OKYANUS ESİNTİSİ |YARI TEXTİNG| ✓

Özel Bölüm 2: Sürpriz

"Aşkım midem bulanıyor diyorum. Bu yıl anahtarları bulursan benim ve midem için çok hayırlı olur." dediğimde Eser telaş içinde cebini karıştırıyordu. 

"Arıyorum ama bulamıyorum Okyanus. Hem o kadar çok şey yedin ki midenin bulaması oldukça normal bir durum. Ayrıca birkaç günki durumunu da göz önünde bulundurursak doktora gitmemiz gerektiğini düşünüyorum." 

"Ne yani? Çok yemiş olabilirim. Ama doymuyorum Eser, iştahım açıldı. Ne yapayım." sesim beklediğimin aksine üzgün ve alınmış çıkmıştı. Ota boka alınılır mı kızım? Saçmalama.

Eser ceplerini karıştırmayı bırakıp yanıma geldi ve yanağıma öpücük kondurdu. "Şaka yapmıştım sevgilim, alınmana gerek yok. Sadece şakaydı." dediğinde "tamam Eser. Ama artık anahtarlı bulabilir miyiz lütfen? Vallahi kustum kusacağım şimdi." diyerek çantamın içini üçüncü defa karıştırmaya başladım. 

"Buldum!"

"Nerede?"

"Burada!"

"Orası neresi?"

"Salak mısın Eser? Çantamdan çıktı işte." dediğimde Eser sırıtmaya başladı. 

"Üç kere detaylıca içine baktığın çantandan?" 

Gözlerimi devirdim. "Evet canım, ondan. Çekil de içeri gireyim ya. Kusacağım diyorum sana!" diyerek Eser'i ittirdim ve kapıyı açıp içeri girdim. 

Çantamı koridora rastgele fırlattıktan sonra koşar adım banyoya ilerledim ve kapıyı kapatıp kusmaya başladım. O sırada Eser kapıya dadandı ve kapıyı açmamı söylemeye başladı.

"Okyanus, hadi aç sevgilim kapıyı da ben de sana yardımcı olayım." Neyime yardımcı olacaksın çocuk, benim yerime kusacak mısın?

"Aç artık kapıyı Okyanus! Endişelenmeye başlıyorum."

"Okyanus iyi misin?"

"Kapıyı aç da bir bakayım Okyanus!"

"Defol git Eser! Canım burnumda zaten, bir de seninle uğraşamam! Kusmuklarım bitince geleceğim zaten!"

Eser bu söylediğimden sonra sadece "T-tamam." dedi ve banyodan çıkana kadar sesini hiç çıkarmadı. Sence de söylediğin biraz ağır olmadı mı?

Oldu. Ama şuan kusmakla meşgulüm.

Banyodan çıktığımda Eser'in beni kapıda beklediğini fark ettim. 

"Sevgilim, iyi misin? Günlerdir böylesin bir doktora mı görünsek artık?" dediğinde başımla onayladım. 

"Tamam, gidelim." dediğimde zafer kazanmış edasıyla gülümsedi. 

"Yürümene yarımcı olmamı ister misin?" dediğinde gözlerimi devirdim. 

"Gerek yok Eser. Sadece kustum. Ayaklarım tutuyor çok şükür." Bu sefer gözlerini deviren Eser'di. 

"Tamam o zaman, sen bilirsin." dedi ve evden çıkıp arabaya bindik. 

. . . 

Hastanenin önüne geldiğimizde hızla arabadan indim. Oksijene kavuşmanın mutluluğuyla derin derin nefesler almaya başladım. Eser yanıma geldiğinde içeri girdik. Gerekli işlemleri hallettikten sonra sıramız geldiğinde doktorun yanına girdik. 

Doktor bizi gördüğünde nazikçe gülümseyerek "merhaba. Ben doktorunuz Salim Akyürek." dedikten sonra bana bakarak "siz de hastamız Okyanus İlhan olmalısınız. Şikayetiniz nedir?" diye sordu.