I can't/hyunmin

34✌︎︎

"Hadi ama bebeğim! Bu yatağa küs girmeyeceğimize söz vermiştik."

Seungmin arkasını hyunjin'e dönmüş ve onu dinlemeden uyuyor gibi yapmaya çalışmıştı.

"Küs değilim."

"Emin misin?"

"Evet değilim, trip atıyorum."

Hyunjin hafif kıkırdamış ve seungmin'in yanına sokularak kafasını boynuna yaslamış ve ufak bir öpücük kondurmuştu.

"Trip atmana gerek yok bebeğim."

Seungmin üzüntüsünü belli etmemeye çalışıyordu ama üzgündü saçma geliyordu. Neden üzüldüğünü biliyordu ama güvenmek istiyordu.

Sevdi değer verdiği adama artık güvenmek istiyordu ama ona güvenemedikçe kendini berbat hissediyordu.

Gözleri dolarken zorlukla yutkunmuş ve bir elini başının altına yaslayıp diğer eli ile de yüzünü kapatıcak şekilde kafasını yastığa gömmüştü.

"İyi misin?"

Seungmin göz yaşları dökülürken ses çıkarmamaya çalışıyordu sadece gözlerinden dökülen yaşlar ve düzensiz nefesleri vardı odada.

Hyunjin daha da yaklaşıp karnından sarılmış ve tek bacağını üzerine atarak uyku pozisyonu almıştı.

Başına bir öpücük kondurdu.

"Seni seviyorum bebeğim."

Yaklaşık on dakika ardından seungmin küçük bir hıçkırık sesi ve burnunu çekerek hızlıca yataktan kalkmıştı.

Hyunjin yüzü tamamen düşüp ağlayarak odadan çıkan seungmin'in arkadından ilerlemişti.

Salonun ortasında koltuğa dayanmış bir şekilde hıçkırıklarını saklamaya çalışarak ağlayan seungmin'i görünce daha da içi acımıştı.

Her şeyin onun yüzünden olduğunu kendisi de dahil herkes biliyordu.

"Özür dilerim." sesi titrek ve korkakçaydı.

Seungmin eli ile yüzünü kapatırken sesini kısmaya çalışıyordu, minik kızları yeni uyumuştu.

Hyunjin sıkıca seungmin'i göğsüne çekip sarılmış ve ağlamaya başlamıştı.

Seungmin hıçkırıkları arasında konuşmaya çalışıyordu.

"Ağlama, özür dilerim. Ağlama."

Kollarını hyunjin'in beline dolayıp sıkıca sarmıştı.

"Özür dilerim seungmin, üzerinden çok zaman geçti ama sana o anları unutturamadığım için çok özür dilerim."

"Dileme artık özür dileme bir şey değiştirmiyo çünkü hyunjin. Üzgünüm bunları söylediğim için ama... Sana güvenmediğim için daha çok üzülüyorum. Ben, sana güvenmek istiyorum ama olmuyor, anlamıyorum olmuyor. Sen özür dile, dileme değişmiyor bu!"

Hyunjin kendini geri çekip dizlerinin üzerine yere çökmüştü.

Seungmin ağlaması sakinleşirken bu sefer hyunjin kötü olmuştu.

"Normalde, yani eskiden olsa o kız umrumda olmazdı. Gelsin konuşsun istediğini yapsın. Çünkü salak gibi sana güveniyordum o zamanlar ama şimdi senin yanına birisi dahi yaklaşsa güvenmiyorum. Olmuyor... ve ben bu sefer sana güvenemediğim için üzülüyorum. Ağlama"

Son sözünü yere çöküp kollarını boynuna dolarken söylemişti.

Hyunjin karşılık vermemişti bu sefer kalbi kırılıyordu.