Battlefield

Chapter 23

Lisa's POV
"Ahmm... Hi! Sofia!" Bati nung babae galing sa likod ni Kenneth.

Nagulat ako ng makita ko kung sino yun.

Wag mong sabihing...

"B-best?" Ngumiti sya sakin ng pagkatamis-tamis.

Iniwan na kami nina Kenneth habang hila-hila si Charles.

"Wahhhhhh!!! Bestfriend ko~!!!!" Sigaw ni Nicka sabay takbo papunta sakin.

Nagulat ako ng bigla nya akong dinamba.

Whatdahell?! Hahaha!
"Huhuhuhu!!! Bestfriend ko~!!! Namiss kita!!" Natawa na lang ako sakanya at niyakap din sya pabalik.

How I missed her... It's been years..

***********
"Hey, since when ka pa nakabalik sa Pinas?!" Mataray na tanong ko sakanya.

Hmp! Malanja sya! Sinaktan nya ang puso ko! Huhuhuhu!

She's fresh from New York tapos nung umuwi sya hindi man lang sya napakita agad-agad sakin?! Nagtatampo ako!

"Heh! Tigilan mo nga ako dyan sa pagpout mo! Hanggang ngayon hindi bagay sayo yang mga yan!" Nagbelat pa sakin ang gaga.

Tch. Oo na! Hindi na bagay! Kailan ipagsigawan?!

"E, kailan ka nga umuwi ng Pinas at hindi mo manlang ako binisita agad-agad?! Ha?!" Inis na tanong ko ulit sa kanya.

"Last week pa. Kahapon lang ako pumunta sa bahay nina Ken."

"Tch. At talagang inuna mo yung mongoloid na yun kesa sakin noh?! Hmmph!" Nagcross-arms ako at tinalikuran sya. Manigas ka!

"Yiee.. Best naman! Wag ka nang magtampo dyan! Ikaw kaya yung una kong naalala pagkalapag na pagkalapag ng eroplano!" Nakapout nyang sabi sakin.

Uwah! Natouch naman ako dun.

Ngumiti naman ako ng pagkalaki-laki.

"Hahaha! Namiss talaga kita!" Niyakap ko naman sya ng mahigpit.

"Heh! Syempre ako din!"

Nagkwe-kwentuhan kami nang bigla syang nanahimik.

Takang tiningnan ko sya. "Bakit best?" Ngumiti sya ng pilit.

"B-best... Kasi.."
"Spill it out." Seryosong sabi ko sa kanya.

"I'm sick. Leukemia daw sabi ng doctor." Naluluhang sabi nya.

I don't know what happened to me at bigla na lang akong natulala sa sinabi nya.

"I-ikaw naman best! I-it's not a good joke ha!" Pilit na ngiti ko sakanya. Pinalo ko naman sya ng paloko sa braso.

"Aww.." Nagulat ako ng bigla syang nagreact sa ginawa ko.

"Ay sorry best! Napalakas ba?" Humindi naman sya at itinaas yung t-shirt nya sa part ng braso nya.

Mas lalo akong nagulat sa nakita ko...
She has some bruises. Ngayon ko lang napansin na mayroon din sya sa legs nya. Since naka- short naman sya kaya kita ko yung part na may mga pasa. Yung sa likod ng legs nya. Kaya pala may jacket sya na nakahang sa bewang nya.

"W-what happened to you?" Gulat parin na tanong ko sa kanya.

Ngumiti na naman sya sakin ng pilit. "Told yah!"

"Since when?" Malungkot na tanong ko sa kanya.

"2 months ago pa." Nakangiti pa rin sya. Pero kita mo pa rin sa mga mata na malungkot sya.

"2 months ago, bigla na lang akong nahilo after my work being a model, akala ko stress lang or over fatique. Pero after 1 week, habang nagsusuklay, ayun, nagulat na lang ako ng bigla akong nakakita ng mga buhok na nalagas sa sahig at sa brush ko. Hindi ko sya pinansin but that leave me a question mark. Why? Because dati naman hindi ako nagkakaganun but then biglaan na lang. Everyday ko yun nararanasan. Pagkahilo and yung problem sa buhok ko." Huminga muna sya saglit, "Dad and I are having fun sa dinner date namin nang bigla na lang akong nagsuka. Tinulungan ako ni Dad kasi nahihirapan akong sumuka but then nagulat na lang kami ng bigla akong sumuka ng dugo. Dun na nagpanic si Dad at tinawagan na agad yung family doctor namin."
"And the doctor said na I am suffering Leukemia. Saya diba? Ha-ha-ha!" Tumawa sya.

"Tch. Alam mo? Tatawa ka na nga lang, halatang plastik pa. And also don't laugh infront of others just to show them na parang wala lang sayo yung mga nangyayari sayo. Especially to me." Seryoso kong sabi sakanya. She know me. Deretsyo ako kung magsabi kung ano ang gusto kong sabihin sa isang tao.

Minutes passed by nang bigla sya umiyak. I knew it.

"Oh, anong iniiyak-iyak mo dyan?! Stop it! Mukha kang bata, uhugin ka pa rin!" Sabi ko sakanya sabay tawa.

"Best, I don't know what to do. Malay mo this days or months baka bigla na lang akong.."
"Shhh.. No. You won't and you can't. Iiwan mo na lang ba kami? Are you thinking of us? Me? Your Dad? I know your Mom will let you leave us. Hindi matutuwa yun, sige ka." Pinunasan ko yung luha nya at niyakap sya.

"Don't you ever think of leaving us. Please." Naluluhang sabi ko sakanya. I felt fang in my chest while thinking na mawawala samin si Nicka.

I won't let her die. I won't and I can't.