PERİ KIZI | TEXTİNG

33

güldürür müyüm seni, bıktırır mıyım bilmem 🥲

...

"Bak işte sen burada yanlış yapmışsın." diyerek Aybars'a, soruda yanlış yaptığı yeri gösteriyordum.

"Şimdi anladım." diyen Aybars'a gülümseyip, kendi test kitabıma döndüm.

Dünki oyalanmamızdan sonra, bugün Aybars ile kafe-kütüphane tarzı bir yere ders çalışmaya gelmiştik. Bir yandan kahvelerimizi içerken bir yandan da ders çalışıyorduk.

Sabah on bir buçukta buluşup buraya gelmiş ve saat dörde kadar ders çalışmıştık.

İkimiz de doğru düzgün ara vermemiştik. Yani kendimize yeniden kahve almamız ve birbirimize belki yapabilir diye sorduğumuz sorular dışında hiç ara vermemiştik.

En sonunda bugünlük çözmem gereken son testi de çözdüğümde testi kapatıp rahat bir nefes verdim.

Test kitabını masada bir kenara koyup kendi getirdiğim ve dün akşam okumaya başladığım kitabı açtım.

Aybars'ın bugünlük çözmesi gereken testler bitince ben de kitap okumayı bırakırım diye düşünerek okumaya başladım.

Aradan ne kadar süre geçti bilmiyorum ama kafamı kaldırıp Aybars'a baktığımda göz göze geldik.

Göz kırpıp gülümsediğinde "Sen bana mı bakıyorsun test mi çözüyorsun?" diyip sahte kızgınlıkla sessizce konuştum.

Diğer insanlar rahatsız olmasın diye sessizce gülüp konuştu. "Test çözmekle sana bakmayı kıyaslayamazsın. Sana bakmak varken test çözmek enayilik gibi oluyor biraz ama neyse."

"Aybars! Testini çöz sen hadi, ben de kitap okuyorum bak."diyip gülmemeye çalışsam da onun gülüşü beni güldürmüştü.

"Siz nasıl isterseniz öyle olsun leydim. Bakın testimi çözüyorum." diyip sanki bir emir vermişim gibi testini çözmeye devam etti. Gülerek kitabıma geri döndüm.

Bir süre sonra Aybars'ın koluma dokunmasıyla ona döndüm. "Gitsek mi artık? Benim çözmem gereken testler bitti, sen de gitmek istiyorsan gidelim." dediğinde başımı salladım.

Yavaşça toparlandıktan sonra kahvelerimizin ücretini Aybars ödemişti. Ama bir sonrakini benim ödemem için ikna etmiştim onu.

Her zaman erkeğe ödetmeyi çok yanlış buluyordum. Bana göre her iki taraf da ödeyebilirdi ve bunun erkeği, kızı olmazdı.

Kafeden çıktıktan sonra elimi tutan eli kalbimi hızlandırmıştı. Evet dostlarım, size her zaman dediğim gibi, bu çocuğun her hareketi kalbimi yerinden sökecekmiş gibi attırıyor.

Yolda el ele yürümek çok güzeldi. En güzel hayallerimin içindeydi. Aslında Aybars'ın beni sevmesi ve benim onu sevmem çoğu hayalimi gerçekleştiriyordu.

Geriye birkaç hayalim kalmıştı. Onlar da okumak istediğim bölüm ve ilerideki mesleğimdi.

Geçmişim belki pek güzel değildi ama şimdiye bakacak olursak, sanırım artık yavaş yavaş güzelleşiyordu.

"Parka gidelim mi?" diye sordum, ilerideki parkı gösterirken. Gülümseyerek başını salladı.

Boş bir banka çantamı koydum. O tarafa doğru giderken salıncaklardan birisi boş olduğu için boş salıncağa oturdum.

Biraz da çocuk olmalıydık ne kadar büyüsek de. İçimdeki çocuğu asla öldürmeyecektim.

Salıncağa bindiğimde Aybars gülümseyerek arkama geçmişti ve beni sallamaya başlamıştı.

