordu. Gülümsüyor.

"Diyorum ki, karnım acıktı. Kahvaltı hazır. Masada kocam yok. Ben de öyle aç aç duruyorum işte."

"Öyle mi? Kusura bakma, karıcığım. Seni gördüğüm rüyadan çabucak ayrılamadım."

Kıkırdadı. Başını çocuk gibi boynuma gömdüğünde güldüm. Kokusunu içime çekerek öptüm güzel kokan saçlarından. Utangaç hâlleri yüzümü gülümsetiyordu.

Boynuma öpücük bırakıp başını kaldırdı. Gülümsüyordu. Kalkmadan son kez sarıldım ona. Sevdiceğim...

🕊️Şimdiki Zaman🕊️

Behice 🕊️

"Makarnayı çok seviyorum."

Ağzımdakileri yuttuktan sonra başımı kaldırdım. Babam gülümseyerek bana bakıyordu. Kocaman gülümsedim. Ara ara geldiğimiz bir restorandaydık.

Babam yemeğini yemeğe devam ettiğinde yerimde dikleşip konuşmaya başladım.

"Baba... Bugün kızlar annelerinin günlerinden bahsediyorlardı. O kadar çok anlatacak şeyleri vardı ki. Şaşırdım."

Durgun bakışlarını bana yönelttiğinde gülümsemeye çabaladım.

"Abartmış olduklarını bile düşündüm." dedim gülerek. Gülümsedi.

"Bir kişinin evinde toplanıp yaptığı yemeklerden yiyorlar, kızım. Sohbet de ediyorlar."

"Kızlar konuşurken tahmin etmiştim. Çağan, yarış hâlinde gibi olduklarını söyledi. Tabii hepsi öyle olmayabilirmiş."

Düşünceli hâlde kaşları havalandığında sesini duydum.

"Çağan?"

"Bizim sınıftan. Aramızda kısa bir konuşma geçti. Onu görünce aklıma sen geliyorsun, baba. Sınıftaki diğer erkekler gibi değil. Yani sakınıyor. Ailesi çok iyi yetiştirmiş bence."

Yanaklarım ısınırken masanın altından ellerimi bağladım. Gülümsüyordu.

"Tatlı ne yemek istersin?"

Kıkırdadım. Düşünür gibi yapıp gülümsedim. Babam gülüyordu.

"Yemeği ben seçtim, tatlı da senden olsun."

🕊️

Bölüm nasıldı?

Düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim :)

Sizi diğer çalışmalarıma da beklerim❤

Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz 🕊️


CennetHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin