Seri Katil/ bxb

18

Gözlerim açıldığında acele ile kapattım, ölümden korkan biriydim fakat artık ölmek için yalvaracak duruma gelmiştim. Duyularım açıldığında bodrumda olmadığımı anladım. Hem yattığım her yumuşaktı hem de aydınlanması farklıydı. Cesaretimi toplayıp gözlerimi açtığımda sade renklerle dizayn edilmiş bir yatak odasında olduğumu fark ettim. Hafifçe dönüp yastığa burnumu sürttüğümde duyduğum şeftali kokusu ile buranın Logan'ın yatak odası olduğunu anlamıştım. Kalbim hızlandı fakat kokusunu hissedince eskisi kadar mutlu hissettirmiyor veya heyecanlandırmıyordu beni çünkü zorda olsa sevdiğim adamın bir seri katil olduğunu acı bir yolla kavramıştım.

Ayak sesleri gelince yorganı kafama çektim ve uyuyormuş gibi davrandım. Kapı açılma sesi ardından komodine tepsi koyma sesi geldi ama ben rolümü bozmadan yatmaya devam ettim. Yorganımı açınca hareketsiz kaldım, ilk önce sıcak nefesini yüzümde hissettim sonra da alnımda ıslak dudaklarını. Hayretle gözlerimi açınca gülümsedi. "Bir daha uyuyor numarası yapacaksan nefesini düzenlemeyi unutma. Aksi taktirde uyanık olduğun çok belli oluyor" bir şey demeden yüzüne bakmaya devam ettiğimde yanağımı okşadı. İrkilip kafamı çektiğimde yüzü düştü. "Benden korkma ufaklık" hayretle yüzüne baktım.

"Bipolar mısın?" kahkaha attı.

"16 yaşımda teşhis koymuşlardı yani evet öyleyim" 

Mırıldandım. "Belli oluyor"

"Deme öyle üzülürüm" iyi halinden güç buldum.

"Bana ne?" bir süre yüzüme baktı sonra beni nazikçe tutup doğrulttu arından kucağıma tepsiyi bırakıp yatağa oturdu. "Aç ağzını uçak geliyor"

"Yemeyeceğim"

"Lütfen bebeğim çok güçsüz düştün-"

"Bebeğin falan değilim!"  Şuan bana bir şey yapmayacağını bilecek kadar tanımıştım onu fakat sınırımı çok iyi bilmem lazımdı yoksa yine eski haline dönerdi.

"Tamam tamam sakin ol. Lütfen yemek ye, iyileşmen lazım" haklı olduğunu bildiğim için bana uzattığı yemeği yemeye başladım ama tabağın anca yarısını yiyebilmiştim. "Biraz daha yesen?"

"Çok şiştim" kafa salladı ve avcuma ilaç koydu. İlk  ilaçlara sonra da uzattığı suya baktım. Gurur yapmak saçmalık olurdu, şuan iyi halinden yararlanıp elimden geldiğince iyileşmem gerekiyordu bu yüzden ilaçları içtim.

"Aferin güzelime" alnımı öptüğünde tepki vermedim ama hızını alamamış olacak ki yanağımı ardından tüm yüzümü öptü. En son boynumu öpüp kokumu içine çektiğinde yanaklarımın kızardığını hissetmiştim. "O kadar güzelsin ki Javed. Seni saatlerce öpmek istiyorum" Kafamı önüme düşürdüğümde saçlarımı öptü ve yorganımı açtı. "Yaraların ile ilgilenelim" karşısında yarı çıplak kalınca yanaklarım iyice kızardı ama bu onun hoşuna gitmişti. "Utanma benden" sargıları nazikçe açıp elimi tuttu. 

"Acırsa sık" başımı salladım ve yaralara krem sürmeye başladı. Acı ile inlerken elimi okşuyordu en son sargıları tekrar sarıp yavaşça öptü hepsini. Dudağım titrerken sanırım hayatımda ilk defa ağlamamı engelleyebilmiştim. "İyi misin?"

"İyiyim, teşekkürler"

"Rica ederim. Oyun oynamak ister misin?"

"Olur"

"Sıkı tutun" Beni kucağına alıp salona indirdi ve televizyonu açtı. 

"Pes oynayalım?"

"Olur"

Oyunu açıp bana konsolu uzattı ve beraber oynamaya başladık.

"Düşündüğümden daha iyisin" dedi taktirle

"Belli ki sen değilsin"

"Hey! ayıp oluyor" güldüğümde bana bakıp bir anda gülüşümü öptü. Nefesim kesilirken alt dudağımı kavrayıp hafifçe emdi. Dudaklarına doğru inlerken alt dudağımı hafifçe dişleyip dili ile okşadı, inlememe engel olamazken o öpücüğü daha da derinleştiriyordu. Nefesi kesildiğinde alnını alnıma dayayıp gözlerime baktı.

"Gol"

"Ne?" beynim çoktan erimişti. Halime gülüp kafası ile televizyonu işaret etti. "Gol"

Televizyona baktığımda gol attığını görmüştüm ve hatta oyuncusu kaleme doğru ilerliyordu. "Haksızlık bu!"

Kahkaha attığında gülüşüne bakıp sırıtma isteğimi bastırdım fakat kalbim hızlanmıştı. İşte tam o an anlamıştım duygularımın körelmeye başladığını ve içimden bir ses konuştu. 'Böyle devam et' dedi bana. 'Onu kendine aşık et. Yaşamak için bir şans' uzun uzun ona bakıp yanağını öptüğümde şaşkınlıkla bana baktı.

"Senden beklenmeyen ataklar" omuz silktim 

"Alışsan iyi olur" gülerek önüne döndüğünde bu gidişle işleri lehime çevirebileceğimi hissediyordum.

İstek üzerine bölümleri elimden geldiğince uzatmaya karar verdim. Bölüm aşırı uzun olmadı ama normalde yazdığımdan biraz daha uzun.