-hatırlatma-
KORHAN: “Evet”.” Benim dövmemi de okumuştu. Yüzüme şaşkın şaşkın bakıyordu.
KORHAN: “ce…Cemre..”
CEMRE: “Sürekli karım olmanı istiyorum diyordun ama bir türlü evlenme teklifi etmiyordun. Bende sana evlenme teklifi ettirip kabul ettim.Yani biraz zorla oldu ama neyse…Ve şimdi de söylüyorum.Evet seninle evlenmeyi kabul ediyorum.”
-------------------------
Korhan çılgına dönmüştü mekanda kucağına aldı döndürüyordu beni. Ben kahkahaları aralıksız patlatıyordum. Dövmeyi yapan beyefendi bile gülüyordu bize. Çok ama çok mutlu olmuştu. Sorunda yere bıraktı beni.nefes nefese kalmıştık.yüzümü ellerinin arasına aldı.
KORHAN: “seni çok seviyorum”
CEMRE:” seni çok seviyorum. İşte beni şimdi yakaladın.” dedim.Bir an için gözlerime hain birsiymişim gibi baktı.
KORHAN:”Demek bunun için oyun oynarken yakalayamadın demiştin.ah! Cemre!”
CEMRE:”Ama öyle beni o zaman yakalayamamıştın”
KORHAN:”Ama şimdi yakaladım ve bırakmaya da niyetim yok.” Sonra dövme yaptığımız yerin bu tarz konuşmalar için çok da uygun olmadığını fark ettik. parayı ödeyip mekandan çıktık. arabaya bindik. Korhan hala heyecanlıydı. kocaman kocaman gülüyordu.
KORHAN:” bunu annemle paylaşmalıyız”
CEMRE:” oooo.firdevs hanım biliyor ki zaten.”
KORHAN: “nasıl ya?”
CEMRE: “ya şöyle aslında beni seninle konuşmaya annen cesaretlendirdi. yoksa gelip söyleyemeyecektim.”
Korhan: “o zaman anneme hemen bir hediye almalıyız bu güzel davranışı için” söyledikleri beni güldürmüştü.oda gülüyordu.mutluyduk,gerçekten ilk defa birlikte bu kadar mutluyduk.eve gelmiştik.firdevs hanım ve efe can çoktan gelmişlerdi.
FİRDEVS HANIM:”Gençler nerelerdesiniz ya? Evde göremeyince merak ettik.
KORHAN:”Cemre’yla dövme yaptırmaya gittik.
FİRDEVS HANIM:”Dövme ni ? bakabilir miyim?
KORHAN:”Tabi ki.”deyip kolunu annesine uzattı.firdevs hanım yazıyı okuyabilmek için kafasını azıcık eğdi.okuyunca yüzündeki ifadeyi anlatamam. hem şaşırdı hem de mutlu oldu.gülüyordu.
CEMRE:”Buda benim dövmem “deyip kolumu uzattım.okudu, yüzüme bakıyordu.yüzünü ortadan ikiye ayıran kocaman bir gülüş vardı üstelik.
FİRDEVS HANIM:”Çocuklar inanmıyorum.Evleniyor musunuz?
KORHAN:”Eğer müsaade edersen.”
FİRDEVS HANIM:”Ne? Korhan ne müsaadesi tabi ki evlenebilirsiniz.Cemre’dan daha bir kız bulacağını düşünmüyorum.kaçırma oğlum” deyip Korhan’ı dirseğiyle dürttü.bu hareketi gülmeme neden olmuştu.Efe can merdivenlerden koşarak indi.
Efe can: kim evyeniyo?
FİREVS HANIM:Sen nereden duydun oğlum?
Efe can: odadan geyiyken duydum.kim evyeniyo?
FİRDEVS HANIM:Korhan ağabeyinle Cemre.”Firdevs hanımın sözleri üzerine efe can gözlerini bana dikti.dolu doluydu gözleri,her an ağlayabilirdi.neden gözlerinin dolduğunu anlayamamıştım.hiç bir şey söylemeden odasına çıktı efe can.garip.
Firdevs hanım:aaaa! Ne oldu şimdi bu çocuğa.
CEMRE: ben bir gidip bakayım.sanırım anlatmak ister.
