I can't/hyunmin

5

Jinnie🤍
Seungmin?
Senden bunu istemezdim normalde ama
ben gerçekten çok açım
ve birazdan eve gelicem
bana yemek hazırlar mısın?
Hiçbir şey yiyemedim sabahtan beri

Seungmin
Ah öyle düşünme
jinnie tabii ki de hazırlarım
Ben de açım birlikte yeriz hem

Jinnie🤍
Pekala 15 dakika sonra evdeyim

Seungmin
Bekliyorum
❤️
Görüldü 19.48

Seungmin
Şey hyunjin
Yemek hazır
Ne zaman geleceksin
Yarım saat geçti neredeyse
Gönderildi 20.07

Seungmin
Hyunjin?
Ben yedim tabakları boşalttım
eğer yoldaysan ısıtıyım mı?
Gönderildi 21:23

Seungmin
Aç olduğunu söylemiştin
Yemek yedin mi?
Hyunjin!?
Gönderildi 21.53

Seungmin
Mesaiye mi kalıyorsun yine?
En azından iyi olduğunu söylesen
Korkmaya başladım
Gönderildi 22.01

Seungmin
İlk defa bu kadar geciktin
Hyunjin
İyi misin
Minho hyungu da aradım
changbin hyungu da bilmiyorlar nerede olduğunu
korkuyorum
Gönderildi 23:59

Seungmin
Hyunjin
Özür dilerim ama
Tam bir şerefsizsin
Ben senin için endişeleniyorum ama
Saatlerdir cevap vermiyorsun
Bu kadar mı değersizim senin için
Sadece iyi olduğunu söylemen bile yeterliydi
benden yemek hazırlamamı isteyince ne kadar sevinmiştim oysa
birlikte yemek yeriz diye
Sevinmemem gerekiyormuş
İyi geceler hyunjin
Gönderildi 01:17
Seungmin 9 cevapsız arama
(20:07-23:47)

Jinnie🤍
Seungmin
Özür dilerim
Gerçekten çok üzgünüm
İyiyim ben
Birazdan geliyorum eve
Seungmin
Haber vermem gerekirdi biliyorum
Üzgünüm
Gönderildi 04:27
Görüldü 04:27

Seungmin
Gelme
Bu saatte geleceksen gelme
Tüm gece nerede kaldıysan orda kalmaya devam et

Jinnie🤍
Seungmin
Çok üzgünüm
Gerçekten
Birazdan evde olurum

☘︎︎

Hyunjin eve her zamankinden daha da geç gelmişti.

Seungmin'in ne kadar endişelendiğini tahmin edebiliyordu ama işler beklendiğinden farklı ilerlemişti.

Eve geldiğinde anahtarını hızla çıkarıp kapıyı açmıştı.

Koşarak salona çıktığında ise koltukta oturan kollarını bağlamış ve kızarmış sinirli gözlerle bakan seungmin'i gördü

"Seungmin, gerçekten çok üzgünüm."

Seungmin ayağa kalktı. "Ben yatıyorum." Diyerek odalarına gitmişti. Hyunjin ise hiç beklemeden arkasından gitti ve odaya girdiğinde seungmin'i bileğinden tutarak durdurdu.

"Özür dileri gerçekten bu-"

"Hyunjin, minho hyung hani şu eve bir kez daha onlar misafirliğe geldiğinde geç kalmıştın ve kavga etmiştiniz. Ben sesimi çıkarmamıştım."

"Evet."

"O gün yoğun mesaiden müdürünün seni bir türlü bırakmadığını söylemiştin. Peki şimdi neden geç kaldın. Şu an sabah 5 hava aydınlanacak ve ben bütün gece korkuyla seni bekledim."

Seungmin derin nefes alarak devam etti.

"Basit bir soru neredeydin?"

Hyunjin mahcuptu ve gerçekleri söyleyemiyordu kendini çok üzgün hissediyordu.

"Seungmin üzgünüm ben sadece bir arkadaşım şey eski bir arkadaşım görüşmek istediğini söyledi ve ben de onu kıramadım şey işte biraz içtik ve sohbet sarınca görmedim mesajlarını ve aramalarını."

Seungmin sinirle gözyaşları arasında gülerken kolunu hyunjinden kurtarmıştı ve derince ona bakarak son sözlerini söyleyip yatağa yatmıştı.

"Keşke daha yaratıcı bir yalan düşünseydin."

Hyunjin seungmine yaklaşıp yatağın ucuna oturmuştu ve saçlarıyla oynamak için elini uzatmıştı ama seungmin yavaşça elini çekmişti.

"Dokunma, başım ağrıyor."

"Seungmin, bebeğim yalan söylemedim."

"Alkol kokusu alamıyorum hyunjin ve bebeğim mi? Açık veriyorsun."

"Seungmin bak şimdi sen alkol kokusundan rahatsız olduğun için bir şekilde kokuyu gidermeye çalıştım. Yalan söylemiyorum."

Hyunjin seungmin saçlarını okşarken seungmin ağlayarak hyunjin'in boynuna sarılmıştı.

İçli içli ağlaması hyunjin'in vicdanını sarsıyordu. Ona yalan söylemek kırmak istemiyordu ama onu sevemiyordu onu bırakmamasının büyük bir nedeni vardı en büyük nedense çok eski arkadaş olmalarıydı.

Evli bir çift olarak hyunjin için seungmin en iyi arkadaştı ama seungmin için hyunjin gerçek bir hayat eşi ve sevgiliydi.

Bu farklılık aralarındaki ilişki için en sarsıcı detaydı.

Böyle kısa kısa düz yazı sıkmaz değil mi

Kitap hakkında ne düşünüyorsunuz

İyi okumalarrrrr.......