"Bazen çok olgun bir kadın gibi oluyorsun, bazen savunmasız bir kız çocuğu gibi oluyorsun. Her haline aşık oluyorum ve bu elimde değil."

"Sevgilim şurada sallanıyorum, iltifat etmesen mi? Hani utanıyorum ya ben de."

Gülüp hızlıca yanağımdan öpünce gülsem de çaktırmadım. Bir süre o beni salladıktan sonra ileride gördüğüm çeşme ile haince gülümsedim.

Salıncaktan inerken Aybars'ın telefonu çaldığı için telefonla konuşuyordu.

Çeşmede ilk başta elimi yıkadıktan sonra avucuma su doldurdum. Oradan bir çocuğa çeşmeyi kapatmasını rica ettiğimde kapatmıştı.

Elimde su ile arkasından sessizce yaklaştığımda suyu fırlatacaktım ki Aybars birden arkasını dönüp kenara çekildiğinde planım suya düşmüştü.

"Sen beni kandıracağını mı sandın bebeğim?" dediğinde beni kovalamaya başlamıştı.

Ben kaçarken birden beni yakalayıp omuzuna aldığında debelenip sırtına vurdum.

"Sen telefonla konuşuyordun ya." diyip sızlandım. O ise benim aksime kahkaha atıyordu. Boş banka bıraktığım çantamı alıp, yürümeye başladı.

"Telefon konuşmam bir dakika bile sürmedi. Arkamı döndüğümde baktım ki, sen bana doğru geliyorsun elinde su ile, ben de sana kim daha iyi şaka yapar gösterdim."

"Tamam tamam. Hadi indir beni, insanlar bize bakıyor." dedim. Park çok kalabalık olmasa da insanlar vardı.

"İndireceğimi kim söyledi?" dediğinde, sırtına vurdum.

"Ah, bücürüksün ama elin çok ağırmış. Sırtım acıdı bir tane vurmanla." dediğinde vurduğunda pişman olmuştum.

"Çok acıdı mı? Özür dilerim." dediğimde, sanırım malum günümün de yaklaşmasıyla gelen duygusallığımdan gözlerim dolmuştu.

Burnumu çektiğimde aniden durdu ve beni sırtından indirdi. Yüzüm yere bakarken, saçma duygusallıklara girmekten bir kez daha nefret ettim.

Gerçekten saçma sapan her şeye ağlama potansiyeline sahiptim ve bundan nefret ediyordum.

Çenemden tutup yüzümü kaldırdığında "Bücürüğüm, niye gözlerin doldu senin?" dediğinde gözümden bir damla yaş düştü.

"Ya bir şey yok ki, öylesine." diyip gözlerimi sildim. Neden ağladığımı bilsem zaten ben de cevap verirdim ama neden ağladığımı ben bilmiyordum ki, ona açıklayayım.

"Sen çok mu duygusalsın bakayım bu aralar?" diyince başımı salladım. O da gülüp, anladım der gibi kafasını salladı.

Beni kendine çekip sarıldığında, ben de kollarımı beline doladım. Saçımın üstüne minik öpücükler bırakıp geri çekildiğinde elimi tutmuştu.

"Hadi bakalım eve gidiyoruz artık." dediğinde başımı sallayıp gülümsedim. Bazen çok fazla ani duygu değişimleri yaşıyordum ve bunu sorgulamıyordum artık.

El ele bizim eve giderken mutluydum ve içim huzur doluydu. İnsanın sevdiğinin yanında olması çok güzeldi.

Bizim evin önüne geldiğimizde ellerimizi mecburen bıraktık.

"Yarın okulda görüşürüz, kendine çok dikkat et." diyip bana sıkıca sarılan Aybars'a ben de sıkıca sarıldım.

"Sen de kendine dikkat et. Eve gittiğinde bana mesaj atmayı da unutma." başını sallayıp, alnımdan öptü.

Gülümseyip yanağından öptüm. Geri çekildiğimde el sallayıp apartmandan içeri girdim. Aybars da el sallamıştı ve ben içeri girene kadar beni beklemişti.

...

çokça öptüm. 💗