-hatırlatma-
Korhan: “ooo gececiyiz.”
CEMRE: “bağırma Korhan. herkes uyudu. nerdeydin sen bak saat kaç oldu? Ayrıca içmişsin, leş gibi kokuyorsun.”sallana sallana ayakta durmaya çalışıyordu.dediklerimin bir kısmını anlamadığından emindim.
KORHAN: “aynı karım gibi konuştun. sahi karım olmak ister misin? Eğer istersen hemen gerdek gecesinden başlayabiliriz”
------------------------------------------------------
ne? Ne saçmalıyor bu? Eğer normalde olsa suratının ortasına indirmiştim tokadı ama içkili olduğu için sesimi çıkarmamayı tercih ediyordum.
CEMRE: “gel buraya” deyip kolunu boynuma doladım. merdivenleri çıkacaktık. ağır ve sallanan hareketlerle merdivenin ilk birkaç basamağını çıkmayı başarmıştık. sürekli ayağı takılıyor düşecekmiş gibi oluyordu.
CEMRE: “dikkat et düşeceksin.”odasını geçip koridor boyunca ilerledim.
KORHAN: “içen benim ama sapıtan sensin.odayı geçtik bebeğim.”dedi.hem bağırıyor,hem de saçma sapan gülüyordu.
CEMRE: “sus bir! Çok bağırıyorsun bak herkes uyanacak. ayrıca odayı şaşırmadım seni banyo yaptıracağım. banyoya gidiyoruz.”
KORHAN: “oooo! Sulu fantezi hahahahaah “ bir içkili olmasan da görsen bu sözler karşısında sana ne yapacağımı…zor da olsa banyoya gittik.hemen fıskiyenin altına soktum Korhan’ı.
KORHAN:” ahh! Ahahah su…. ahahah su sıcak.”diyor yine gülerek bağırıyordu.
CEMRE: “sus bir yaa! sıcak falan değil üstelik” deyip elimi suya soktum.gerçektende sıcakmış.hemen soğuk suyla karıştırarak ılımasını sağladım.suyu biraz daha açarak Korhanı ayıltmaya çalışıyordum.
KORHAN: “keşke elbiselerimi çıkarsaydın.”dedi ona fark ettim üzerindekilerle birlikte banyo yaptırıyordum. aman neyse.biraz daha suyun altında tuttuktan sonra saçlarına bir havlu sarıp,yedek bir havlu daha alıp banyodan çıkardım.sırılsıklam elbiselerinden sular dökülüyordu.odasına gittik sessizce.kapıyı açıp içeri girdik.kanepeye oturttum Korhanı.dolabından temiz pijama bulmalıydım.biraz arandıktan sonra lacivert bir pijama bulup yanına döndüm.uykusu gelmiş olmalıydı,gözleri kapanmak üzereydi.kanepeye yanına oturdum.üzerindeki ıslak badiyi çıkarttım.çıplak vücudu beni benden alıyordu.yedek olarak aldığım havluyla vücudunu kuruladım.kaslı kolları,adonisli karnına dokundukça ona sarılma hissiyatına düşüyordum.getirdiğim pijama üstünü kafasından geçirip giydirdim.sonra kanepeden kalkıp önünde dizlerimin üzerine çöktüm.kot pantolonunun düğmelerini açtım,ardından da fermuarını indirdim.utançtan yanaklarımda kırmızının her tonu vardı.pantolonun paçalarından tutarak çekip çıkardım.havluyla bacaklarını kurulayıp pijama altını giydirdim.ayağa kalkerken saçlarımı savurdum.göz göze geldik .öyle tuhaf bakıyordu ki… acı,hayal kırıklığı ve daha yaşamadığım bir çok duyguyu barındırıyordu bakışları.yanına tekrar oturdum.kafasındaki havluyu elime alıp saçlarını kuruttum.kokusunu burnuma geliyordu.şampuan ve Korhan…tarifsizdi.ayağa kalkıp çekmecenin yanına gittim.bir çift çorap alıp kanepeye döndüm.tekrar dizlerimin üzerine çöküp çorapları giydirdim.bu sefer ayağa kalkerken gözlerine bakmamak için elimden gelen her şeyi yaptım.Korhan’ın kolunu boynuma sarıp kanepeden kaldırdım.uyuması gerekiyordu.yatağına doğru yavaş ama biraz öncesine nazaran daha düz adımlarla yatağa doğru ilerledik.yatağının başında ondan ayrılıp,nevresimi kaldırdım.yatağına yatırdım yavaşça,üzerini sıkıca örttüm.yaptığım her hareketi izliyordu.ayakta durup bir süre ona baktım,oda bana.derin bir nefes aldım,kapıya doğru yöneldim.Korhan kolumdan tuttu.yüzüne anlamsızca bakıyordum.
KORHAN: “gitme…”
CEMRE: “gitmem gerek.”
