ငယ်လေးကျောင်းကပြန်လာကတည်းကဘာမှလဲသိပ်မစားပဲ အခန်းထဲအောင်းနေတာမို့ သွန်းငယ်လေးကိုစိတ်ပူပြီး ငယ့်အခန်းထဲထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
"ငယ် ဘာလုပ်နေလဲ အစောကြီးအိပ်တော့မလိုလား"
"မှန်း နေမကောင်းဘူးလားစမ်းကြည့်ရအောင်"
သွန်း ငယ့်နဖူးလေးကိုစမ်းလိုက်တော့ အနဲငယ်နွေးတေးတေးဖြစ်နေသည်။
"ငယ် နေမကောင်းဘူးပဲ ဆေးသောက်ရအောင်နော် မမဆေးယူခဲ့မယ်"
မမထွက်သွားတော့ငယ်မတားမိ။မမရယ် ငယ်မဖျားပါဘူး တစ်ကယ်ဖျားတာငယ့်နှလုံးသားလေးပါ။ခဏကြာတော့ မမဆေးယူပြီးပြန်ဝင်လာသည်။
"လာ ငယ်လေးထဆေးသောက်ရအောင် "
မမပေးတဲ့ဆေးနဲ့ရေနွေးကိုယူပြီးမော့သောက်ချလိုက်သည်။
"ငယ် ခါးနေလား ခဏနော်မမနွားနို့ကျိုထားတယ် မမသွားယူခဲ့မယ်"
မမထွက်သွားဖို့လုပ်တော့ ငယ်မမခါးလေးကိုနောက်ကနေလှမ်းဖက်ထား
လိုက်မိသည်။
"မမ မသွားပါနဲ့ငယ်နဲ့နေပေးပါ"
"ငယ်"
ငယ်ဒီနေ့ထူးဆန်းနေသလိုပဲ။ငယ်ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ငယ့်မျက်နှာလေးကိုကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာလေးကနွမ်းနေသည်။ရုပ်ကအချစ်နာကျနေတဲ့ပုံစံနဲ့။ငယ်တစ်ကယ်ပဲဘာတွေခံစားနေရတာလဲ။
"ငယ် ငယ်ဘာဖြစ်နေတာလဲ မမကိုပြော"
"ငယ် ချစ်သူရှိနေပြီလား"
သွန်းငယ်လေးကိုစိုးရိမ်တကြီးမေးလိုက်တော့ ငယ်လေးကခေါင်းခါသည်။
"ငယ် ချစ်သူမရှိပါဘူးမမ "
"ငယ်သိပ်နေမကောင်းလို့ပါ မမဒီညငယ်နဲ့အတူအိပ်ပေးပါလား"
ငယ် မျက်နှာလေးညိုးငယ်စွာနဲ့ပြောလာတော့ သွန်း မငြင်းမိ။
"ဟုတ်ပြီလေ ငယ်လေး မမအလုပ်နည်းနည်းလက်စသတ်လိုက်ဦးမယ် ပြီးရင်မမလာခဲ့မယ်"
"ဟုတ် မမ မြန်မြန်လာနော်"
"ဟုတ်ပါပြီ "
သွန်း အခန်းပြန်ပြီးလုပ်လက်စအလုပ်တွေပြီးပြတ်အောင်အမြန်လုပ်လိုက်သည်။
