I can't/hyunmin

37✌︎

Seungmin akşam saat çok geç olmaya başladığında sinirlenmeye başlamıştı.

Hyunjin hala gelmemiş ve Byeol onu görmeden uyuyakalmıştı bile.

Mesaiye kalacağını söylemişti fakat telefonlarını açmıyordu.

Seungmin bir süre daha kocasını beklemişti. Git gide sinirlenmeye başlıyordu.

Telefonu eline alıp birkaç kez daha aramıştı ama cevap alamamıştı.

Ardından dış kapının açılma sesini duyduğunda hemen ayağa kalktı.

Hyunjin gülümseyerek içeri girmiş ve eşinin yanına gidip sarılmaya çalışmıştı fakat Seungmin geriye adımladığında yüzü düşmüştü.

"Acıktım yemek kaldı mı bana." demişti gülümseyip Seungmin'in yüzüne yaklaştığında.

"Yüzün niye böyle. Byeol uyudu mu? Tüh ya ona sürprizim de vardı. Seungmin."

Seungmin bir süre sessiz kalmış ve sadece susmuştu.

Hyunjin ondan biraz uzaklaşıp kollarını beline yerleştirmişti.

Bir süre sadece ona bakmış ardından cebinden telefonunu çıkartıp prizedeki şarj aletine takmıştı.

"Şarjım bitti. Haber alamadığın için kızgınsan eğer-"

"Çık git bu evden. Hemen."

Hyunjin kaşlarını çatmıştı.

"Şimdi mi? Neden? Yüne ne oldu."

Seungmin başını ovuşturmuştu.

"Başın mı ağrıyor. Masaj yapmamı ister misin?" diyerek omuzlarından tutmuştu.

"Sadece git Hyunjin. Beni böyle endişelendirip kuşkulandırmaya devam edeceksen git ve bir daha gelme. Bana değil artık şu küçük kıza acı."

Hyunjin dudaklarını birbirine bastırmış ve dolan gözlerini saklamaya çalışmıştı.

"Ne yaparsam yapayım senin güvenini kazanamıyorum. Sadece 1 saat geç kalmam bile buna vesile oluyor. Tamam Seungmin sen istiyorsan şu an gidiyorum ama geri dönücem asla ama asla seni bırakmayacağım."

Seungmin istemeden gülmüştü.

"Hmm annen için mi?" diye sorduğunda Hyunjin'in ilk göz yaşı kendini bırakmıştı.

"Senin ve kızım için ama annem- Teşekkür ederim Seungmin. Sadece çok teşekkür ederim." demiş ve sakin adımlarla evden çıkıp gitmişti.

...
Hyunjin

Sahil kenarında otururken elimi cebime attım ama en son şarja takmıştım değil mi?

"Seungmin'i çok seviyorum hem de çok. Kimseyi sevemeyeceğim kadar hem de. Annem bana onu asla kaybetme dediğinde ona evlenme teklifi ettim.

Onu asla ama asla kaybetmemek için bencilceydi ama onu hep yanımda istedim. Her zaman hem de.

Minho ve Felix beni çabuk affettiler çünkü empati kurmaya çalıştılar. İkisinden birinin başına gelse onlar da affederlerdi çünkü. Felix affetmek için bahane arıyordu zaten Minho hyung da benim başıma gelse ben seviyorum bırakamam diye düşünüyordu.

Ben Seungmin ile büyüdüm onun varlığına hep alışıktım. Hasta olduğunu öğrendiğimizde hepimiz yıkılmıştık. Onu her zaman korumak istedim ama ona en büyük zararı veren bendim. Kendimi affettirmeye çalışıyorum uzun zamandır. Affetti affetmesine ama gücenmiyor. Asla güvenmiyor. En yakın arkadaşı ya benden çok ona güvenir ama Felix den bile kıskanıyor artık.