14.Bölüm "firdevs hanım anladı!"

9.9K 454 46
                                    

-hatırlatma-

Kısa bir sessizlik daha yaşıyorduk, bozan yine Korhan oldu.

KORHAN: Cemre bana sarıl.”dedi.

---------------------------------------------

sözlerini bir saniye düşünmeden ona sıkıca sarıldım.kalbinin atışını daha iyi duyabiliyordum artık.nefesini daha iyi hissediyordum tenimde.ellerini belimde kafasını göğsümde…kokusunu cömertçe sunuyordu bana daha iyi hissediyordum..hani uzak duracaktım ondan? hani bu herkes için en hayırlısıydı? kimi kandırıyorum ?ona köpek gibi aşığım,ondan kaçamayacağımım çok iyi biliyorum.derin bir nefes alıp daha sıkı sarıldım ona.

KORHAN: seni seviyorum.

CEMRE: biliyorum

KORHAN: ama ben senin beni sevip sevmediğini bilmiyorum

CEMRE: boş ver bilme

KORHAN: “ahh! Peki”

CEMRE: “artık uyuyalım mı?”

KORHAN:  “uyumayalım.”

CEMRE: “neden?”

KORHAN: “konuşmak istiyorum.”

CEMRE: “peki konuşalım.”dedim. ve o an aklıma eve sarhoş döndüğü geldi. Korhan’ı bir daha öyle görmek istemiyordum.

CEMRE: “Korhan”

KORHAN: “efendim”

CEMRE: “bugün neden içkili geldin?”

KORHAN: “çünkü… içmek istedim.”

CEMRE: “ama neden?”

KORHAN: “önemli mi?”

CEMRE: “evet önemli. seni öyle görmeye alışık değilim ve alışmakta istemiyorum. bana bir söz ver.”

KORHAN: “ne sözü?”

CEMRE: “bir daha içki içmeyeceğine dair bir söz istiyorum senden.”

KORHAN:” neden?”

CEMRE: “çünkü seni öyle görmek istemiyorum, zil zurna sarhoş bir şekilde görmek istemiyorum.”

KORHAN: “karım gibisin diyince kızıyorsun birde.”

CEMRE:”lafı çarpıtma söz ver bana.”

KORHAN:” offf! Peki söz veriyorum.”

CEMRE:” teşekkür ederim. hadi artık uyuyalım yoksa sabah kalkmayacağız.”

KORHAN: “peki iyi geceler.”

CEMRE: “iyi geceler.”saat sabahın kaçıydı bilmiyorum ama günlerden cumartesiydi. gözlerimi açtığımda,hala Korhan’ın yanındaydım.ama bir tuhaflık vardı tam karşımda Firdevs Hanım vardı ve bize bakıyordu.yakalanmıştık.evet artık başka bir iş arasam çok daha iyi olacak.hemen yataktan kalktım.şaşkın şaşkın Firdevs Hanıma bakıyordum.ne demeliydim?

CEMRE: ıı.bakın Firdevs Hanım…

FİRDEVS HANIM: konuşmalıyız Cemre. mutfaktayım.

CEMRE: “peki” deyip yataktan kalktım. Firdevs Hanım çoktan odadan çıkmıştı. şimdi ne bok yiyeceğim? ne diyeceğim kadına? hemen elimi yüzümü yıkayıp üzerimi değiştirdim. mutfağa indim. Firdevs Hanım sandalyelerden birine oturmuş kahve içiyordu. sakin görünüyordu.bu fırtına öncesi sessizlik olabilirdi. istemeyerek yanına gittim. sandalyelerden birini işaret etti, bende oturdum. gergindim çok gergindim hem de. derin bir nefes alıp lafa girdim.

BAKICIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin