I can't/hyunmin

23

Hyunjin eve geldiğinde seungmin heyecanla kapıya gitmişti.

Ne kadar durumları kötü olsa da o da ayrılmak istemiyordu ama derin düşündüğü zaman doğru kararın ayrılmak olduğunu düşünüyordu.

"Hoşgeldin"

"Selam."

"Selam."

"Salona mı geçiyim."

"Hyunjin senin evin burası nereye istiyorsan oraya geç."

"Ah haklısın."

Hyunjin salona geçip geniş koltuğa oturmuştu. Seungmin ise birer bardak kahve yaparak hızlıca yanına gelmişti.

"Teşekkür ederim, keşke kendini yormasaydın."

"Önemli değil."

Hyunjin başını salladıktan sonra dışarıya bakmıştı. Hava çok güzel duruyordu.

"Balkona çıkalım mı?"

"Güzel fikir gel hadi."

İkili balkona çıktıklarında balkonda duran koltuğa oturmuştu. Birbirlerine biraz uzaktan da olsa yakın davranmaya çalışıyorlardı.

"Seni dinliyorum."

Seungmin ilk çıkışı yapmıştı.

"Neyi anlatmamı istiyorsun."

"Nedenini sadece, anladım annenin söyledikleri sevgi hissetme felan filan. Hyunjin peki annenin sözleri bu kadar değerliyken neden o sözlerin hakkını vermedin. Yani şu şekil annen varken başkasına anne demezsin. Ama senin zaten bir eşin, bir nevi sevgilin(?) varken neden başkasına sevgilim dedin. Bu şekilde anlatamdım ama anlamanı bekliyorum."

"Bilmiyorum, inan neden oldu nasıl oldu bilmiyorum. Bir gün iş yerinde tanıştık abisinin yanına gelmişti ve bana fazla yakın davrandı bir süre sadece arkadaşça konuştuk ama ilerisini söylemek istemiyorum seungmin."

"Canım acıyor hyunjin sen, ah tanrım."

Seungmin bu gece ağlamak istemiyordu ama kendine engel olabileceğini sanmıyordu.

"Bir ilişkiyi tek başıma yürütmek için çaba sarf ettim ama başaramadım ve bu her türlü belli oluyor."

"Seungmin artık benim için o defter kapandı lütfen bak lütfen yeni bir sayfa açalım o sayfayı yakıp atalım ve unutalım."

"O sayfayı yakmak için ateşimiz yok hyunjin."

"Yırtarız istersek yaparız, seni bırakmak istemiyorum."

Hyunjin seungmin'in elini tutmuş ve derince gözlerinin içine bakarak konuşmuştu. Seungmin ise elinini çekerek yanıtlamıştı.

"Hyunjin ben istemiyorum, yaşadığım duygu değişimleri kararsız kalmama neden oluyor biraz daha düşünücem. Bu süre zarfında ayrı kalmamız da en doğrusu."

Hyunjin kafasını hızla sallayıp onayladı.

"Eğer sen gidiceksen git ama gitmeyeceksen ben giderim."

"Nereye gideceksin ki seungmin."

"Bilmem, giderim bir yere."

"Sen evde kal ben giderim."

"Peki."

Seungmin kalkıp odasına giderken hyunjin ise arkasından yönelmişti.