Seri Katil/ bxb

1

Koca okul bahçesinde baktım, gülüşerek yürüyen liseli çocukları izledim imrenerek. Hepsi mutlu bir şekilde okula ilerlerken ben yine yalnızdım. İç çekerek yeni okuluma ilerledim. Koca bahçede öğrenciler arasında ezilmeden ilerlemeye çalışırken kalabalık arkadaş gruplarına bakarak üzülmemeye çalışıyordum. 

Tarih sınıfını rehberlik servisine sorup sınıfı öğrendim. Sınıfa girince gözlerimle boş bir sıra aradım. Öğrencilerin arasındaki koyu sohbetten daha önce tanıştıkları belliydi. En arkadaki boş sıraya oturup kapüşonumu kapattım ve bir çizgi roman açıp okumaya başladım. Zaman ilerlerken dışarısı ile iletişimimi kesmiş halde çizgi romanımı okuyordum, bir süreliğine insan içinde olduğumu unuttum gerçeklikten uzaklaşmıştım, bir anlığına mutlu olmuştum fakat çok uzun sürmedi.

Omzumda hissettiğim sert temas ile irkilip oraya döndüm ama korktuğum başıma geldi; sınıftaki tüm yüzler bana dönmüş, ilgi üzerimde yoğunlaşmıştı. Üstüme büyük gelen hoodinin içine iyice sindim. "Lütfen ilgili üstümden çekilsin" diye yalvarıyordum içimden. Öğretmen yanıma yaklaşıp kalçasını sırama yaslayınca tüm yüzümün yandığını hissettim. Üstüme eğilip benimle yüz yüze geldi.

"Yeni öğrenci misin?" sesim adeta boğazıma kaçmıştı, sadece kafamı salladım belli belirsiz. Korkudan hareket dahi edemiyordum.

"Hoş geldin, adın ne?" Gözlerime bakmaya devam etti, kendimi zorlayarak ağzımı açtım ama sadece belli belirsiz bir mırıltı çıktı "Jved..."

"Ne dedin?"

Ağzımı kapattım acele ve utançla gözlerimi öğretmenden çekip tahtanın önünde dizilmiş kendi aralarında konuşan çocuklara baktım, ilgisizlikleri bir nebze daha iyi hissetmemi sağlamıştı.

"Javed dedi sanırım"

"Güzel isim, nerelisin?" bakışlarım yine öğretmene kaydı

"A-annem İspanyol....babam ise Latin Amerikalı" hemen yere baktım, tek istediğim bu kabusun bir an önce bitmesiydi.

"Gözlerin güzelmiş Javed" sırada hissettiğim ağırlık kalkınca derin bir nefes aldım. Ders başladığında çizgi romanıma geri döndüm.

Zil çalsın diye zamanı sayarken öğretmen yine kalçasını sırama yasladı ve ellerini birbirine vurdu "Şimdi! Biliyorsunuz ki bu hafta sonu ikinci proje toplantısı var ama yeni arkadaşımızın bir grubu yok, onu kim grubuna almak ister?"

Kimse....kimse istemeyecekti. Herhangi biri neden onu grubunda istesin ki? Hatta gerekmedikçe konuşmaya değecek birisi bile değildim. Başımı öne eğip yumruklarımı sıktım. Saf bir çocuk gibi ümitlenmiştim bu okulun yeni bir başlangıç olduğuna. Ama gerçek, tokat gibi çarpmıştı yüzüme. Nerede hangi okula gidersem gideyim fazlalıktım, sorun her zaman bendeydi ve dünyada bir yer bulamayacaktım.

"Bizim gruba gelebilir Bay Gardner"

Kafalar tahtada dizilmiş çocuklara döndü. Çoğu sınıftaki öğrencilerden daha büyük duruyorlardı. En ortada duran diğerlerine göre daha uzun kumral çocuk elini kaldırmıştı. Dik omuzları, kalkık çenesi ve kendinden emin duruşu ile kendini insan içinde belli ediyordu.

"Grubunuz bir kişi fazla olacak Logan"

"Sorun değil efendim. Yeni kişilere açığız" Bana bakıp göz kırpınca yanaklarım  tanıdık yanma hissiyle sarıldı. Daha fazla dayanamayıp yere bakınca belli belirsiz bir kıkırtı duydum ve dayanamayıp tekrar baktım kumral çocuğa. Yeşil-mavi karışımı gözleri hala üzerimdeyken samimi bir şekilde gülüyordu, bunu kısılan gözlerinden ve ortaya çıkan minik gamzelerinden anladım. Yüzümde minik bir gülümseme belirdi ve utangaç bir şekilde karşılık verdim. Bir süre bana bakıp sonra öğretmene geri bakınca suratımı çizgi romanıma gömdüm. Daha kim olduğunu bilmediğim bu çocuktan etkilenmemeliydim...