PERİ KIZI | TEXTİNG

25

soğuk şarapın verdiği vibe hakkında..

...

Sabah çalan alarmım ile gözlerimi ovuşturdum. Çok yorgun hissediyordum kendimi.

Dün hastaneden biraz geç bir zamanda dönmüştük.

Dün yaşanan şeyler aklıma gelirken sırıtmadan edemedim. Ben resmen Aybars'ın karşısına çıkmıştım. Yani artık onu sevdiğimi biliyordu.

Sırıtarak yataktan kalkıp yatağımı topladım. Sonrasında banyoya girip elimi yüzümü yıkadım ve odama geri döndüm.

Odama girdiğimde okul formamı giyip mutfağa gittim. Mutfağa gittiğimde annem kahvaltı hazırlıyordu.

Yanağına sulu bir öpücük bırakıp "Günaydın annecim," dedim. Neşeli halime gülüp cevap verdi.

"Günaydın kuzum. Bu neşeyi dün yaşananlara mı borçluyuz?" dedi sırıtarak. Söyleyiş biçiminden dolayı biraz utansam da belli etmedim ve cevap verdim.

"Evet dün olanlara borçluyuz." dedim.
Gülüp başını salladı ve ikimiz de masaya geçip kahvaltımızı yapmaya başladık.

Bugüne kadar olan tek arkadaşım anmemdi. Ondan hiçbir şeyimi saklamazdım. O benim annem, arkadaşım, dostum, sırdaşım, her şeyimdi.

Hayatım boyunca hiç arkadaşım olmamıştı. Gerek dış görünüşüm yüzünden gerek annem ve beni terk eden o kişi yüzünden.

Sınıfımdaki insanlar tarafından hep alay konusu olurdu bu iki şey. O nedenle hiç arkadaşım olmamıştı.

Yüzüm düşse de anneme belli etmemek için sohbet konusu açtım.

Düşüncelerim yüzünden kendime kızdım yine. Kendi kendimi üzüyordum ister istemez.

Kahvaltım bittiğinde çantamı, telefonumu ve kulaklığımı alıp annemle vedalaşıp montumu giydim.

Asansörle zemin kata indikten sonra apartmandan çıktım. Yolda yürümeye başlarken kulaklığımı takıp rastgele birinin şarkı listesini açıp dinlemeye başladım.

Bir ya da iki şarkı sonra başlayan şarkı ile gözlerim dolmuştu. Bu şarkı bana hep küçüklüğümdeki hayal kırıklıklarımı hatırlatıyordu.

Sınıftakilerin babası geldiğinde hep kenardan sessizce ağlayarak onları izlerdim.

Şarkının nakaratı gelince yavaşça eşlik etmeye başladım. Gözümden akan yaşları da silmeye çalışıyordum bir yandan.

"Bana bir masal anlat baba. İçinde tüm oyunlarım, kurtla kuzu olsun, şekerle bal."

Aniden arkamdan birinin dokunmasıyla irkilip korkarak arkamı döndüm.

"Günaydın. Korkuttum sanırım özür dilerim. Arkadan senin olduğunu anlayınca yanına geleyim beraber yürüyelim dedi-" Yüzüme baktığında yüz ifadesi değişti ve cümlesi yarım kaldı. "Dedim de sen ağlıyor musun?" diye sordu kaşlarını çatarak.

"Yok ne ağlaması? Sadece şarkıya kaptırmışım kendimi. Şarkı biraz üzücü bir şarkı o yüzden ağladım. Önemli bir şey değil zaten. Sen de iyi yapmışsın hadi beraber gidelim." dedim gülümsemeye çalışarak.

Bana inanmayan bakışlarından attı. "Pek inanmadım ama şimdilik üstelemeyeceğim. Hadi yürüyelim." dedi.

Kafamı sallayıp yürümeye başladım. Beraber giderken yaklaşık iki ya da üç dakika süren sessizlikten sonra Aybars sessizliği bozdu.