500+20 -Tsukkiyama

11

Yamaguchi gözlerini aralamış birkaç dakikadır öylece uzanıyordu. Aklına gelen şeyler yataktan çıkmama isteğini arttırırken sarıldığı pikeden kafasını çıkardı.

"Günaydın" odaya, beline bağladığı havlu ile giren Tsukishima'yı görmesi ile yanaklarının kızardığını hissetmişti. "Ne o? Dün yaptıklarından sonra utanıyor musun?"

"Dalga geçme!" Yamaguchi pikeyle tekrar kafasını kapattığında Tsukishima'nın kıkırtısını duymuştu. "Bütün 'suçu' üstleneceğini söyleyen sen değil miydin? Şimdi neden utanıyorsun?"

"Öyle demiştim değil mi?"

"Evet"

"Keşke demeseydim. Suçu sana atıp olaydan sıyrılırdım" Tsukishima'dan yükselen kahkaha ile yattığı yerden doğrulup uzun olana baktı.

"Bana öyle bakma Yamaguchi. Suç senin" siyah saçlı olan genç nefesini dışarı verdi pikeyi kafası da dahil olmak üzere bedenine sarıp ayaklandı.

"Dün sadece sana yardım ettim Yamaguchi. Boşuna düşünüp kendini çıkmaza sokma" Yamaguchi duyduğu şeyle durdu ve arkasındaki bedene baktı.

Bakışları kaslı vücudunda gezdiğinde hızla bakışlarını kaçırmıştı. "Düşünmem" Tsukishima sahte bir gülümseme sunan bedenin arkasından bakmakla yetindi sadece.

Bir anda üzüldüğünü hissetmişti Yamaguchi. Tabiki çocukluk arkadaşı ile bu tür bir şey yapmak doğru gelmiyordu ayrıca yaptığı şeyleri düşünmek utanmasına neden oluyordu.

Tsukishima'nın da döylediği gibi sadece bir 'yardım'dı fakat düşünmeye devam ediyordu. Omegaların ilgisini çekmediğini söylememiş miydi hem? Bunun bir yardım olduğu ortadaydı, değil mi?

Aldığı duşun ardından bornozuna sarınmış ve odasına doğru adımlamıştı Yamaguchi. Kafasındaki düşünceleri sustuurmak istese bile başarılı olamıyordu.

"Yamaguchi" kendisine seslenen bedene döndüğünde Tsukishima, siyah saçlı olanın belini kavrayıp kendisine çekti. Şaşkınca uzun olana bakıyordu Yamaguchi.

"Sana düşünmemeni söyledim" yüzleri arasındaki mesafe kısalmaya devam ederken Tsukishima yarım ağız gülümsedi. "Düşünmeye devam edersen dünü tekrarlamak zorunda kalırız"

Yamaguchi gözlerini sonuna kadar aralayıp sarı saçlı olanı itti ve odasına adımladı. "Öyle bir şey olmayacak" Yamaguchi'nin panikleyişine karşılık kıkırdadı Tsukishima.

Çilli olan odasına girip kapıyı kapattı ve dolabına yöneldi. Düşünmeyi bırakamıyordu bir türlü. Bu duruma karşılık gözlerini kapatıp kafasını iki yana salladı.

Bakışlarını duvarsaki saatine çevirip saate baktı Yamaguchi. Gece yarısına ulaşan saat ile nefesini dışarı verdi. Hangi ara bu kadar zaman geçmişti ki?

"Yamaguchi" kapının ardından duyduğu ismi ile irkilip kapıya döndü. "Gitmem gerek"

"Nereye?" sorusunun ardından birkaç saniye bekledi fakat cevaplanmayınca kapısına doğru ilerledi.

Odadan çıktığında Tsukishima'nın yokluğunu fark etmişti. "Nereye gideceğini söylemedin"

Temelli düşen modu ile odasına adımladı tekrardan. Artık bir beta olmadığı için dikkatli davranmalıydı fakat ne yapacağını bilmiyordu.