Язгууртан

[I]

Эвэрланд Гүрэн||1717||

Рэйн,Рэйн нааш ир

Хэмээн нэгэн охин жаргалтай гэгч нь инээмсэглэн хайрт нохойтойгоо хамтдаа ногоорсон зүлгэн дунд гүйлдэнэ.

Тэрээр ядарсан бололтой модны сүүдэр дор суун тэнгэр улаарахыг ширтэнэ.

"Рэйн, тэнгэрийг хардаа. Ямар үзэсгэлэнтэй юм бэ? Нар шингэх үед тэнгэр лүү нисэж энэ гайхашгийг илүү ойроос мэдрэх юмсан" хэмээчхэд тэр зөөлөн санаа алдалтаар яриагаа дуусган ордоны зүг өөрийн нохойн хамт явлаа.
====================================

Шивэгчин 1: Өнөөдөр XXX ханхүүд зориулж зоог бэлдэж байгаа мөн тэдний гэр бүлд

Шивэгчин 2: Үнэхээр гэж үү?А-Арай тэд д-дайн

Даамал: Амьгүй болохыг хүсэж л дээ. Хэзээ ч битгий наад амаараа хааны угсааг ярь!Одооноос хатуу хориглож байна! Ажилдаа орцгоо бушуул!

Шивэгчин 1,2: Ойлголоо,даамлаа.

*Инээмсэглэв*

Үнэхээр дайтах байсан бол сайхан байхгүй юу хэмээн амандаа бувтнангаа шатаар дээш алхана.
Алтан хээ болон бариултай хээнцэр хаалганы урд ирсэнийхаа дараа гурван удаа зөөлөн тогшвол дотроос нь зөөлхөн ялдам хоолойтой эмэгтэй "Ор" гэх аж.

Толины урд зогсонгоо хувцсаа янзлах нь хүртэл үзэсгэлэнтэй юм аа~бүх зүйл нь гялтганаж байна. Аргагүй л миний ах.

Henry намайг ширтээд байгааг анзаарсан бололтой:

"Яасан тийм хөөрхөн байна уу?" Гэхэд нь би шууд л толгойгоо сэгсрээд "Тэнэг харагдаад байсан юм" гэж хэлээд харцаа буурууллаа. Ах инээж байснаа гэнэт л нүдэнд нь гуниг буугаад ирэх нь тэр би хажууд нь очиж суугаад зүгээр эсэхийг нь асуутал тэр:

Өнөөдөр тэвчих хэрэгтэй шүү гэж хэлчхээд намайг явж өөрийгөө бэлд гэж хэлэхэд нь би бага зэрэг гомдож байсан ч инээмсэглэсээр өрөөнөөс нь гарсан юм.

Henry POV: "Энэ хүүхдийг л болохгүй юмсан" гэчхээд хүндхэн санаа алдахтай зэрэгцэн хэн нэгэн хаалганы цаанаас "Ханхүү доошоо морилно уу" гэхийг нь сонсоод айдсаа дарах гэж алгаа хэд хэдэн удаа сэгсрээд шатаар доош буулаа.