-Hatırlatma-
CEMRE:” sadece bir an için çocuk olmak istedim. bu arada pantolon giydim fark etmedin galiba.”
Korhan:” yo fark ettim teşekkür ederim”
CEMRE: “ne için?”
Korhan: “üzerini değiştirdiğin için.”
CEMRE:” bir şey sorabilir miyim?”
Korhan: “yine neyi merak ediyorsun?”
CEMRE: “benim için kavga eder miydin?”
--------------------------------------------
Korhan: “o nasıl soru öyle?”
CEMRE: “yani eğer şortla gelseydim, senin tabirinle bebenin biri laf atsaydı bana kavga eder miydin?”
Korhan:” tabi ki de ederdim. hatta o çocuğu boğardım.”
CEMRE: “neden?”
Korhan: “çünkü…”bir süre bekledim ama ses gelmedi.
CEMRE:”çünkü…”
Korhan: “ne biliyim işte. sonuçta bizim evde çalışıyorsun seni korumam gerekir.”
CEMRE: “hmmm.”
Korhan: “başka bir cevap mı bekliyordun?”
CEMRE: “hıı. böyle evlenme teklifi falan edersin sanmıştım ya saçmalama ne başka cevap bekleyeceğim.”dedim. ama tabi ki de gerçek bir hayal kırıklığı yaşamıştım, yani tam olarak beni sevdiğini söyleyemese de ona yakın cümleler kurmasını beklemedim değil. saat kaçta eve geldiğimizi bilmiyorum. biz geldiğimizde Firdevs Hanım çoktan gelmiş, yemek yemiş keyif kahvesi içiyordu. tunç hala televizyonun başındaydı. biz gelince yine odasına çıktı.efe can hararetle annesine günün nasıl geçtiğini anlatıyordu.sonra odasına çıkmak istedi resim yapmak için.bugünün resmini yapacakmış.biz biraz daha oturduk.akşamüzeri herkes yataklarına çekildi. Efe canı yatırmak için odasına gittim bende. ama resim yaptığı halının üzerinde çoktan uyumuştu. alıp yatağına yatırdım onu, üzerini iyice örttüm hastalanmasın diye. Malum bugün maç yaptı terledi üşürse şimdi hasta olur. halının üzerindeki boyaları topladım. bir de kağıt vardı yerde. oturdum kanepeye, elime alıp uzun uzun baktım. pikniği çizmiş, neler yaptığımızı. çizmiş dediysem çöp adamlardan ve karalamalardan oluşan bir resim. birden ensemde bir nefes hissettim, kafamı çevirdim ki Korhan. kanepenin arkasına geçmiş dikilmiş tepemde kafamın üzerinden resme bakıyor. yanıma oturdu ,aldı kağıdı elimden birde o baktı.o kağıdı incelerken bende ona bakıyordum.
Korhan: “çok güzel çizmiş değil mi?”
CEMRE: “sessiz ol uyandıracaksın. evet güzel çizmiş. hadi uyu artık. çok yorulduk bugün.”
Korhan:” evet gerçekten güzel ve yorucu bir gündü. teşekkür ederim.”
CEMRE:” ben teşekkür ederim. iyi geceler” ikimizde ayağa kalktık. o yatağına bende kapıya doğru ilerledim. tam kapıyı açtım çıkıyordum ki Korhan kolumdan tuttu.
CEMRE: “ne oldu?”
Korhan:”bir şey isteyebilir miyim?”
CEMRE: “tabi ki.”
Korhan: “bana masal anlatır mısın?”
CEMRE:” masal mı?”sesimdeki şaşkınlık alaycılıkla karışıp dışarı çıkıvermişti.
Korhan: “evet hani şu efe cana anlattığın denizkızlı olanı anlatır mısın?”anlamamış gözlerle ona bakıyordum. susmuştuk. bir şey söylemedim,sonra tekrar lafa girdi Korhan.
