-hatırlatma-
cemre:"korhan!" kapıda gördüğüm manzarayla beynimden vurulmuşa döndüm.gelen tunçtu...
—————————
iyide nasıl?neden bana uzak gelen bu evde onunla birlikteydim?kafamda binlerce soru vardı ve şuan bayılmak üzereydim.korkuyordum,tunçtan iğreniyordum ve korhanın gelmesi için dua ediyordum.çok karmaşıktım. sonra tunç'un sesiyle düşüncelerime ara verdim.
tunç:"korhan yok ve sanırım uzun bir süre daha aramızda olmayacak." nasıl yani?
cemre:"nasıl yani?"
tunç:"gerçekten yarın evleneceğinizi bile bile evimde oturacağımı mı sandınız?ahh!hadi ama cemre seni o pezevenge yar edeceğimi düşünmüş olamazsın."
Siktir! Kaçırılmıştım.hem de tunç tarafından.Şaka olmalıydı.Şaka olsa iyi olurdu yoksa onu öldürebilirdim.
Cemre:"tunç Korhan nerede?"sakin olmaya çalışıyordum.
Tunç:"biz.cemre seni ne kadar çok sevdiğimi göremiyor musun?hissedemiyor musun?"
Cemre:"görmüyorum da hissetmiyorum da.çünkü senin sevgi sandığın şey aslında bir saplantı.sen takıntılı bir manyaksın.hep korhanı kıskandığın için yapıyorsun bunları.o daha zeki,o daha yakışıklı,onun bir sürü güzel kız arkadaşı oldu ama sen...sen bunu kaldıramıyorsun.pisliğin tekisin çünkü."
Tunç:"onda olup da bende olmayan ne var ha? Söylesene"
Cemre: "onun kalbi var aptal.hani senin sol yanının boş olduğu kısımda kocaman benim için atan bir kalbi var.işte bu yüzden onu seviyorum.işte bu yüzden ona aşığım ve işte bu yüzden onun karsı olmak istiyorum" susmuştu tunç.söylediklerimi tartar gibiydi,bunu fırsat bilip devam ettim.
Cemre:" o benim can evim,her şeyim,sevdiğim,sevgilim...ben onun yokluğunda nefes alamazken senin varlığında nefes alamıyorum,boğuluyorum."kaşlarını çatıp yüzüme sert bakmaya başladı.
Tunç:" bir kere be bir kere bana deseydin bu sözleri şimdi daha mutlu olabilirdik."
Cemre:"tunç git.tamam mı? Korhan gelip beni bulana kadar uzak dur benden,lütfen." kanepede uyuyakalmıştım,gözlerimi açtığımda hava kararmıştı.saat yediye geliyordu.ne Korhan vardı ortada,ne de polis.birazcık olan umudum da kırılmıştı artık.beni bulamayacaklardı.onu da geçtim burada tunç salağının bana ne yapacağını dahi bilmiyordum,böyle beklemek can sıkıyor,iç karartıyordu.kanepede uyumaktan boynum ağrımıştı.tunç üzerime battaniye örtmüş karşı kanepemde de uyuyakalmıştı.kanepede sessizce doğruldum,an bu andı.ya şimdi ya hiç dedikleri noktadaydım.sessizce mutfağa gittim.çekmecelerin birinde bulduğum bıçağı elime alıp dış kapıya yaklaştım.anahtar ondaydı,alma riskine giremezdim.bıçağı kapının kilit kısmına yerleştirdim.ileri geri hareket etmeye başladım.küçükken anahtarı evde unuttuğumda eve böyle girerdim,şimdide bu yöntemle dışarı çıkmayı deneyecektim.ama nafile kapı bir türlü açılmıyordu.biraz daha zorladım.birden bıçak kaydı ve elimi kestim.acıyla birlikte bir feryat koparıp,bıçağı yere attım.sesime tunç uyanmıştı.hass...elimden kanlar fışkırıyordu neredeyse.sızlıyordu.
Tunç:"cemre ne oldu?" korkmuştu.bir yerdeki bıçağa bir elime birde akan kana bakıyordu.elimi tutup yaraya bakmaya çalıştı,geri çektim.
Tunç:"cemre ne yaptın eline?getir saralım hemen."sinirlenmiştim.benim bu hale gelmeme o neden olmuştu.şimdi birde yardım etmeye çalışıyordu.
Cemre:"dokunma lann.dokunma" haykırmıştım adeta.şaşırdı.
Tunç:"ben ne yaptım?"
Cemre:"ben bu hale senin yüzünde geldim.kaçmak için zorladım kapıyı ve bak ne oldu?allah kahretsin,Allah belanı versin senin."duymadı beni banyoya gitti,elinde havluyla geri geldi.açtı sardı avucuma.kan havlunun üzerinden bile belli oluyordu.kolumdan tutup kanepeye götürdü beni,oturduk.elim hala sızlıyordu.sessizdi,sessizdim.dayanamayıp lafa girdi.
