Hyunjin: mail'i kontrol eder misin bir iş başvurusu yapmıştım
Felix: tamam bakıyorum (10:14)
Felix: sevgilim
Kabul edilmiş...
Ama bu iş Kore'de değil (10:24)
Hyunjin: seninle bu konuyu konuşmadığım için üzgünüm yıldızım
Felix: bu ne demek oluyor
Gidicek misin
Peki neden
Hyunjin: gitmicem
Felix: nasıl
Hyunjin: beraber gidicez yıldızım sen ve ben
Felix: nereye
Hyunjin: california da bu yer imkanları ve bize sunacakları çok iyi
Felix: ne zaman
Hyunjin:???
Felix: ne zaman gitmemiz gerek
Hyunjin: kabul edildiğim taktirde bir yıl içinde oraya yerleşmem gerektiğini söylüyorlardı
Felix: daha vaktimiz var burada kalalım
Hyunjin: ama oraya gitmemiz en iyisi olır yıldızım
Felix: sevgilim...
Benim için kolay değil
Doğduğumdan beri burdayım
Hyunjin: haklısın yıldızım
Tamam biraz daha burada kalalım
Felix: teşekkür ederim
Hyunjin: yıldızım
Felix: efendim
Hyunjin: hadi hazırlan dışarı çıkalım
Felix: bir dakika nereye
Hyunjin: sürpriz gidince görürsün
Felix: yaa söylesene ona göre giyinicem
Hyunjin: normal giyin
Felix: çok açıklayıcı oldu
Hyunjin: hadi yıldızım hızlı eve yaklaşıyorum
Hemen çıkalım
Felix: ya oha dur gelme hemen
...
Felix telefonu elinden bırakıp hazırlandıkran sonra son olarak aynanın karşına geçmiş ve eksik bir şey olup olmadığını kontrol ediyordu.
Hep bir eksik bulurdu zaten kendinde. Oysa kusursuz bir yüze ve bedene sahipti.
Üstüne giydiği oversize gömleğe bakıp olup olmafıpını düşündüğü sırada kapı çalmıştı. Sevgilisinden başka kimse olmadığını biliyordu kapının arkasındaki kişinin. Ama hazırlığı daha bitmediği için gerilmişti.
Heyecanla kapıya koşmuş ve kapıyı açmıştı. Karşısında duran sevgilisi kapıya kolunu yaslanmış ve yan bir sırıtış ile ona bakıyordu.
"bu ne güzellik yıldızım." diyerek içeri geçmişti. Kaşlarını biraz yukarı kaldırmış ve yan bir sırıtış ile gözlerini yıldızının üstünde gezdirmişti.
Aralarında ne olursa olsun her insan için geçerlidi bu. İltifat almak hoşlarına giderdi. Felix'de dahil. Dudaklarını birbirine bastırarak gülümsemiş ve utancını gizliyememişti. "gel buraya ya" diyerek kollarını açmıştı hyunjin. Felix ise daha fazla utanmak istemediği için yatak odalarına gitmiş ve çantasını alıp geri salona gelmişti.
Sevgili bir kaç saniye onu izlemişti. Su gibi berrak ve temizdi. Gözleri gittiği yere kadar ışıldıyor ve sönmek bilmeyen bir kor ile yanıyordu. "çok güzelsin biliyorsun değil mi?" demişti hyunjin. Felix'in yanakları daha çok kızarırken ona durmasını söylemişti. Ama hyunjin ona her baktığında kendini kaybediyordu.
...
Bir büyüydü sanki bu. Bir insan nasıl bu kadar güzel olmayı başarırdı.
Şu an oldukları yer ışık gösterisinin olduğu bir sergiydi. Felix büyülenmii gibi eteafı izlerken sevgilisi de onu izliyordu. Gözleri gittikçe daha ve daha çok parlıyordu.
"burada neden kimse yok?" diye sormuştu yıldızı. Geldiklerinden beri bir insan bile görmemiştiler oysa bugün salıydı ve yoğun olmasını beklemişti.
"bir arkadaşım buranın müdürü biraz yardım etti." demişti sevgilisi. Felix'in gülümsemesi daha çok genişlemişti.
Bir kaç adım sorna geldikleri oda Flor rosa d'hivern olarak anılan bir odaydı. Pembenin yoğun olduğu ışıkların içlerini ısıttı romantik bir ortamdı.
Birlikte yere oturup odanın güzelliğini izlemeye başladılar. O huzuru hyunjin'e gelen mesaj sesi bozmuştur tabi. Ama hyunjin mesajı ekrandan okuyup geri dikkatini sevgilisine çevirmişti.
"beni bırakma yıldızım." sözleri çıkmıştı hyunjin'in ağzından. Göz yaşları bir bir akıyordu. Korkuyordu. Elindeki tek şeyi kaybetmekten çok korkuyordu.
"burdayım sevgilim, sonsuza kadar burada." diye cevap vermiş ve elinin tersi ile hyunjin'in göz yaşlarını silmişti felix.
...
Bu kitabı neden böyle duygusal yazdığımı bilmiyorum içimden böyle geliyor.
Bu arada panoma bu kitap ile ilgili bir yazı yazmıştım ama çoğumuz görmedi gidip ona bakmanızı tavsiye ederim. Sonra gelip bana görüşlerinizi söylersiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