KORHAN: “hayır gerekmiyor. bir şey isteyeceğim.”
CEMRE: “dinliyorum.”
KORHAN: “benimle uyu… lütfen. “
CEMRE: “olmaz Korhan biliyorsun.”
KORHAN: “hayır bilmiyorum. lütfen son bir kere benimle uyu sonra söz veriyorum senden bir daha böyle bir şey istemeyeceğim.”
CEMRE:”Korhan…”
KORHAN: “lütfen.”yalvarırcasına gözlerime bakıyordu. nasıl reddedebilirdim ki? yavaşça nevresimi kaldırdım, yanına kıvrıldım.sıkıca sarıldı bana,başını göğsüme koydu.ah allahım! sessizliği bozdu.
KORHAN: “karım gibisin…”
CEMRE: “ama değilim.”
KORHAN: “ama öyle davranıyorsun. mesela bu saate kadar beni beklemişsin,sarhoş geldiğim için kızdın,banyo yaptırdın,üzerimi değiştirdin.pantolonumu bile çıkardın ve şimdide yanımda yatıyorsun.”evet haklıydı.karısı gibiydim.olmayı da istemiyor değildim ya. ilk defa onu böyle görüyordum. içkili,aciz,yardıma muhtaç.tanıdığım Korhan bu değildi.ama ben bu halini bile sevebilirdim.
CEMRE: “bunlar benim görevim.”
KORHAN: “biliyorum maalesef; ama inanmak istemiyorum. ne olur beni inandırma.”
CEMRE: “ama öyle.”
KORHAN:” peki “deyip daha sıkı sarıldı, canım acımıştı.
CEMRE: “eğer biraz daha sıkarsan kaburga kemiklerim çıkacak.”dedim hafiften gülerek.
KORHAN: “özür dilerim” deyip biraz geri çekildi ama bırakmadı.
CEMRE: “neden bu kadar sıkı sarılıyorsun?
KORHAN: “seni benden alamasınlar diye.”sözleri her zaman olduğu gibi yine beni şaşırtmıştı.
CEMRE: “beni senden almasınlar diye…”
KORHAN:” evet” biraz sessizlik oldu. uyumuş muydu?
CEMRE: “Korhan! “diye seslendim bir.
KORHAN: “efendim.”
CEMRE:”uyudun mu?”aptal mısın ya? cevap verdiğine göre uyumamış işte.daha ne diye soruyorsun.
KORHAN:” uyumadım. ne oldu?”
CEMRE: “bir şeyler okumamı istersin diye düşündüm.”
KORHAN:” çok iyi olur biliyor musun? ”
CEMRE:” peki” deyip yeni bir şiiri okumaya başladım.
İçeri gir.
Kapıyı ört.
Işıkları yak.
Bana sarıl.
Dışarı çıkalım.
Sinemaya gideriz.
Filmi terk ederiz.
Yani illa terk edilecekse bir şey...
Yürürüz.
Sarhoş olurum.
Sen olma.
Bana sarıl.
Gökyüzüne bakarız.
Karanlıkta olsa bakarız.
Dua ederim. İkimizin yerine.
Sen etme.
Bana sarıl.
Sigara içeriz.
Ellerimiz üşür.
Ben ısıtırım.
Sen bana sarıl.
Paramız biter, yürürüz.
Bitmeyen bir yol buluruz.
Bitmeyen bir türkü söyleriz.
Aşık olurum.
Sen olma.
Bana sarıl.
Konuşuruz.
Hep anlatırız.
Kimleri öptüğünden bahsedersin.
Ağlarım.
Sen ağlama.
Bana sarıl.
Kavga ederiz.
Küfür ederiz.
Bağırırsın.
Küserim.
Sen küsme.
Bana sarıl.
Güleriz.
Unuturuz öleceğini annelerimizin.
Anneler ölmesin.
Annem ölürse bana sarıl.
Çünkü bilirsin,
Bazen anneler ölüyor. Anneler ölünce çocuklar hep hüzünlü bakıyor. Hep yorgun bakıyor. Hep kırmızı bakıyor. Hep düşecekmiş gibi bakıyor.
Ve benim sırtımı dayayabileceğim bir duvarım yok.
Gölgesinde dinlenebileceğim bir omuzum da yok.
Korkuyorum.
Bana sarıl.
Canım acıyınca,
Ellerim titreyince,
En çok gök gürleyince,
Yağmur yağınca,
Ve her gün doğumunda,
Düşünce bir bebek rahme,
Bir kuş uçunca,
Denizler dalgalanınca,
En çok yıldızların altında,
Bu cehennemin dört bir yanında,
Nefes aldıkça...
Bana sarıl.
Kısa bir sessizlik daha yaşıyorduk, bozan yine Korhan oldu.
KORHAN: Cemre bana sarıl.”
----------------------------------------------
bir bölüm sonu daha :) 864 olmuşuz her geçen gün artıyoruz yaşasın :)
