Seri Katil/ bxb

11

Hissettiğim baş ağrısı ile gözlerimi araladım. Soğuk kemiklerimi sızlatırken etrafıma baktım; mermer, karanlık ve soğuk bir bodrumdaydım. Çıplak, kara bir dehşet sardı içimi. Ayağa kalktım fakat ilerleyemedim çünkü ilerlemeye çalıştıkça kolumdaki kelepçe beni engelliyordu. Kelepçeyi zorladım ama canımı acıtmaktan başka bir işe yaramadı.

Olayları anlamak için elekten geçirdim fakat ne bir kurtuluş yolu ne de mantıklı bir açıklama bulabilmiştim. Yere çöküp başımı dizlerime dayadım fakat tam o anda duyduğum tahta gıcırdaması ile başımı kaldırıp baktım. Logan, odanın cılız ışığını açıp eskimiş tahta merdivenden indi ve elindeki tepsiyi bir anda ayaklarımın ucuna bıraktı. Soğuk çorba üzerime sıçrarken kuru ekmekler etrafa saçıldı. Bunu beklemediğim için ağzımdan bir şok çığlığı çıktı ama o gayet düz bir suratla yüzüme bakıyordu. "Yemek" dedi mala anlatır gibi.

"Burası neresi?"

"Sence?"

"Neden buradayım Logan? Benden ne istiyorsun?"

"Çok fazla şey gördün" O geceki anılar aklıma dolarken kendimi yatıştırmak için titrek bir nefes aldım. "Sen kimsin Logan?" Güldü ama keyiften uzak bir gülüştü bu.

"Zekiyim diye geçiniyorsun bir de" Dayanamayıp kahkaha attı fakat benim gözlerim çoktan dolmuştu. "O kadar safsın ki Javed" Eli uzanıp yanağımı buldu, gözümden akan yaşı silerken tehlikeli bir bakış vardı gözlerinde. Bir anda yüzü ciddileşip bana sert bir tokat atınca yüzüm mermer zeminle buluştu ve titremem arttı. "Alışsan iyi olur, bundan sonra hayatın böyle olacak" Arkasını dönüp bana bir daha bakmadan çıkınca tek ışık kaynağı olan cılız ampulden de mahrum kalmıştım. Bacağımda hissettiğim ıslaklık ile parmağımı sürtüp kokladım. Burnuma dolan kan kokusu ve bileğimde hissettiğim acı, bilincimi kaybetmeme yetmişti.

XXXXXXXXXXX

Yanağımda hissettiğim baskı ile gözlerimi tekrar açtım. Karşımda gördüğüm yetişkin adama baktım şaşkınlıkla. Yüzü gözü dağılmıştı, gözleri çaresizlik ile bana bakıyordu. "Lütfen-" dedi titreyen sesiyle "-Lütfen yardım et". Ezilmiş ayağını ve yırtılmış gömleğinin altındaki çürükleri görünce gözlerim kararır gibi oldu fakat kendimi zar zor kontrol etmeyi başardım. Logan'ın geçen sefer bıraktığı soğuk çorba ve kurumuş ekmeği adama zorlukla yedirdim. Üstümdeki tişörtten yırtabildiğim kadar yırtıp, adamın elimden geldiğince rahat bir pozisyonda yatmasını sağlamıştım. Ardından da tişört parçası ile dikkatle ezilmiş ayağını sardım. Ten rengi biraz daha düzelirken cılız ışık tekrar açıldı ve merdiven sesi geldi. Logan elindeki tepsi ile adama baktı uzun uzun. "Bunu sen mi yaptın?" Sesinde tüten öfke kemiklerimin alazlanmasını sağlarken taş yutar gibi yutkundum fakat kelimeler boğazımda ekşimişti, sesim çıkmadı. Tepsiyi bu sefer yavaşça kenara bırakıp adamın yanına eğilip ayağını inceledi "Yazık çok da uğraşmışsın" Duvara dayalı balyoza uzanıp sertçe adamın ayağına indirdi.

Adamın acı çığlıkları tüm beynime işlerken olduğum yere sinip gözlerimi yumdum. Tüm düşünceler susmuştu adeta, sadece acı çığlıkları yankılanıyordu zihnimde. Onun acılı feryatları benim korku dolu haykırışlarımla  birleştiğinde kafamın duvara vurulması sesimi kesmişti. "KES SESİNİ VE GÖZLERİNİ AÇ!" yaşlarla dolmuş gözlerimi açtım "İzle, eğer bunu bir daha yaparsan başına aynısı gelecek. Gözlerini 1 saniye bile yumarsan bir daha açamazsın" Doğrulup balyozu tekrar eline aldı ve adama vurmaya başladı. Ağlayıp titriyordum ama korkudan gözlerimi kırpamıyordum bile, tek yaptığım ağlayıp kusmaktı.

Acı feryatları kısılıp nefesi gibi kesildi. Logan sıkılmış bir yüz ifadesi ile ayağa kalktı ve bana baktı "1 hafta yemek yok" Odadan çıktığında zorla tuttuğum hıçkırıklarımı serbest bıraktım. Vücudum güçsüz düşene kadar ağladım, en son yorgunluğa dayanamayan bedenim kendini leş gibi bodrum zeminine bıraktı.

İki günde iki bölüm. Bende şaşkınım