Ölü Sırlar-Askıda

ÖS 6. Bölüm

Callie'nin ağzından~

Cezam bitmişti. Artık okuldan çıkabilirdim. Ama ilk önce gidip bir yüzümü yıkamalıydım; bu sabah bir ilk yapıp makyaj yapmıştım. Ama ben makyaj yapmayı sevmiyordum. Herneyse birdaha yapmayacaktım.

Çantamı uzun kaloriferin üstüne koyup yüzümü yıkadım. Sonrada çantamın arka gözünden mendil alıp yüzümü kuruladım. 'Heh şimdi daha iyi oldu.' diye mırıldandım.
Tuvaletlerden birinden ağlama sesi geliyordu. Kim olduğunu öğrenmek için biraz oyalandım.
Birazdan tuvaletin kapısı açıldığında çıkan kişi beni şaşırtmıştı. Alex ağlamış mıydı? Duygusuz biri olduğunu sanıyordum.
"Hey naber ezik." deyip yüzünü yıkadı. Ağladığını bilmediğimi sanıyordu. Üstüne doğru yürüdüm. Ona alaylı bir bakış attım. Zaten çok acıkmıştım. Alex'in tadını da merak ediyordum.
Onun üstüne doğru yürürken en sonunda duvara çarpmıştı. Beni itmeye çalıştı bir şeyler geveledi ama ben onu dinlemiyordum. Odaklanmam gerekiyordu.
Gözlerimi onun gözlerine kilitledim. "Dediklerimi yaparsan canını acıtmam." deyip onun bir şey söylemesine fırsat kalmadan "Ellerini omzunun hizasına getir." dedim
Hemen ellerini kaldırdı. Ne kadarda güçsüzdü. Alex ben işe başlamadan önce kontrolum altına girmişti. Demek ki fazla doyamıcaktım çünkü güçsüz ise fazla dayanamazdı ve... Ölürdü. Ne yazık, hoş... Kurallar olmasa onun ölmesi umrumda bile olmaz. Ben zaten aç olduğum için değil onu sevmediğim için yapacaktım.
Ellerimi bende kaldırıp onun avuçlarıyla birleştirdim. Bu harika bir duyguydu. Ruhunu emerken onun solan tenini gördüm. Kahretsin hemen durmazsam ölecekti.
Ellerimi kapattım ve alnımı onunkiyle birleştirdim. Ve sesimi alçak tutmaya çalışarak "Birazdan tuvaletten
çıkacaksın ve doğruca eve gidip uyuyacaksın." deyip hemen çantamı alıp çıktım. Ten rengi neredeyse beyaz olmuştu. Bu çok yakındı...

******

"Stellan!"
Odama girdiğimde çığlık atmaktan kendimi alamamıştım. Stellan yaralanmıştı. Sol gözünün altındaki elmacık kemiğinden ağzına doğru uzanan bir kesik vardı. Üstüne ilaç sürmüşlerdi. Ve bu derin bir kesikti hafife alınacak bir şey değildi.
Yanına oturduğumda "Callie seninle konuşmam gerekiyor." dedi.
"Bu yara nasıl oldu?" diye sordum. Sesimi alçaltamamıştım.
"Callie bizi buldular."
Buldular. Onları tanıyordum bizim sürekli taşınmamızı sağlayan aptal işe yaramaz Koruyucular...
Koruyucular; Kutsanmışların normal bir insan olarak doğan çocuklarıdır.
Ve babam kaç tane uyarı almasına ramen kendini kontrol altına alamayıp kuralları çiğniyor. Ona ne ceza verecekler bilmiyorum ama babamın gerçekten ceza alması gerekiyordur belki de. Ama o benim babam onu seviyorum. Ne kadar kötü olursa olsun herkez ailesini sever.
"Callie hazırlanmak gerekiyor. Çok vaktimiz yok." deyip odamdan çıktı.
Yarayı demekki onlar yapmıştı. Bunu onlara ödetecektim. Stellan'ın suçu bile yoktu bunu ona nasıl yapabilmişlerdi!

*****

Kargo çalışanları bütün eşyaları yükledikten sonra aracı çalıştırdılar. Bizde onların arkadından kendi aracımıza bindik.
Yeni evimizi ilk defa görüyordum. İki katlı küçük bir bahçesi olan müstakil bir evdi. Etrafta bir kaç tane bina ve tek katlı evden başka bir şey yoktu.

Annemin bana gösterdiği odaya girdim. Geniş, güneş alan bir odaydı, hoşuma gitmişti.
"Callie zorlanırsan eşyalarını itmekte bırak Ryan yapar." dedi babam odamın eşiğinden bana bakarken.
Bende alaylı bir bakışla ona bakarak "Babacım sen kabul etmiyorsun ama ben bir Kutsanmışım." dedim. Sigarasını yakmak için cebinden çakmak çıkardı. Hiç bir şey demeden uzaklaştı.

*******

"Callie odanı beğendin mi?" dedi Stellan sırıtarak. Sırıtırken çok masum görünüyordu ben ise korkunç, haksızlıktı bu.
"Evet beğendim seninki kadar iyi olmasada güzel."
"Benim odama göz koyduğunu bilmiyordum küçük hanım."
"Stellan." dedim başımı eğmiştim.
"Efendim?"
"Onlar hep bizi arıyacaklar bizde bu şekilde kaçmaya devam mı edeceğiz?"
"Gerekirse onları öldürürüz." diye mırıldandı.
"Ne nasıl yani biz~"
"Callie onlar bizi öldürmeden bizim onları öldürmemiz gerekebilir diyorum!" diye bağırınca bende üstüne gitmedim. Üzgün gözüküyordu ve... Stellan asla bana bağırmazdı. "Umarım bulamazlar." diye mırıldandım.